Πρόταση για έκδοση «κοινωνικού ομολόγου», ενός χρηματοδοτικού εργαλείου που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την επαναγορά κατοικιών από κοινωνικές ομάδες που έχασαν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, αλλά και την ενεργό εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην προσπάθεια επίλυσης του δύσκολου προβλήματος της στεγαστικής κρίσης, καταθέτει η Ενωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος.
Παρουσιάζοντας ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο έξι παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, η ΕΕΚΕ της ΓΣΕΕ προτείνει μεταξύ άλλων την υποβοήθηση της επαναγοράς κατοικίας από φυσικά πρόσωπα. Κάτι τέτοιο, επισημαίνει, θα μπορούσε να υποστηριχθεί μέσω της έκδοσης «κοινωνικού ομολόγου», το οποίο θα αποβλέπει στη χρηματοδότηση αγοράς κατοικιών που χάθηκαν λόγω πλειστηριασμών ή αδυναμίας αποπληρωμής, με σκοπό την επανένταξη των νοικοκυριών σε αυτές.
Η πρόταση προχωρεί πέρα από τις κλασικές μορφές επιδότησης ή δανειοδότησης: το «κοινωνικό ομόλογο» αντιμετωπίζεται ως μηχανισμός ενεργοποίησης κεφαλαίων της κοινωνικής οικονομίας, όπου ιδιώτες επενδυτές, θεσμικοί φορείς ή κοινωφελή ιδρύματα θα μπορούν να τοποθετούν πόρους για κοινωνικούς σκοπούς, με μετρήσιμο αποτέλεσμα.
Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕΚΕ εισάγει μια διαφορετική χρηματοδοτική ιδέα στην ελληνική συζήτηση για τη στέγαση, ευθυγραμμισμένη με διεθνείς πρακτικές «social bonds» που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ολλανδία.
Παράλληλα προτείνει και την ενεργό συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διαχείριση και αξιοποίηση του προγράμματος, μέσω αφενός της αξιοποίησης ακινήτων ιδιοκτησίας δήμων και περιφερειών για κοινωνική στέγαση, προσωρινή φιλοξενία ή επαναστέγαση νοικοκυριών που έχασαν την κατοικία τους, και αφετέρου της σύμπραξης των ΟΤΑ με κοινωνικούς φορείς και τράπεζες, ώστε να διευκολυνθεί η εφαρμογή του προγράμματος επαναγοράς κατοικιών. Θέτει, δε, στη συζήτηση και τη δημιουργία τοπικών φορέων στεγαστικής πολιτικής, οι οποίοι θα λειτουργούν ως ενδιάμεσοι ανάμεσα σε επενδυτές, πολίτες και κεντρική διοίκηση για τη διαχείριση των κοινωνικών ομολόγων.
Η ΕΕΚΕ αναγνωρίζει ότι οι δήμοι αποτελούν τον πιο κοντινό θεσμό προς τον πολίτη και, συνεπώς, μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στην ταυτοποίηση των πραγματικών στεγαστικών αναγκών και στην επιτόπου εφαρμογή των προγραμμάτων επαναγοράς και κοινωνικής κατοικίας.
Η ιδέα, όπως αποτυπώνεται στην πρόταση του φορέα που ανήκει στη ΓΣΕΕ, προϋποθέτει:
1. Εκδοση ομολόγου κοινωνικού χαρακτήρα με σαφώς προσδιορισμένο κοινωνικό σκοπό: τη στήριξη νοικοκυριών που έχασαν την κατοικία τους.
2. Απόδοση κεφαλαίων στους επενδυτές με βάση την επιτυχία του προγράμματος (π.χ. αριθμός κατοικιών που επαναποκτήθηκαν ή νοικοκυριών που επανεγκαταστάθηκαν).
3. Διαχείριση από δημόσιο φορέα ή σύμπραξη δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, με διαφάνεια και κοινωνική λογοδοσία.
4. Ενσωμάτωση ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, π.χ. μέσω Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων ή Κοινωνικού Ταμείου.
Η ΕΕΚΕ θεωρεί πως η στέγη είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα και όχι προϊόν αποκλειστικά της αγοράς. Και προτείνει επίσης την αύξηση της προσφοράς κατοικιών μακροχρόνιας ενοικίασης μέσω φορολογικών κινήτρων, μηδενισμού ΕΝΦΙΑ και εμπλοκής ενδιάμεσων φορέων που θα διασφαλίζουν τη σωστή χρήση των ακινήτων, την ενίσχυση της κατασκευής προσιτών νεόδμητων κατοικιών μέσω οικοδομικών συνεταιρισμών, με εγγυοδοσία του Δημοσίου για ευκολότερη πρόσβαση σε χρηματοδότηση, την αναβίωση μεγάλων αστικών διαμερισμάτων των δεκαετιών ’50-’60 μέσω προγραμμάτων συγκατοίκησης ειδικών ομάδων (νέοι, ηλικιωμένοι, δημόσιοι υπάλληλοι) και, τέλος, την εξισορρόπηση μεταξύ βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων μισθώσεων κατοικιών, με υποχρέωση διάθεσης ποσοστού κλινών σε μακροχρόνια χρήση από τους ιδιοκτήτες βραχυχρόνιων ακινήτων.
Πηγή: kathimerini.gr
