Κόκκινες γραμμές

Μία μία περνάμε καθημερινά τις «κόκκινες γραμμές» της πανδημίας. Ωστόσο, το ξεπέρασμα των «κόκκινων γραμμών» αποδεικνύει ότι τελικά αυτές οι γραμμές δεν ήταν και τόσο… κόκκινες. Οι νεκροί της κάθε ημέρας έφτασαν τον τριψήφιο αριθμό, ενώ τα κρούσματα αρχίζουν να πλησιάζουν τον πενταψήφιο αριθμό, οι ανεμβολίαστοι πολίτες φιλοσοφούν μετ’ ευτελείας και ο μέσος πολίτης που προσδοκά μια κανονική χώρα όπου η κυβέρνηση δεν θα υπολογίσει το πολιτικό κόστος και θα είναι θεματοφύλακας των θεσμών, μπορεί μόνο να κάνει υπομονή μέχρι την ώρα της επόμενης κάλπης για να στείλει μήνυμα μήπως και ακουστεί. Είναι καθήκον όλων μας να μη συμβιβαστούμε με το θάνατο, να μην αποδεχτούμε ότι δεν πειράζει να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, να μη θεωρήσουμε ότι υπάρχουν ζωές που δεν αξίζουν. Αν κάνουμε έστω και σιωπηρά εκπτώσεις στην αξία της ανθρώπινης ζωής, τότε ανοίγουμε ορθάνοιχτα τις πύλες στη βαρβαρότητα.