Χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου!

Ο χρόνος «ξεθώριασε» αλλά σίγουρα δεν «έσβησε» τις αναμνήσεις, από το τοπικό μπάσκετ, το οποίο με την πάροδο του χρόνου άλλαξε σημαντικά και έκανε βήματα προόδου, μέσα από τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται λόγω της ιδιομορφίας που παρουσιάζει το νησιωτικό μας σύμπλεγμα. Από το δωδεκανησιακό μπάσκετ πέρασαν ουκ ολίγες ομάδες, εκ των οποίων πολλές δεν συνεχίζουν. Δεν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου και έχουν παύσει εδώ και αρκετά χρόνια τη λειτουργία τους. Κάποιες σταμάτησαν πριν το 2000, κάποιες την περασμένη δεκαετία και ορισμένες λειτούργησαν για μικρό χρονικό διάστημα. Οι παλαιότεροι σίγουρα θα θυμούνται με νοσταλγία τα παιχνίδια στο ανοιχτό γήπεδο του Διαγόρα, πριν γίνει η «τέντα», άλλοι θα θυμούνται το «πλαστικό» του «Βενετοκλείου» και κάποιοι άλλοι τα ανοιχτά γήπεδα, πριν κατασκευαστούν τα κλειστά γυμναστήρια της Κρεμαστής και της Ιαλυσού.
Εποχές που συνδέουν την παλιά εποχή με τη σημερινή, αποτελούν το συνδετικό κρίκο του δωδεκανησιακού μπάσκετ. Το «τότε» με το «τώρα». Κάνοντας μία μικρή αναφορά η «δσπορ θυμάται τις ομάδες που πέρασαν από το δωδεκανησιακό μπάσκετ, άλλες με σημαντικό ρόλο και άλλες σαν «φωτοβολίδα». Ήταν πολλές… Ξεκινάμε από τη Ρόδο. Οι ομάδες που σταμάτησαν πριν από ελάχιστα χρόνια τη λειτουργία τους είναι ο Γ.Σ. Αφάντου 2005 και ο Κλεόβουλος Λίνδου. Ο μεν πρώτος είχε διάρκεια ζωής 4-5 ετών, ενώ ο Κλεόβουλος ουσιαστικά δεν δημιούργησε ποτέ ακαδημίες και «φθάρηκε» από το πέρασμα του χρόνου. Η Αναγέννηση Ρόδου αν και σε δύο χρόνια κατάφερε να ανέβει στη Γ’ Εθνική, δεν έπαιξε ποτέ εκεί και στη συνέχεια διαλύθηκε, ενώ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου κατέβηκε μία φορά με τα… έγγραφα του Δωριέα και στη συνέχεια αποχώρησε. Το 2005 σταμάτησε τη λειτουργία του και ο ¶γιος Νικόλαος Παστίδας, ο οποίος έκανε σημαντικό έργο στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και μάλιστα έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς της Α’ Κατηγορίας.
Ο Διγενής Κοσκινού «έπεσε» επίσης θύμα του… χρόνου και παρά το γεγονός ότι ανέδειξε ταλέντα, πλέον δεν υφίσταται, όπως ο Σταυρός Καλυθιών και ο Εύελπις Ψίνθου. Ο Σταυρός δεν έπαιξε ποτέ στην Α’ Κατηγορία, ενώ η παρουσία των Ψινθενών ήταν σύντομη, συμμετέχοντας μάλιστα σε ανδρικό και γυναικείο πρωτάθλημα. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας έπαψε να λειτουργεί και ο Α.Ο. Αρχαγγέλου, ενώ δεν υφίστανται πλέον σωματεία όπως ο Φοίβος Κρεμαστής (διάδοχος η Ελπίδα Πεταλούδων), ο Ηρακλής Μαριτσών και ο Ροδιακός. «Βραχύβια» αποδείχθηκε η παρουσία των Ιπποτών, του Κλεάνθη Παραδεισίου και του Π.Α.Ο. Ρόδου, οι οποίοι ουσιαστικά δεν μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν και αποχώρησαν νωρίς.
Και πάμε τώρα στα νησιά και συγκεκριμένα στην Κω… Το 2001 ο Χάρμυλος Πυλίου αποφάσισε να συγχωνευθεί και να μετονομαστεί σε Α.Ε. Δικαίου, ενώ ο Ηρακλής 2000 αποτελεί ουσιαστικά το διάδοχο του Κάρδαμου. Το δυσάρεστο στο κωακό μπάσκετ είναι η διάλυση του ιστορικού Ανταγόρα, ο οποίος έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπικό μπάσκετ, σε άνδρες και γυναίκες. Τέλος παλαιότερα στο κωακό μπάσκετ υπήρξε και ο Νικαγόρας Κεφάλου, με τον Αίολο να αποτελεί τη φυσική συνέχεια της ομάδας. Από τα υπόλοιπα νησιά δεν υφίσταται πλέον ο Πολυβώτης Νισύρου (έπαιζε στη Β’ Κατηγορία) αλλά και ο Ξάνθος Πάτμου, που σταμάτησαν τη λειτουργία τους πριν από το 2000.
Στην Κάλυμνο πριν από πάρα πολλά χρόνια η τοπική ομάδα συγχωνεύθηκε με τον ¶τταλο και ιδρύθηκε η «κραταιά» Ε.Α.ΚΑ., η οποία πρόλαβε να αγωνιστεί και στη Β’ Εθνική του γυναικείου μπάσκετ. Η ομάδα από το νησί των «σφουγγαράδων» χαρακτηρίστηκε ως ένα «μικρό θαύμα» για τα δεδομένα της εποχής. Πλέον η σημερινή Ε.Α.ΚΑ. προσπαθεί να ορθοποδήσει και να ξεκινήσει την παραγωγική διαδικασία μέσα από την οποία θα προκύψουν νέα ταλέντα.
Ουσιαστικά το μπάσκετ της Δωδεκανήσου παιζόταν πάντα σε Ρόδο, Κω και Κάλυμνο, με συμμετοχή πλέον της Λέρου, της Σύμης της Τήλου και παλαιότερα της Πάτμου και της Νισύρου. Ας ελπίσουμε τέλος ότι η απουσία της Καλλιθέα θα είναι προσωρινή, ενώ νέα «πρόσωπα» στο χώρο του δωδεκανησιακού μπάσκετ θα είναι οι ¶γιοι Θεόδωροι Αρχαγγέλου και ο Φοίβος Κω, με την ελπίδα ο αριθμός των ομάδων να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, αν και κάτι τέτοιο τη σημερινή εποχή φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο.