• Η Νάντα Ροχάνη και ο Ανδρέας Κακλιός μιλούν στη «δ» για το ταξίδι μιας ιδέας που έγινε θεσμός, για τις συγκινήσεις, τις δυσκολίες και την τεράστια ανταπόκριση του κόσμου που κάθε Νοέμβριο ντύνει τη Ρόδο με τα χρώματα της ελπίδας
Από μια απλή ιδέα που μοιράστηκε μια παρέα φίλων το 2010, μέχρι τη μαζικότερη φιλανθρωπική εκδήλωση της Ρόδου, το «Ρόδος για τη Ζωή» έχει καταφέρει να αγγίξει χιλιάδες ανθρώπους και να αλλάξει ουσιαστικά την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης στο νησί. Κάθε χρόνο, η πλατεία Ελευθερίας πλημμυρίζει από χρώμα, χαμόγελα και συγκίνηση, καθώς μικροί και μεγάλοι τρέχουν ή περπατούν για έναν κοινό σκοπό: να στηρίξουν όσους δίνουν τη μάχη με τον καρκίνο.
Η Νάντα Ροχάνη και ο Ανδρέας Κακλιός, μέλη της οργανωτικής ομάδας και ψυχή της ΑΜΚΕ μιλούν στη «δ» για το πώς γεννήθηκε αυτός ο θεσμός, ποια ήταν τα σημαντικότερα ορόσημα της πορείας του, ποιες δυσκολίες αντιμετώπισαν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και ποια συναισθήματα τους γεμίζει η ανιδιοτελής προσφορά των εθελοντών και η συγκλονιστική συμμετοχή της ροδιακής κοινωνίας.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το “Ρόδος για τη Ζωή” και ποιο ήταν το κίνητρο να θεσμοθετηθεί σε ετήσια δράση;
Ν.Ρ.: Η ιδέα ξεκίνησε από την κ. Lynn Usher, η οποία μοιράστηκε τη σκέψη της με τον κ. Σάββα Σαββαΐδη. Εκείνος οραματίστηκε τον τρόπο υλοποίησης και έτσι, το 2010, γεννήθηκε μια εθελοντική δράση που έμελλε να γίνει θεσμός. Η πρώτη ομάδα που πρωτοστάτησε αποφάσισε να συγκεντρωθεί με φίλους και υποστηρικτές στην πλατεία Δημαρχείου, όλοι φορώντας το ίδιο χρώμα μπλουζάκι, για να δηλώσουν ότι όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα. Η αρχική εκτίμηση ήταν ότι θα συμμετείχαν περίπου 200 άτομα. Κι όμως, την ημέρα της πρώτης διοργάνωσης εμφανίστηκαν πάνω από 1.500 άνθρωποι! Ήταν μια στιγμή που συγκλόνισε όλους όσοι αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα του «Ρόδος για τη Ζωή». Τότε συνειδητοποιήσαμε τη βαθιά αγάπη του κόσμου για τον συνάνθρωπο, την ανάγκη για ουσιαστική βοήθεια σε όσους δίνουν τη μάχη με τον καρκίνο και, πάνω απ’ όλα, την επιθυμία όλων μας να ενώσουμε δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα.
Α.Κ.: Εγώ συμμετείχα στη δεύτερη χρονιά, όμως από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα τη σημασία αυτής της δράσης και πόσο δυνατά αγγίζει την κοινωνία μας. Έκτοτε το βιώνω ως ένα ετήσιο ραντεβού, μια παρέα που συναντιέται κάθε χρόνο για έναν κοινό σκοπό. Άνθρωποι κάθε ηλικίας φορούν το ετήσιο μπλουζάκι και γίνονται μια γροθιά ελπίδας και αλληλεγγύης. Αυτή η αίσθηση ενότητας και προσφοράς είναι που κρατάει το «Ρόδος για τη Ζωή» ζωντανό όλα αυτά τα χρόνια.
• Κυρία Ροχάνη, κύριε Κακλιέ, φέτος αλλάξατε ρόλους. Η πρώτη αυθόρμητη ερώτηση είναι η εξής: Δεν κουραστήκατε τόσα χρόνια, γιατί όλο αυτό για να διοργανωθεί απαιτεί σκληρή δουλειά και εξαιρετική συνεργασία;
Ν.Ρ.: Με τον Αντρέα γνωριστήκαμε το 2007 σε μια εθελοντική δράση και από τότε μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες και την ίδια πίστη στον άνθρωπο. Για μένα, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο είναι αυτό που με κινητοποιεί να συμμετέχω σε φιλανθρωπικές διοργανώσεις, όσο απαιτητικές κι αν είναι.
