Η εκδίκαση υπόθεσης σωματικής βλάβης από αμέλεια, με επίκεντρο την έγχυση φαρμάκου σε ογκολογική ασθενή και τις συνέπειες που καταγγέλλονται στο αριστερό άνω άκρο, δεν ολοκληρώθηκε την Παρασκευή και αναβλήθηκε για την 13 Φεβρουαρίου 2026 λόγω παρέλευσης του ωραρίου.
Στο ακροατήριο παρίστανται ως συνήγοροι υπεράσπισης της κατηγορούμενης οι δικηγόροι κ.κ. Στέλιος Αλεξανδρής και Πολυξένη Χατζηγιάννη. Η υπόθεση έχει συγκεντρώσει ενδιαφέρον καθώς αγγίζει τη λεπτή γραμμή μεταξύ ιατρικής πράξης και ποινικής ευθύνης, με διασταυρούμενες μαρτυρίες και ιατρικά τεκμήρια που αναμένεται να αναλυθούν διεξοδικά στη νέα δικάσιμο.
Τι καταγγέλλεται από την πλευρά της ασθενούς
Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας, η ασθενής καταγγέλλει ότι μετά από έγχυση χημειοθεραπευτικού φαρμάκου στο αριστερό άνω άκρο προκλήθηκε νεκρωτικό έλκος, γεγονός που, όπως υποστηρίζει, τεκμηριώνεται από ιατρική βεβαίωση του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και συνοδευτικό φωτογραφικό υλικό.
Η κατάθεσή της περιγράφει μια πρώτη συνεδρία θεραπείας σε ιδιωτική κλινική, όπου αποδίδει την επελθούσα βλάβη σε αμέλεια της νοσηλεύτριας.
Η θέση της υπεράσπισης για το επίμαχο περιστατικό
Η κατηγορούμενη νοσηλεύτρια αρνείται την κατηγορία και υποστηρίζει ότι ακολούθησε πιστά τους κανόνες της ιατρικής και της νοσηλευτικής πρακτικής. Επισημαίνει ότι η αρχική διάταση της φλέβας διαπιστώθηκε κατά τη φάση της προετοιμασίας με προθεραπευτικά φάρμακα και όχι κατά τη χορήγηση του χημειοθεραπευτικού σχήματος, παραθέτοντας συγκεκριμένη αλληλουχία φαρμακευτικών χορηγήσεων που περιλαμβάνει Palonosetron, Dexamethasone και Famotidine ως προετοιμασία, και στη συνέχεια Epirubicin και Cyclophosphamide ως κύρια αγωγή. Η υπεράσπιση θεωρεί καθοριστικό το ό,τι το συμβάν δεν συνδέθηκε με διακοπή ροής ή διάτρηση φλέβας κατά τον 1ο κύκλο, ο οποίος ολοκληρώθηκε.
Κρίσιμα ιατρικά δεδομένα για το φλεβικό δίκτυο και την αγωγή
Σε υπομνήματα που περιλαμβάνονται στον φάκελο γίνεται εκτενής αναφορά στην κατάσταση του φλεβικού δικτύου της ασθενούς ως παράγοντα που επηρέασε τόσο την έναρξη όσο και την εξέλιξη της θεραπείας. Τεκμαίρεται ότι το φλεβικό δίκτυο ήταν επιβαρυμένο, με συνέπειες στην επούλωση μετά από προηγούμενες χειρουργικές παρεμβάσεις και καθυστέρηση στην έναρξη της χημειοθεραπείας. Η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι η ασθενής αρνήθηκε την τοποθέτηση κεντρικής φλεβικής γραμμής, κάτι που κατά την άποψή της αύξησε τον κίνδυνο τοπικών αντιδράσεων στο άνω άκρο και οδήγησε τελικά στη μη ολοκλήρωση του αρχικού σχεδίου των 8 κύκλων, οι οποίοι περιορίστηκαν σε 6.
