Αγωγή ξενοδοχειακής εταιρείας κατά της ΔΕΥΑΡ

Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την τακτική διαδικασία προσέφυγε χθες ξενοδοχειακή εταιρεία της Ρόδου κατά της ΔΕΥΑΡ.
‏Το έτος 1990, χρόνος κατά τον οποίο είχαν αρχίσει οι εργασίες ανέγερσης του ξενοδοχειακού συγκροτήματός της, υπέγραψαν από κοινού με την εναγόμενη σύμβαση υδροδότησης του ξενοδοχείου, με βάση τους αναφερόμενους σ’ αυτήν προδιατυπωμένους όρους (σύμβαση παραχώρησης).
‏Το ξενοδοχείο που από το έτος 1992 μέχρι σήμερα λειτουργεί με το επίσημο σήμα του EOT και με κατάταξη στην κατηγορία των τριών (3) αστέρων, έχει ανεγερθεί σε οικόπεδο 15.550 τ.μ., δεν έχει εξαντλήσει την οικοδομική κάλυψη και είναι δυναμικότητας 67 δωματίων, δηλαδή 140 περίπου κλινών, σύμφωνα με τα ξενοδοχειακά πρότυπα.
‏Σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, η εναγόμενη ανελάμβανε την υποχρέωση να παρέχει νερό στο ξενοδοχείο με βάση την καθοριζόμενη από κανονιστική απόφαση τιμή ανά κυβικό μέτρο και πάντοτε κατόπιν της εμφαινόμενης στον υδρομετρητή, που η ίδια είχε τοποθετήσει, ένδειξη της ποσότητας που είχε καταναλωθεί κατά περιόδους (ανά δίμηνο).
‏Στο οικόπεδο υπήρχε από αμνημονεύτων χρόνων, πηγάδι από το οποίο ανάβλυζε νερό έτσι και προκειμένου να επιτύχει μειωμένο κόστος κατανάλωσης λόγω του τεράστιου κήπου και των πολυάριθμων δέντρων που είχε φυτέψει, ζήτησε και έλαβε από την αρμόδια Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων της τότε Νομαρχίας Δωδ/σου ‏άδεια γεώτρησης, το νερό της οποίας διοχετεύεται αποκλειστικά και μόνο στο πότισμα των φυτών και των δέντρων.
‏Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 η σχέση της με την εναγόμενη ήταν άριστη. Κάθε δίμηνο ερχόταν και ο λογαριασμός με μέση κατανάλωση τα 100 € τον χειμώνα και τα 350 – 400 € τη θερινή περίοδο (εποχιακή λειτουργία).
‏Η εναγόμενη, όπως τονίζει η εταιρεία στην αγωγής της, γνώριζε ότι η χρήση του νερού που της παρείχε αφορούσε την εξυπηρέτηση των αναγκών της ως πόσιμου ύδατος και όχι την εξυπηρέτηση για τα μπάνια των πελατών ή το πότισμα των φυτών για τα οποία υπήρχε η γεώτρηση, η ύπαρξη της οποίας ήταν γνωστή στους εκπροσώπους της.
‏Τον Φεβρουάριο του 2016 τελείως αιφνιδιαστικά και απρόβλεπτα της κοινοποιήθηκε λογαριασμός στον οποίο, η μεν τρέχουσα κατανάλωση (λόγω χειμώνα) ήταν η συνήθης των 101,20 €, εντούτοις είχαν καταχωρίσει με τη σημείωση «σύνολον προηγούμενων οφειλών» το ποσό των 19.894,54 €.
‏Ο λογαριασμός αυτός επέδρασε στα μέλη της οικογένειας που αποτελεί τη μετοχική σύνθεση της εταιρείας, όπως μια έκρηξη βόμβας μεγάλης ισχύος.
Οπως τονίζουν τους εξόντωσε κυρίως ηθικά αλλά και οικονομικά.
‏Μετά το σοκ που υπέστησαν αντέδρασαν άμεσα. Αρχικά ζήτησαν εγγράφως από την εναγόμενη, με αίτησή τους την διαγραφή της παράνομης αυτής χρέωσης και επ’ αυτής δέχτηκαν μια τελείως ασαφή απάντηση.
‏Ακολούθησε στη συνέχεια η έγγραφη καταγγελία στην Εισαγγελία Ρόδου χωρίς όμως να επέλθει καμία μεταβολή.
‏Παρά την έντονη αντίδραση της εταιρείας η αντίδικος εξέδιδε αλλοπρόσαλλους λογαριασμούς, σ’ άλλους χρέωνε μαζί με την αξία της κατανάλωσης και ένα άλλο ποσό που αφορούσε την αξία της κατά τεκμήριο κατανάλωσης όπως στον λογαριασμό του Μαρτίου 2017 αναφέρει: μετρημένη κατανάλωση 417 μ3 και τεκμαρτή 1476 μ3 και χρέωνε το ποσό των 1103,55 € αντί του πραγματικού που είναι 213,49 €.
‏Στη συνέχεια άθροιζε τα τεκμαρτά ποσά και προσαυξάνει το τελικό οφελόμενο ποσόν που έπρεπε να πληρωθεί στις 15 Νοεμβρίου 2017 στα 25.915,59 €.
‏Στις 30 Αυγούστου 2019 εκδίδεται άλλος λογαριασμός στον οποίο η χρέωση ανέρχεται στο ποσό των 36.724,76 €.
‏Πρέπει να σημειωθεί ότι όλοι οι προηγηθέντες λογαριασμοί στα ποσά που αναφέρονται ως αποτέλεσμα μέτρησης έχουν πληρωθεί από την εταιρεία.
Με την αγωγή της διεκδικεί να αναγνωρισθεί και δικαστικά η ανυπαρξία του χρέους, δηλαδή η ακυρότητα της γραφής του ποσού των 35.875,26 € στους χρηματικούς καταλόγους και να υποχρεωθεί η αντίδικος κατά τις περί συμβατικής ευθύνης διατάξεις του ΑΚ να διαγράψει το πιο πάνω ποσόν.
‏Επικουρικά δε να υποχρεωθεί αυτή κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξιών να της καταβάλει συνολική αποζημίωση 55.875,26 €.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Σάββας Χαραλάμπους.