Καθώς οι μέρες περνούν και πλησιάζει η μεγάλη εκδήλωση, το βάρος μεγαλώνει, όπως και η ευθύνη. Χρειάζεται σκληρή δουλειά, καλή συνεννόηση και πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη. Την ημέρα του αγώνα το άγχος, η κούραση, ακόμα και ο σωματικός πόνος κορυφώνονται. Όμως, τη στιγμή που βλέπεις τον στόχο να επιτυγχάνεται, όλα αυτά χάνονται. Στη θέση τους μένει η χαρά, η συγκίνηση και η περηφάνια ότι, για άλλη μια χρονιά, όλοι μαζί καταφέραμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι.
Α.Κ.: Ναι, η πρώτη μας γνωριμία με τη Νάντα ήταν το 2007 ως εθελοντές, και από τότε, σε όποια θέση κι αν βρεθήκαμε, με όποιον ρόλο, πάντα δίνουμε το 100% των εαυτών μας. Προσωπικά, νιώθω ότι όχι μόνο δεν κουραζόμαστε, αλλά βρίσκουμε κάθε χρόνο νέα κίνητρα για να οργανωνόμαστε καλύτερα και να πετυχαίνουμε ακόμα περισσότερα. Με την εμπειρία περιορίζουμε αστοχίες, μαθαίνουμε και βελτιωνόμαστε συνεχώς. Και βέβαια, μεγάλη μας επιθυμία είναι να ενταχθούν στον βασικό πυρήνα κι άλλα μέλη, με φρέσκες ιδέες και όρεξη, ώστε να συνεχίσει η δράση να εξελίσσεται δυναμικά.
• Ποια ήταν τα σημαντικότερα ορόσημα της δεκαπενταετούς πορείας; Υπάρχει κάποια στιγμή που σας συγκίνησε ιδιαίτερα;
Ν.Ρ.: Ειλικρινά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία μόνο στιγμή. Κάθε χρονιά έχει τη δική της αξία, το δικό της χρώμα, τη δική της μαγεία. Είναι σαν μικρά κομμάτια ενός παζλ που ενώνονται για να φτιάξουν μια μεγάλη εικόνα αγάπης και προσφοράς.
Αν σκεφτούμε ότι κάθε σκέψη, κάθε πράξη, κάθε προσφορά από έναν συμμετέχοντα είναι μια σπίθα, τότε φανταστείτε τι γίνεται όταν αυτές οι σπίθες πολλαπλασιάζονται με τις χιλιάδες των ανθρώπων που συμμετέχουν. Δημιουργούν μια φωτιά. Φωτιά που αναζωπυρώνεται από την αγάπη όλων μας για τον συνάνθρωπο και επιθυμούμε να κατακάψει τον καρκίνο. Αυτή η φωτιά είναι η δύναμή μας.
Α.Κ.: Για μένα, επειδή πέρα από το οργανωτικό κομμάτι καλύπτω και το φωτογραφικό, υπάρχουν δύο στιγμές που πάντα με ανατριχιάζουν. Η πρώτη είναι οι σιωπηλές αγκαλιές ανθρώπων που, χωρίς λόγια, μοιάζουν να λένε «τα καταφέραμε, είμαστε εδώ». Δεν ξέρουμε τι κουβαλάει ο καθένας, τι ζει, τι αισθάνεται, αλλά εκείνη η στιγμή είναι γεμάτη δύναμη. Η δεύτερη είναι τα χαρτάκια «τρέχω για…», όπου ο καθένας αφιερώνει γιατί συμμετέχει, για ποιον φοράει το μπλουζάκι. Τα μηνύματα αυτά είναι βαθιά συγκινητικά και δίνουν νόημα σε κάθε μας προσπάθεια.
