Κάλλιο αργά…

Με δήλωσή του, ο Αδωνις Γεωργιάδης αναγνωρίζει ότι συνυπήρξε και ανέχτηκε τους φορείς του αντισημιτισμού στη χώρα μας και ζητά συγγνώμη από την Εβραϊκή Κοινότητα που υποστήριξε και προώθησε το φιλοχιτλερικό βιβλίο του Κώστα Πλεύρη, ενώ αναγνωρίζει ότι ο αντισημιτισμός «αποτελεί πλήγμα στις αξίες της Δημοκρατίας μας και του δυτικού πολιτισμού». Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ο κ.  Γεωργιάδης, δείχνει ότι μάλλον θέλει να αλλάξει κοινό, επίπεδο και πίστα. Κάποιοι συνδέουν την απόφαση του κ. Γεωργιάδη με το γεγονός ότι την περασμένη Κυριακή ο κ. Μητσοτάκης ήταν κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση μνήμης για το Ολοκαύτωμα στη Θεσσαλονίκη. Πώς θα μπορούσε να σταθεί , έχοντας ως αντιπρόεδρο έναν αρνητή του Ολοκαυτώματος; Αλλά ακόμα και έτσι, η ομολογία του λάθους πρέπει να αναγνωριστεί ως πράξη πολιτικού θάρρους. Και αν μη τι άλλο, είναι καιρός να αναγνωριστεί και στην Ελλάδα το δικαίωμα στη συγγνώμη και στην εξέλιξη. Εδώ κάτι που είπες ή έγραψες πριν δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια, σε κατατρέχει δια βίου καθώς η δημόσια κριτική επικρίνει ή χλευάζει τη μετατόπιση θέσεων. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του Αδωνι Γεωργιάδη, η συγγνώμη προς τους Εβραίους θα έχει και επιμορφωτική διάσταση, ειδικά προς ένα ακροατήριο επιρρεπές στον αντισημιτισμό.