Σε παρατατικό χρόνο

Σε μία από τις χειρότερες οικολογικές καταστροφές των τελευταίων ετών για την Ελλάδα εξελίχθηκε η χθεσινή πυρκαγιά στο περίφημο δάσος της Στροφυλιάς. Ένα από τα ωραιότερα σημεία της Ελλάδας, ένα διαμάντι, δεν θα είναι από εδώ και στο εξής το ίδιο. Κάηκε ότι είχε απομείνει από την προηγούμενη φωτιά Το δάσος της Στροφυλιάς ήταν το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο δάσος της Ελλάδας, με έκταση 19.000 στρεμμάτων, γεμάτο πεύκα, κουκουναριές, βελανιδιές, αγριοκέρδους. Μαζί με τη λιμνοθάλασσα, αποτελούσε ένα σημαντικό ζωντανό οικοσύστημα, που είχε χαρακτηριστεί καταφύγιο άγριας ζωής και φιλοξενούσε πολλά άγρια είδη, καθώς  ζούσαν πολλά είδη πτηνών, ερπετών και μικρών θηλαστικών. Σήμερα στάχτη όλα. Θα μπορούν βέβαια μετά την καταστροφική πυρκαγιά να αναπτυχθούν πολλά μπιτσόμπαρα, ξαπλώστρες, διότι και το Ιόνιο είναι ένας θαυμάσιος τόπος για την βαριά βιομηχανία  του τουρισμού.  Το οικοσύστημα της Στροφυλιάς,  προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ και το Δίκτυο Natura. Μόνο που η Natura και η Ramsar είναι σε ισχύ για αυτά που υπάρχουν όχι γι’ αυτά που υπήρχαν.Καιρός να συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε παρατατικό και όχι ενεστώτα για όσα άξιζε να ζεις σε αυτόν τον τόπο. Κι αν θεωρούμε πως η Στροφυλιά πέφτει μακριά, κάνουμε λάθος. Στροφυλιές και «διαμάντια» υπάρχουν σε κάθε τόπο. Ας κοιτάξουμε γύρω μας πριν τα κάνουμε όλα στάχτη ή τα… μπαζώσουμε (για τις ακτές λέω…), μιλώντας και γι’ αυτά σε παρατατικό χρόνο.