Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία ο Ελληνικός λαός πλήττεται από την παρατεταμένη
οικονομική κρίση, από τον κίνδυνο και τις καθημερινές επιπτώσεις της πανδημίας, από την
απώλεια του εισοδήματος του, από το πλήγμα που υπέστη ο τουρισμός, από την ανεργία, από την
τεράστια ψυχολογική πίεση που δημιουργούν όλες αυτές οι καταστάσεις οι οποίες έχουν
προσωπικό, οικογενειακό, εργασιακό και κοινωνικό αντίκτυπο.
Αυτή την στιγμή αποφασίζει η κυβέρνηση να περάσει στη βουλή για ψήφιση ένα νομοσχέδιο που
αλλοιώνει τη νομική μορφή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και την σπρώχνει ένα βήμα πριν
την ιδιωτικοποίηση.
Αντί να διορθώσει τους προηγούμενους νόμους που κυριολεκτικά διέλυσαν την ΥΠΑ από το 2011
(Ν.3913/11) και το 2016 (Ν.4427/16), δημιουργεί ένα χειρότερο μόρφωμα με αποτέλεσμα όχι μόνο
να μην μπορεί εφαρμοστεί το ήδη προβληματικό θεσμικό πλαίσιο, αλλά να καταστούν όλες οι
υπηρεσίες της ΥΠΑ κυριολεκτικά ανάπηρες και αδύναμες να διαχειριστούν την ολοένα αυξανόμενη
απαίτηση για την διαχείριση του συνόλου του αεροπορικού περιβάλλοντος.
Από την παροχή υπηρεσιών αεροναυτιλίας και αεροδρομίων, έως τον όποιο ελεγκτικό μηχανισμό,
οφείλει ένα ευνομούμενο και σοβαρό κράτος να διατηρεί ισχυρές υπηρεσίες για την προστασία του
πολίτη και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του, απέναντι σε επιβουλές που προέρχονται από διεθνή
και ντόπια οικονομικά συμφέροντα, αλλά και από τους καραδοκούντες αγαπητούς γείτονες και
συμμάχους μας, με ή χωρίς εισαγωγικά, οι οποίοι περιμένουν την ευκαιρία της δικής μας
αδυναμίας και ολιγωρίας για να υφαρπάξουν δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και υποχρεώσεις και
κατοχυρωμένα δικαιώματα της Ελλάδας απέναντι σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ICAO, η IATA,
το EUROCONTROL κ.α.
Η προοπτική της ιδιωτικοποίησης αφήνει στην κυριολεξία ανοχύρωτο και ανεξέλεγκτο ένα από
τους σπουδαιότερους χώρους – πυλώνες της εθνικής μας υπόστασης, αφού η απώλεια του
ελέγχου του αεροπορικού χώρου σημαίνει αυτομάτως απώλεια εθνικής κυριαρχίας, αφού χαρίζεται
η δυνατότητα σε πανίσχυρα διεθνή φανερά και καλυπτόμενα ξένα εθνικά οικονομικά και μη
συμφέροντα, να παρεισφρήσουν και στην ουσία να ελέγξουν έμμεσα ή και άμεσα στο μέλλον, το
σύνολο του αεροπορικού χώρου, από τα αεροδρόμια έως και την περιοχή ευθύνης ελέγχου της
Ελλάδας ( FIR Αθηνών-Μακεδονίας ), Εθνικό Εναέριο Χώρο και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτών.
Καταγγέλλουμε την αλλαγή της νομικής μορφής της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας η οποία
μόνο προς ένα δρόμο μπορεί πλέον να οδηγηθεί. Αυτόν της ιδιωτικοποίησης και του ελέγχου της,
από εξωχώρια ιδιωτικά και εθνικά συμφέροντα.
Ήδη είναι γνωστό ότι υπάρχει έλεγχος ελληνικών και τουρκικών αεροδρομίων από την ίδια ξένη
εταιρία. Θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ένα αντίστοιχο μέλλον με την ΥΠΑ; Ιδιωτικοποιημένη
και υπό τον έλεγχο όχι του Ελληνικού κράτους, αλλά άλλων κέντρων. Ας αναλογιστούμε τις
συνέπειες.
Η δημιουργία της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας ως ελεγκτικό όργανο θα μπορούσε να ήταν προς
την σωστή κατεύθυνση αν δεν ήταν από την γέννηση της ένας οργανισμός καταδικασμένος να
αποτύχει στην αποστολή του, αφού έτσι όπως οικοδομείται θα είναι ανίκανη να εποπτεύσει
επαρκώς τους παρόχους αεροπορικών υπηρεσιών. Αναρωτιόμαστε ευλόγως αν αυτό γίνεται
τυχαία ή αποτελεί μέρος ενός συνολικού σχεδίου που αφήνει παντελώς ανεξέλεγκτη στους ιδιώτες
επενδυτές του χώρου να βυσσοδομήσουν εις βάρος του έλληνα πολίτη και των εθνικών
συμφερόντων της χώρας.
Ταυτόχρονα όμως, όσο δε αφορά την επίδραση της Α.Π.Α. στις υπηρεσίες Αεροναυτιλίας, σε
κρίσιμα ζητήματα, χωρίς όμως τη συμμετοχή των υπηρεσιών αυτών στη λήψη αποφάσεων,
δημιουργεί απόλυτη παντοδυναμία, η οποία θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στους
ενεργούς υπαλλήλους, με αντίκτυπο τελικά στις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Ένα σχέδιο που αφήνει επιμελώς μισόκλειστες ή μισοανοικτές τις κερκόπορτες και άλλων
οικονομικών και εθνικών απωλειών.
Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος των αεροδρομίων της χώρας είναι παραμεθόρια με εθνικές και
κοινωνικές επιπτώσεις της χρήσης τους και με δεδομένο το γεγονός ότι ο χώρος πάνω και όχι
μόνο, από το Αιγαίο διεκδικείται de facto και de jure καθημερινά, με αμφισβήτηση στην πράξη
συνόρων και δικαιωμάτων από την Τουρκία, (καλούμε κάθε δύσπιστο να ανατρέξει στην σχεδόν
καθημερινή έκδοση διεθνών ΝΟΤΑΜ από τις υπηρεσίες πολιτικής αεροπορίας της Τουρκίας και
της Ελλάδας, με αποδέκτη τους ∆ιεθνείς οργανισμούς και όλους τους χρήστες του FIR Αθηνών
Μακεδονίας, αεροπορικές εταιρίες κλπ), το λιγότερο που περιμένουμε από την ελληνική
κυβέρνηση είναι, η απόλυτη διασφάλιση και στεγανοποίηση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας
ως το μόνο πολιτικό μέσο – όπλο, μιας χώρας για την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας, των
δικαιωμάτων και της ασφάλειας τον πολιτών της στον αέρα και το έδαφος, ειδικά του ευαίσθητου
νησιωτικού και παραμεθόριου χώρου, στους χαλεπούς καιρούς της απόλυτης αμφισβήτησης και
της συνεχούς μεταβαλλόμενης γεωπολιτικής κατάστασης που βιώνουμε.
Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, ισχυρή υπό τον απόλυτο κρατικό έλεγχο. Το τελευταίο πολιτικό
όπλο της χώρας απέναντι σε κάθε είδους επιβουλή κατά των εθνικών συμφερόντων.
Με εντολή ∆ιοικητικού Συμβουλίου
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Μάνος Καλλιουδάκης
Αντώνης Ελευθεριάδης
