Αξεδιάλυτη ομίχλη

Ζούμε ένα αλλόκοτο σκηνικό, που κάποιο «εθνικό συμφέρον» σκεπάζει το σκηνικό σαν αξεδιάλυτη ομίχλη. Το πολιτικό μας στερέωμα συγκλονίζεται, οι σχέσεις των πολιτικών χώρων οξύνονται, δίχως να ξέρουμε από που μας ήρθε αυτός ο «σεισμός» καλοκαιριάτικα. Σαν να μη θέλει κανείς να το δει κατάματα. Όσο και αν δικαιολογούνται σήμερα έντονες πολιτικές αντιδράσεις από τα κόμματα, πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνυπολογίσουν με υπευθυνότητα την κρισιμότητα των στιγμών. Αυτή τη στιγμή, το κύριο δεν είναι το ποιο κόμμα καταγράφει απώλειες και ποια μετρούν κέρδη. Θέματα που αφορούν τον πυρήνα της Δημοκρατίας δεν μπορεί να θυσιαστούν στον βωμό της ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης με στόχο τη βελτίωση της προεκλογικής δημοσκοπικής εικόνας των κομμάτων. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να παίζουμε με τις λέξεις και τις δικαιολογίες. Και η νομιμότητα των όσων συνέβησαν πρέπει να ελεγχθεί μέχρι τέλους από τη Δικαιοσύνη, αλλά και μέσα από τη Βουλή. Το «άπλετο φως» που όλοι επικαλούνται, δεν έχει πολιτικό χρώμα. Θα ήταν καλό για όλους, να αποφευχθούν φράσεις που να περιέχουν καθαρούς ουρανούς, αστραπές, μαχαίρια και κόκκαλα. Οι ουρανοί είναι γκρίζοι για όλους, τα μαχαίρια έχουν στομώσει από το κόψιμο δεκαετιών και το μόνο για το οποίο υπάρχει ανάγκη είναι μια σοβαρή, θεσμική έρευνα που θα ολοκληρωθεί σύντομα και θα έχει σαφές πόρισμα. Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να μάθουν  τι ακριβώς έχει συμβεί. Ποιος και γιατί παρακολουθούσε τον κ. Ανδρουλάκη; Υπήρχαν επίσημες παρακολουθήσεις πολιτικών ή άλλων χωρίς αληθή ή επαρκή στοιχεία και επίσης, κάποιο κέντρο διεξήγε ανεπίσημες, παράνομες παρακολουθήσεις; Μόνο έτσι θα κάνουμε καλό στη Δημοκρατία μας. Με σαφείς απαντήσεις. Όχι με τη δημιουργία φανταστικών εχθρών. Οποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, πρέπει να το αποδείξουν στην πράξη.