Σύνδρομο της Στοκχόλμης

Το δομικό πρόβλημα με κάποιες από τις «δομές φιλοξενίας» είναι ότι δεν φιλοξενούν τα παιδιά μέχρι να βρεθεί γι’ αυτά οικογενειακό περιβάλλον. Αντιθέτως. Εχουν προγραμματιστεί ώστε να τα κρατούν εντός των τειχών τους ακόμη και μετά την ενηλικίωσή τους. Οι υπαρχηγοί του καταγγελλομένου της «Κιβωτού» και συνεργοί, ήταν, δύο παιδιά που μεγάλωσε στη δομή μέχρι που άρχισαν να εργάζονται εκεί.  Είχαν  ανατραφεί εντός. Η «δομή» αναπαράγει τον εαυτό της. Δεν είναι τυχαίο ότι το διαβόητο Σύνδρομο της Στοκχόλμης – η νοσηρή αγάπη/προσκόλληση του θύματος στον θύτη του – συναπαντάται κυρίως στο περίκλειστο σύμπαν των ιδρυμάτων. Και κάπως έτσι σκληρές τιμωρίες  μεταμφιέζονται σε στοργή και η κακοποίηση ως προαπαιτούμενο για την ηθική ωρίμανση. σχεδόν αποδεκτά, ακόμη και από τα θύματά του. Ολα συμβαίνουν για το «καλό» του θύματος, ακόμη και στην περίπτωση που το ίδιο το θύμα δεν είναι σε θέση να… αντιληφθεί το «καλό» του