• Ποια ιατρικά μηχανήματα έχουν προσφερθεί μέχρι σήμερα στο Νοσοκομείο Ρόδου και πώς με βάση τις εκτιμήσεις των γιατρών έχουν βελτιώσει την ποιότητα της περίθαλψης;
Ν.Ρ.: Μετά από πολλές συζητήσεις με την εκάστοτε διοίκηση του Νοσοκομείου της Ρόδου καταλήγουμε στην αγορά μηχανημάτων, που θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας. Ήδη έχουμε προμηθεύσει με μηχανήματα το γαστρεντερολογικό τμήμα, την ΩΡΛ, το τμήμα μαστού, το ακτινοδιαγνωστικό, το παθολογοανατομικό τμήμα, το τμήμα επεμβατικής ακτινολογίας, την ογκολογική κλινική κ.ά. Ενδεικτικά, να αναφέρω πως έχουμε προμηθεύσει το νοσοκομείο του νησιού μας με ένα ψηφιακό δερματοσκόπιο για την πρόληψη και τη διάγνωση του καρκίνου του δέρματος, έναν εξειδικευμένο ιατρικό εξοπλισμό για τη σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη, ένα υστεροσκόπιο για τη λήψη βιοψίας από τον τράχηλο και τη μήτρα για τη διάγνωση του καρκίνου, ένα κολονοσκόπιο για την πρόληψη και διάγνωση του καρκίνου του εντέρου, ένα ρινολαρυγγοσκόπιο για τη διάγνωση και πρόληψη κάποιων μορφών καρκίνου του στοματοφάρυγγα, έναν υπερηχοτομογράφο για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, την αναβάθμιση του ακτινολογικού τμήματος, την αγορά μηχανημάτων και σχεδόν την πλήρη αναβάθμιση του παθολογοανατομικού εργαστηρίου του νοσοκομείου μας το οποίο αφορά τις βιοψίες, ένα νέο σύστημα υπερηχοτομογραφίας το οποίο διαθέτει την τεχνική Shearwave ελαστογραφία πραγματικού χρόνου, καρέκλες χημειοθεραπείας, μια θερμοκοιτίδα, έναν φορητό υπερηχοτομογράφο της Μονάδας Επεμβατικής Ακτινολογίας, ένα μηχάνημα Fibroscan, το οποίο συνδέεται με την πρόληψη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος και ένα σύστημα υπερήχων αποτελούμενο από μαχαιρίδιο αναρρόφησης όγκων και οστεοτόμο.
Α.Κ.: Εγώ δεν θα αναφερθώ στα μηχανήματα, αλλά περισσότερο στα οφέλη που έχουν για τους ίδιους τους ασθενείς. Η χρήση σύγχρονων μηχανημάτων βελτιώνει σίγουρα την ποιότητα της πρόληψης και της θεραπείας, αλλά εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός πως γλιτώνει τον ασθενή και την οικογένειά του από συνεχόμενα ταξίδια στην Αθήνα ή την Κρήτη. Το οικονομικό βάρος των εισιτηρίων και της διαμονής είναι μεγάλο, όμως εξίσου βαρύ είναι και το ψυχολογικό κομμάτι. Είναι διαφορετικό να τελειώνεις τη θεραπεία σου και να επιστρέφεις στο σπίτι σου, στην οικογένεια και τους φίλους σου, παρά να ζεις όλη αυτή τη διαδικασία σε έναν ξένο τόπο. Στα μηχανήματα να συμπληρώσω και τις κάσκες που ως στόχο έχουν την αποφυγή ή ελάττωση της απώλειας μαλλιών, πράγμα που δείχνει πως σκεφτόμαστε, όχι μόνο το ιατρικό, αλλά και το ψυχολογικό κομμάτι, που είναι εξίσου καθοριστικό στην πορεία ενός ασθενούς.
• Πόσο σημαντική είναι η συμβολή των εθελοντών και των χορηγών στην επιτυχία της δράσης;
Ν.Ρ.: Ο εθελοντισμός για μένα είναι κάτι εθιστικό. Αν κάποιος συμμετάσχει έστω και μία φορά, και νιώσει ότι βοήθησε τον συνάνθρωπό του ανιδιοτελώς, τότε δύσκολα μπορεί να σταματήσει. Είναι ένα συναίσθημα που σε κερδίζει για πάντα.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: μια μικρή παρέα παιδιών ξεκίνησε να έρχεται με τους γονείς τους όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Έξι χρόνια μετά, αυτά τα παιδιά είναι πλέον ενεργοί εθελοντές και συνεχίζουν με την ίδια αγάπη. Αυτό το συναίσθημα της προσφοράς είναι σαν φάρμακο, διότι γεμίζει και θεραπεύει την ψυχή του εθελοντή.
Κάθε εθελοντής, ανεξάρτητα από ηλικία ή ρόλο, είναι πολύτιμος. Είτε είναι μουσικός που προσφέρει τη μουσική του, είτε βρίσκεται στην ομάδα ασφάλειας, είτε στηρίζει τις υγειονομικές ομάδες, είτε απλώς μεταφέρει πράγματα, πουλάει ή αγοράζει ένα μπλουζάκι. Όλοι μαζί αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας που λέγεται «Ρόδος για τη Ζωή». Και αυτή η αλυσίδα μεγαλώνει κάθε χρόνο. Όσο περισσότεροι, τόσο πιο δυνατοί. Σε αυτή την αλυσίδα συμπεριλαμβάνονται και οι χορηγοί – υποστηρικτές μας, οι οποίοι κάθε χρόνο ανιδιοτελώς βρίσκονται στο πλευρό της «Ρόδος για τη Ζωή».
Α.Κ.: Για μένα, οι εθελοντές είναι το οξυγόνο αυτής της εκδήλωσης. Χωρίς αυτούς, πολύ απλά, «Ρόδος για τη Ζωή» δεν θα υπήρχε. Είτε αφιερώνουν πολύ χρόνο, είτε λίγες ώρες, η συμβολή τους είναι ανεκτίμητη. Υπάρχουν εθελοντές που για εβδομάδες δουλεύουν στην αποθήκη ή στο περίπτερο, τα βασικά μας σημεία πώλησης, μιλώντας και προωθώντας καθημερινά την εκδήλωση. Άλλοι βοηθούν στη διοργάνωση, στις μεταφορές, στη διάδοση του μηνύματος, έχουμε την ομάδα ασφαλείας της εκδήλωσης. Κάθε μορφή συμμετοχής μετράει. Ας μην ξεχνάμε όμως και τον κόσμο που στηρίζει αγοράζοντας τη μπλούζα, είναι και αυτός ένας εθελοντής με τον τρόπο του, αφού βάζει το δικό του λιθαράκι στην προσπάθεια. Γι’ αυτό και λέμε ότι η εκδήλωση δεν είναι απλώς δική μας, είναι μια γιορτή όλου του νησιού. Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω όλους όσοι έχουν σταθεί δίπλα μας αυτά τα χρόνια, αλλά και να καλέσω ακόμα περισσότερο κόσμο να ενταχθεί στην οικογένεια του «Ρόδος για τη Ζωή». Όσο περισσότεροι, τόσο πιο δυνατή γίνεται η φωνή μας.
• Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε όλα αυτά τα χρόνια, είτε στην οργάνωση είτε στη συγκέντρωση πόρων;
Ν.Ρ.: Οι δυσκολίες ήταν και είναι πολλές. Καταρχάς, η επιλογή του μηχανήματος που θα αγοραστεί κάθε χρόνο δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση, αφού οι ανάγκες του νοσοκομείου της Ρόδου είναι μεγάλες. Παράλληλα, όλα πρέπει να γίνουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ουσιαστικά ξεκινάμε την προετοιμασία λίγους μήνες πριν την εκδήλωση, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολο να οργανωθούν εκδηλώσεις, να συντονιστούν οι εθελοντές και να κινητοποιηθεί ο κόσμος.
Όσο για τη συγκέντρωση των πόρων, η αγωνία μας δεν τελειώνει μέχρι να έρθει η στιγμή που η υπεύθυνη οικονομικών, η Φράνσις Νιωτή, θα μας πει ότι «πιάσαμε τον στόχο». Ή μέχρι να μας ενημερώσει η Δέσποινα Καρπαθάκη ότι η αποθήκη γέμισε με άδειες κούτες από μπλουζάκια που πουλήθηκαν. Εκείνη τη στιγμή η πίεση δίνει τη θέση της στη χαρά και στη συγκίνηση.
Και το πιο όμορφο είναι ότι, σχεδόν κάθε χρόνο, δεν πετυχαίνουμε απλώς τον στόχο αλλά τον ξεπερνάμε. Έτσι, καταφέρνουμε να καλύπτουμε και άλλες ανάγκες, όπως ήταν η αγορά μηχανής για το ΕΚΑΒ ή ακόμα και οι κάσκες για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες. Αυτές οι «υπερβάσεις» είναι για εμάς η μεγαλύτερη επιβράβευση.
Α.Κ.: Για μένα, κάθε χρόνο, η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η στέγη. Ο χώρος που θα είναι διαθέσιμος για την αποθήκευση των ειδών μας. Πάντα καταφέρνουμε να βρούμε μια λύση, είτε μέσω των τοπικών φορέων, είτε μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά είναι αγχωτικό να μην έχεις μια σταθερή βάση όταν περιμένεις 15.000 μπλούζες.
