Πρό ολίγων μόλις ημερών συμπληρώθηκαν οι 40 συγκλονιστικές ημέρες, της σημαντικής και μοναδικής διαδρομής, εκεί ψηλά, εις τα κράσπεδα του Ουρανού, της μακαρίας ψυχής ενός σεπτού και ταπεινού Ιεράρχου, του πολύ αγαπητού μας, αξέχαστου Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας, κυρού Αλεξάνδρου……
Η σεμνή και ταπεινή μορφή του, η εν γένει πληθωρική – χριστιανικά και ηθικά – παρουσία του και η ιερά και δημιουργική βιοτή του, άφησαν ευλαβικά και ευγνώμονα αποτυπώματα, όχι μόνο σε όλον απολύτως, τον χώρο της ιεράς Μητροπόλεώς του, αλλά και σε όλη την Ρόδο μας (που πολύ τον αγάπησε και τον εκτίμησε), ιδιαιτέρως δε, σε εμάς, τον Σύλλογο Πελοποννησίων Ρόδου ‘’Ο Μωριάς’’, με τους ισχυρούς και ακατάλυτους, πολύ πέραν των 50 ετών, δεσμούς, με την γενέθλια και πατρώα Γή, ο οποίος υπήρξε άριστα και άρρηκτα συνδεδεμένος με τον συγκεκριμένο μακαριστό, επιχώριο Μητροπολίτη…..
Για τον λόγο αυτόν, ήταν επόμενο να μας κυριεύσουν, κατά τα ξημερώματα της 4ης πρωϊνής, της Τρίτης 19.12.2023, βαθύτατα αισθήματα συγκίνησης και συγκλονισμού και απέραντης θλίψης, στην θλιβερή είδηση της εκδημίας και αναχωρήσεως του, εις τας Αιωνίους Μονάς, εκεί όπου η μακαρία ψυχή του θα συνήντησε, ταπεινά και ευλαβικά, τον Δημιουργό της, τον οποίον, επί 55 συναπτά έτη (εκ των οποίων μάλιστα, τα 39 από την θέση του Αρχιερέως…) υπηρέτησε συνεχώς και επαξίως, κλίνοντας, κάθε φορά, γόνυ ταπεινό καί ευλαβές, ενώπιον του φρικτού και συγκλονιστικού Ιερού Θυσιαστηρίου Του…..
Ο μακαριστός, αείμνηστος Μητροπολίτης υπήρξε σπουδαία και ακτινοβολούσα, εκκλησιαστική μορφή, εκλεκτός Ιεράρχης, λάτρης και
οραματιστής για τον γενέθλιο τόπο του, απλοϊκός ως χαρακτήρας και απόλυτα πιστός στο δόγμα, που διέπνεε ολόκληρη την ζωή του και τον εξέφραζε : ‘’όχι να φαίνεσαι, αλλά να είσαι….’’.
Το φιλανθρωπικό του έργο, ανυπέρβλητο και διαχρονικό…..
Το ‘’καλάθι του πτωχού αδελφού’’, έργο ζωής, βαθειά ανθρώπινο και πατρικό, γλύκαινε και γέμιζε, επί 30 ολάκερα χρόνια, με τρόφιμα παντός είδους, αλλά και ψυχική θαλπωρή, εμπερίστατους αδελφούς και ταπεινούς, ταλαιπωρημένους, καθημερινούς βιοπαλεστές, της Μητροπόλεώς του και όχι μόνον…….
Ο ‘’Οίκος Τυφλών’’ Τριπόλεως, έργο δυσαναπλήρωτο και άξιο θαυμασμού……
Ποιμενάρχης σωστός και συνειδητός, με ευπρέπεια και ήθος αδαμάντινο, πάντα χαμογελαστός και καλωσυνάτος, που ξεκίνησε τα βήματα της ζωής του από ένα φτωχικό και ταπεινό χωριό της Αρκαδίας και έκλεισε από πολύ νωρίς, μέσα στο κέντρο της καρδιάς του ‘’Χριστό και Ελλάδα’’, φρόντιζε, μέχρι το τέλος, να παρευρίσκεται, δαπανόμενος με αυταπάρνηση, σεβασμό και αγάπη, κάθε φορά, δίπλα σε κάθε πονεμένη και ‘’χρείαν έχουσα’’ ψυχή, η οποία έτρεχε να ακουμπήσει, με εμπιστοσύνη και σεβασμό, πάνω στην ιερωσύνη του, στην πατρική φροντίδα του και στο ιερό πετραχήλι του……
Στα 87 ολόκληρα χρόνια της επιγείου ζωής του, ακόμη και στην μακρά ιερατική διαδρομή του, ως κληρικός και ποιμενάρχης του τόπου του, δεν δίσταζε, αρκετές φορές, να φορέσει το μεγάλο ψάθινο αγροτικό καπέλο του και να ανέβει πάνω στο τρακτέρ, καλλιεργώντας ο ίδιος τα κτήματα της Ιεράς Μητροπόλεώς του, μοιράζοντας στη συνέχεια, όταν έφθανε η ώρα της συγκομιδής, τά καλλιεργήματά του και τους θαλερούς καρπούς, της εύφορης τοπικής γής, παράλληλα, μαζί με τους ανυπέρβλητους και εύγευστους πνευματικούς καρπούς, που μοίραζε αφειδώς, από άμβωνος……
