Ατάκτως Ερριμμένα

Να έχουμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά

Ενας πατέρας βίαζε την κόρη του από την ηλικία των 11 ετών. Και ξαφνικά αποκαλύπτεται ότι το κορίτσι αυτό κρατούταν σε ένα σπίτι από αστυνομικό.  Την κρατούσε και την εξέδιδε. Πραγματικά δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά για ένα τέτοιο γεγονός. Δεν μπορεί κανείς να διαβάσει ή να παρακολουθήσει αυτή την υπόθεση και να μην αισθανθεί αηδία και οργή.  Βρήκε το θάρρος αυτό το κορίτσι και κατέφυγε σε μια καφετέρια, ζήτησε βοήθεια από μια σερβιτόρα, με την ελπίδα ότι μπορεί να αρχίσεις κάποτε να ανασαίνεις. Μακάρι κάθε κακοποιημένη γυναίκα να έβρισκε στον δρόμο της μια σερβιτόρα σαν αυτή που βοήθησε αυτό το κορίτσι. Που την πίστεψε,  που πήγε μάρτυρας, που δεν εγκατέλειψε στιγμή, που δεν έκλεισε τα αυτιά της, που δεν κοίταξε τη δουλίτσα της, που δεν της πέρασε από το μυαλό πως «θα μπλέξει».  Ένα παράδειγμα, ένα μήνυμα πως πρέπει να σταματήσουμε τα γνωστά «Που να μπλέκουμε τώρα;». «Κάτι είχαμε ακούσει, αλλά που να τα βάζουμε τώρα με ξένες οικογένειες». «Και τι μας νοιάζει εμάς;». Να έχουμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά στους δρόμους, στη διπλανή πόρτα, στους χώρους εργασίας μας, στις κοινωνικές συναναστροφές μας. Να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλα τα βασανισμένα πλάσματα.

Σχολιασμός Άρθρου

Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Η Δημοκρατική δεν υιοθετεί αυτές τις απόψεις. Διατηρούμε το δικαίωμα να διαγράψουμε όποια σχόλια θεωρούμε προσβλητικά ή περιέχουν ύβρεις, χωρίς καμμία προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Σχολιασμός άρθρου