Το κατηγορητήριο και το νομικό πλαίσιο που θα κριθεί
Η υπόθεση έχει αποδοθεί ως σωματική βλάβη από αμέλεια εξ υποχρέου, με αναφορά στις διατάξεις των άρθρων 28 και 314 παρ. 1α ΠΚ. Το κατηγορητήριο περιγράφει πραγματικά περιστατικά που εστιάζουν στην εκτέλεση της ογκολογικής αγωγής στην κλινική και αποδίδει την ευθύνη στην κατηγορούμενη με βάση την ιδιότητά της και την υποχρέωση ιδιαίτερης επιμέλειας. Το δικαστήριο θα κληθεί να εκτιμήσει την αιτιώδη συνάφεια ανάμεσα στην πράξη ή την παράλειψη και στο αποτέλεσμα, καθώς και το κατά πόσο ήταν προβλέψιμο και αποφευκτό υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Η αντιπαράθεση για τη φύση της έγχυσης
Ένα από τα σημεία τριβής είναι αν η αρχική αντίδραση στο άνω άκρο συνδέθηκε με χημειοθεραπευτικό παράγοντα ή με φάρμακο προετοιμασίας. Έγγραφα της δικογραφίας που επικαλείται η υπεράσπιση αναφέρουν ότι η αναφορά σε χημειοθεραπευτικό μπορεί να μην ανταποκρίνεται στα πραγματικά περιστατικά του πρώτου σταδίου και ότι η περιγραφή της βλάβης σε υπηρεσιακά σημειώματα μιλά για έγχυση φαρμάκου χωρίς ρητή μνεία χημειοθεραπευτικής ουσίας. Το δικαστήριο θα σταθμίσει τις δύο εκδοχές με βάση ιατρικές γνωματεύσεις και το πρωτογενές νοσηλευτικό υλικό.
Οι ισχυρισμοί για την εμπειρία και την παρουσία στον θάλαμο
Στο ίδιο υλικό επισημαίνεται η πολυετής εμπειρία της κατηγορούμενης και ο ρόλος της στο πλευρό των ασθενών κατά τη διάρκεια των συνεδριών, καθώς και η συμμόρφωση στις οδηγίες των θεραπόντων ιατρών. Η υπεράσπιση τονίζει ότι η εμπλοκή της περιορίστηκε στα δικαιολογημένα καθήκοντα νοσηλευτικής φροντίδας, υπό ιατρική καθοδήγηση.
Τι θα εξεταστεί στην νέα δικάσιμο
Στις 13 Φεβρουαρίου 2026 αναμένεται να τεθούν στο επίκεντρο το αν συνέτρεξαν προϋποθέσεις αμέλειας, το αν υπήρξε ιδιαίτερη υποχρέωση προς ενέργεια για αποτροπή του αποτελέσματος και πώς τεκμηριώνεται ο αιτιώδης σύνδεσμος από τις ιατρικές εκθέσεις και τις μαρτυρίες. Θα αξιολογηθούν οι ιατρικές πράξεις προετοιμασίας, η επιλογή περιφερικής πρόσβασης αντί κεντρικής γραμμής και το ιστορικό των συνεδριών που ολοκληρώθηκαν, στοιχεία που απαντούν τόσο στην ουσία όσο και στη βαρύτητα της αποδιδόμενης ευθύνης.
Πέρα από το αποτέλεσμα για τα εμπλεκόμενα μέρη, το δικαστήριο θα κληθεί να καθορίσει όρια στις ευθύνες των επαγγελματιών υγείας σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου, όπου η θεραπεία ενέχει εγγενείς παρενέργειες και η κατάσταση του ασθενούς μπορεί να επιβαρύνει την εξέλιξη. Η ισορροπία ανάμεσα στην αναμενόμενη ιατρική επιμέλεια και στις μη ελεγκτές βιολογικές παραμέτρους θα αποτελέσει το κλειδί της κρίσης, με αναφορά στο πραγματικό περιστατικό, στα ιατρικά πρωτόκολλα και στο αποδεικτικό υλικό που έχει ήδη ενταχθεί στη δικογραφία.
