Α-τυπος και υπογραμμός: Εγκλωβισμένοι

Εγκλωβισμένοι… Πρόσφυγες και μετανάστες, νησιώτες και ακρίτες, εγκλωβισμένες και οι δύο πλευρές κατά μήκος των συνόρων. Η απόφαση της κυβέρνησης να «παγώσει» προσωρινά την μεταφορά μεταναστών από τα νησιά προς την ηπειρωτική Ελλάδα, λόγω της αδυναμίας της να διαχειριστεί το χάος που εκείνη δημιούργησε, εγκλωβίζει στα νησιά όχι μόνο τους πρόσφυγες αλλά και τους κατοίκους τους.
Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη που επέδειξαν οι κάτοικοι των νησιών,  με τις όποιες παραφωνίες που δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν προφανώς εξαίρεση, είναι αυτές που έσωσαν μέχρι σήμερα την τιμή, όχι της ανίκανης κυβέρνησης, αλλά της χώρας ολόκληρης.
Η κοντόφθαλμη πολιτική, η αλαζονική στάση, οι ψευτομαγκιές και η υπέρ το δέον –αδικαιολόγητη- αυτοπεποίθηση του ετερόκλητου σχήματος που σήμερα κυβερνά την Ελλάδα, γύρισε μπούμερανγκ. Αυτονόητο, για όσους μπορούσαν να δουν δύο πήχες μπροστά από τα μάτια τους.
Τα σύνορα κλείνουν, οι εχθροί πολλαπλασιάζονται και η μόνη –ουσιαστική- σύμμαχος που σήμερα στέκεται στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα, είναι η Μέρκελ. Προφανώς για τους δικούς της λόγους. Η μόνη που επιδιώκει την στήριξη στης χώρας στο προσφυγικό, είναι η… «Merkel go home». Τα νταούλια άρχισαν να χτυπάνε… Δεν υπολόγισε σωστά ο Αλέξης.
Τα νταούλια χτυπάνε για εμάς, και χορεύουμε στο ταψί που στήσαμε εμείς στις πλατείες, όπου συγκεντρώνονταν οι αγανακτισμένοι, κατόπιν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και σε μεγάλο βαθμό-κάποιοι από αυτούς τους σήμερα- εμφανίζονται ως μετανοημένες Μαγδαληνές.
Την ίδια ώρα, στα νησιά οι εθελοντές και οι αλληλέγγυοι σηκώνουν το βάρος της ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης, βοηθώντας τους ανήμπορους ανθρώπους που φτάνουν κατά κύματα από τις απέναντι ακτές. Ο φόβος όμως και η αγωνία μεγαλώνει… Οι καιρικές συνθήκες καλυτερεύουν και ο κίνδυνος μιας άνευ προηγουμένου έκρηξης μεταναστευτικών ορών, είναι πιο ορατός από ποτέ.
Γίνεται πλέον αντιληπτό, ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος που έχει εναποτεθεί από την κυβέρνηση στους ώμους της, είναι αδύνατον. Και η αγωνία για το μέλλον των νησιών, της τοπικής οικονομίας έχει αρχίσει να διαταράσσει τις κοινωνικές ισορροπίες.
Αν μέχρι σήμερα, τα ρατσιστικά παραληρήματα ακούγονταν από συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, δειλά-δειλά πλέον η ανησυχία εντείνεται στην κοινωνία. Οι φωνές που ακούγονται, η αγωνία που εξαπλώνεται και ο φόβος να μετατραπούν τα νησιά σε αποθήκες ψυχών, γενικεύονται.
Τα πολυδιαφημισμένα hotspot αποδεικνύονται μία τρύπα στο νερό, το ΝΑΤΟ πάτησε «πόδι» στο Αιγαίο κλείνοντας το μάτι προς την Τουρκία και οι νησιώτες πασχίζουν να σταθούν όρθιοι για να ανταποκριθούν σε πολλαπλούς ρόλους. Να είναι άνθρωποι, να είναι αλληλέγγυοι, να είναι όμως και νοικοκυραίοι, και επαγγελματίες και να προστατέψουν το μέλλον τους.
Είναι πολλά αυτά που φόρτωσαν στους νησιώτες ο  Τσίπρας και ο Καμμένος. Κι όλα αυτά επειδή υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους, προβάλλοντας τσαμπουκά, ξεχνώντας όμως ότι θηρία που βρυχώνται υπάρχουν και από τις δύο πλευρές. Και η κυρία Τασία, εξακολουθεί να πιστεύει, ότι με λίγο αντιηλιακό θα λυθεί το πρόβλημα…