Την ώρα που θα χτυπάει το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς, πολιτικοί θα τσακώνονται για το ποιο κόμμα όταν κυβερνούσε είχε τα λιγότερα κενά, γιατί κάποιος τους είπε ότι τα κενά είναι θεσμός κι ότι το πρόβλημα είναι ποιος έχει τα λιγότερα. Σεβάσμιοι σχολιαστές θα ανακυκλώνουν το γνωμικό «όλα είναι ζήτημα Παιδείας» και θα μιλούν για «το αγαθό της μάθησης». Ας είναι… Μακάρι το σχολείο να καταφέρει κάποτε να βγει έξω από τα τέσσερα ντουβάρια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και να αποτελεί πηγή δημιουργίας για τους δασκάλους και έμπνευσης, ελεύθερης έκφρασης και χαράς για τους μαθητές. Απέχουμε όμως, πλην ελάχιστων μεμονωμένων περιπτώσεων, πολύ ακόμη από αυτό και το λέω με αγάπη και σεβασμό προς όλους όσοι προσπαθούν για το καλύτερο. Είθε να είναι το φετινό ταξίδι τους γεμάτο από τα χρώματα της γνώσης. Καλή χρονιά πρωτάκι. «Κουράγιο χρειάζεται. Ανάμεσα στον δείκτη του χεριού σου και την άκρη του τετραδίου σου απλώνεται τεραστίου μήκους έκταση που έχεις να διανύσεις» έλεγε κάποιος απ’ τους σπουδαίους που θα γνωρίσεις, σ’αυτό το ταξίδι. Τον λένε Ελύτη.
Υ.Γ. Και κάποτε, θα πρέπει να απαγορευθεί η παρουσία πολιτικών, πολιτευτών και παντός είδους ασχέτων με την σχολική κοινότητα, στον αγιασμό των σχολείων.