Στο κομμάτι των πωλήσεων, στην αρχή υπάρχει το άγχος: θα καταφέρουμε να διαθέσουμε όλες αυτές τις μπλούζες; Και ύστερα, λίγο πριν τελειώσει η εκδήλωση, το άγχος αντιστρέφεται: πώς θα εξηγήσουμε στον Τέρη ότι δεν έχουμε κρατήσει μία για εκείνον γιατί εξαντλήθηκαν; Αυτές οι εναλλαγές συναισθημάτων είναι κομμάτι της διαδρομής. Αλλά στο τέλος, αυτό που μένει, είναι ότι πάντα βρίσκουμε τον τρόπο να φτάνουμε στον στόχο μας και να νιώθουμε όλοι περήφανοι. Να προσθέσουμε και το άγχος πως τα προηγούμενα δύο χρόνια, οι προβλέψεις για τον καιρό δεν ήταν υπέρ μας. Μέχρι βέβαια να ξημερώσει για να δούμε και πάλι τον ήλιο της πρώτης Κυριακής του Νοεμβρίου και να πιστέψουμε πως μία ανώτερη δύναμη χαρίζει τον καθαρό ουρανό σε αυτή την εκδήλωση.
• Τι χρώμα θα «πάρει» φέτος η πλατεία Ελευθερίας και ποιο συναίσθημα κυριαρχεί όταν βλέπετε χιλιάδες λαού να τρέχει/περπατά για τον ίδιο σκοπό;
Ν.Ρ.: Φέτος, την Κυριακή 2 Νοεμβρίου, η πλατεία Ελευθερίας θα πλημμυρίσει με ένα χρώμα δροσερό, φωτεινό, που συμβολίζει την ελπίδα και την ανανέωση, ακριβώς δηλαδή ό,τι πρεσβεύει η «Ρόδος για τη Ζωή», με το χρώμα της μέντας.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί όταν βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να τρέχουν ή να περπατούν για τον ίδιο σκοπό είναι απερίγραπτο. Ειδικά όταν βλέπουμε ανθρώπους όλων των ηλικιών να φορούν στην πλάτη το γνωστό χαρτί «Τρέχω για…» νιώθουμε απόλυτη ικανοποίηση, βαθιά συγκίνηση και μια τεράστια δύναμη για να συνεχίσουμε. Κάθε φορά που ο κόσμος ανταποκρίνεται έτσι, νιώθουμε ότι πετύχαμε ξανά τον στόχο μας. Και την ίδια στιγμή γεννιέται μέσα μας η ανάγκη να το ξανακάνουμε, να υπάρξει και επόμενη χρονιά, γιατί η Ρόδος το έχει αγκαλιάσει και το έχει κάνει δικό της.
Α.Κ.: Το χρώμα είναι πράγματι υπέροχο, τόσο στα μπλουζάκια όσο και στα υπόλοιπα είδη, δίνει μια ζωντάνια που ταιριάζει με το μήνυμα της δράσης. Σε όλα όσα περιέγραψε η Νάντα, εγώ θα προσθέσω την ανακούφιση: το συναίσθημα ότι όλα πήγαν καλά. Ακολουθεί πάντα κι ένας μικρός προβληματισμός: τι θα κάνουμε αύριο χωρίς το «Ρόδος για τη Ζωή»; Και μετά, εκεί που κοιτάς χιλιάδες ανθρώπους να κινούνται σαν ένα, νιώθεις κάτι μοναδικό. Από τη μεριά μου, καταγράφοντας στιγμές και μέσα από τον φωτογραφικό φακό, χαμόγελα, δάκρυα, χειροκροτήματα, αγκαλιές, τα «τρέχω για». Όλα αυτά είναι εικόνες που δεν ξεθωριάζουν. Είναι η πιο δυνατή επιβεβαίωση ότι αυτό που κάνουμε έχει νόημα, ότι αξίζει κάθε λεπτό που έχεις αφιερώσει, κάθε στιγμή αγωνίας που έχεις βιώσει.
Ν.Ρ.: Μην ξεχνάμε πως για να πετύχει η εκδήλωση θα πρέπει να προμηθευτείτε όλοι τις μπλούζες από το περίπτερό μας στον πεζόδρομο Πλαστήρα, το οποίο λειτουργεί από Δευτέρα έως και Παρασκευή 10:30-13:00 και 17:30-20:00 και τα Σάββατα 10:00-14:30 ή να κάνετε τις ομαδικές σας παραγγελίες στο τηλέφωνο 6943808733 ή στο mail στο rhodesforlife2021@gmail.com. Ραντεβού όλοι την Κυριακή 2 Νοεμβρίου στην πλατεία Δημαρχείου.