Ακριβώς τέτοιους σημαντικούς και ανεπανάληπτους, πνευματικούς καρπούς και θείες ευλογίες, θέλησε, κατά τον Ιανουάριο του 2017, η υπερχείλιση της απέραντης αγάπης της
Αρχιερωσύνης του, να μοιράσει και στην ροδιακή γή (επεκτείνοντας, χριστιανικά και καλοπροαίρετα, πέραν της Μητροπόλεώς του, την καλλιέργεια ‘’εύφορης γής’’…) και στις γεμάτες πνευματική λαχτάρα, ταπεινές ψυχές των κατοίκων της :
Ο μακαριστός, ταπεινός και ευπροσήγορος Ιεράρχης, που τίμησε επαξίως την ιερατική θέση του και την ιερά αποστολή του μέσα στην εκκλησία, τίμησε επίσης δεόντως και υπερβαλλόντως και τον ευλαβικό λαό της Ρόδου, δίδοντας ευχαρίστως, μόλις του εζητήθη, την άδεια και την έγκριση, ώστε το περίλαμπρο και θαυματουργό εικόνισμα της Παναγίας της Μαλεβής (έργο αγιογραφήσεως, από τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά), το ακριβό θησαύρισμα της Μητροπόλεώς του, να μετακινηθεί, σε μια από τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές της ιστορίας του, από το ιερό Ησυχαστήριο, εκεί όπου, επί σειράν πολλών ετών, η γλυκυτάτη Μητέρα του Κυρίου μας, αρέσκεται να ‘’εγκαταβιώνει’’ μέσα στο παλαιό, ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι Της, χαρίζοντας πλουσιοπάροχα, τις ευλογίες και ευεργεσίες Της, μαζί με το αγιασμένο, θαυματουργό Μύρο Της……
Συγκινητικά και ευγνωμόνως μάλιστα, αναφέρουμε ότι :
Με την ευλογημένη συνοδεία του σεπτού, ήδη μακαριστού Ιεράρχη, το πνευματικά περίλαμπρο, θαυματουργό εικόνισμα της Παναγίας μας ξεκίνησε, το πρωΐ της Τρίτης, 17 Ιανουαρίου του 2017, το μακρύ ταξίδι του, από το υψόμετρο των 900 μέτρων της αθόρυβης αλλά αρχοντικής βουνοκορφής του Πάρνωνα, προς τον φιλόξενο διάδρομο του αεροδρομίου της Ρόδου, μέσα σε φοβερή καταιγίδα και με θυελλώδεις ανέμους…..
Η επιθυμία της Παναγίας μας, όμως, και η απόφασή Της, για την έλευσή της στο νησί τής Ρόδου, ήταν ήδη ειλημμένη, οριστική και αμετάκλητη και πολύ ισχυρότερη από τα όποια, αντίξοα καιρικά φαινόμενα….
Ο καιρός γαλήνεψε απότομα, όπως και οι γεμάτες αγωνία, καρδιές των επισήμων, των επωνύμων, καθώς και του απλού λαού, που, όλοι μαζί, ανέμεναν, ως ευλαβείς προσκυνηταί, λαχταρώντας διακαώς, να προσκυνήσουν την Χάρη Της…..
Η Παρουσία Της στο νησί, επί ένα ολόκληρο 3ήμερο, πάντα με την συνοδεία του μακαριστού Ιεράρχη, ήταν πράγματι, θεία ευλογία, για το νησί μας…..
Και Εκείνη, με την σειρά Της, αντάμειψε, μυστικά και στοργικά, με πολλές ευλογίες και ευεργεσίες, όσες καθαρές και πρόθυμες καρδίες προσήλθαν, με πόθο ιερό και ευλάβεια βαθειά, να Την ‘’καλωσορίσουν’’ στο νησί και να την προσκυνήσουν…..
Αναπολώντας σήμερα όλα αυτά, στεκόμεθα με πολύ σεβασμό, δέος και ευγνωμοσύνη, ενώπιον της νωπής ακόμη, μνήμης του ταπεινού και σεμνού, μακαριστού Ιεράρχη, που λίγες ημέρες πρίν τα φετινά Χριστούγεννα, παρέδωσε ήρεμα την μακαρία ψυχή του, στον Δημιουργό και Πλάστη του, επιθυμώντας συνειδητά, να εγκαταλείψει και να ‘’μετακωμήσει’’ μακρυά, από όλα τα μάταια και μονίμως φαντασμαγορικά, παραπλανητικά ‘’φώτα’’ και την αφόρητα ‘’πνιγηρή σκόνη’’ του κόσμου τούτου, ώστε να μπορέσει να απολαύσει, γαλήνιος και ευτυχής, όπως το επιθυμούσε, κάτω από το Έλεος του Κυρίου μας, την Αιώνια Μακαριότητα και την πραγματική ευφροσύνη…..
Η σεμνή και δημιουργική, χριστιανική βιοτή του, μακάρι να βρεί έντιμους, φιλότιμους και άξιους συνεχιστές, προς δόξαν Θεού……!!!!!
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ !!!!!
Η πρόεδρος του Συλλόγου Πελοποννησίων Ρόδου – ‘’Ο ΜΩΡΙΑΣ’’
Μαρία Παπαδοπούλου
Ρόδος Φεβρουάριος 2024
