Ο ελληνικός τουρισμός εν μέσω εξωφρενικών πολιτικών αποφάσεων, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πραγματικό Αρμαγεδδώνα.
Το επικείμενο τέλος διανυκτέρευσης αποτελεί την πιο πρόσφατη «ευρεσιτεχνία» της κυβέρνησης, που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά φοροεισπρακτικών επιβαρύνσεων, που το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν επιβληθεί στο τουριστικό προϊόν της χώρας και ειδικότερα των νησιών του Νοτίου Αιγαίου. Στην κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα κατ’ εξοχήν τουριστικά νησιά, στην αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, στην οριζόντια αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 23% σε 24% σε προϊόντα και υπηρεσίες, ενώ παράλληλα αυξάνεται η φορολόγηση στα αλκοολούχα, στον καφέ, στα εισιτήρια των μουσείων, στην κατάργηση της εξαίρεσης των τουριστικών καταλυμάτων και των ξενοδοχείων από την καταβολή ΕΝΦΙΑ.
Αυτός ο φορολογικός παροξυσμός που επιβαρύνει υπέρμετρα το τουριστικό πακέτο, ισοδυναμεί με την εν ψυχρώ εκτέλεση της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας, με την καταστροφή της ανταγωνιστικότητας της και εν τέλει με την συρρίκνωση της ίδιας της εθνικής οικονομίας.
Αντί να δοθεί ώθηση μέσω κινήτρων στον τουρισμό, η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει τον εαυτό της στην επινόηση φορολογικών αντικινήτρων, τόσο για τη λειτουργία των τουριστικών επιχειρήσεων όσο και για την προσέλκυση επενδύσεων, επιδεικνύοντας παροιμιώδη άγνοια και ερασιτεχνισμό σε αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα για την εθνική μας οικονομία.
Ο μοναδικός τροφοδότης της οικονομίας των νησιών μας αλλά και της χώρας συνολικά, αντί για την σταθερότητα που θα απελευθερώσει τις επιχειρηματικές δυνάμεις του τόπου, αντί της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς του, βλέπει τις αντοχές του να εξαντλούνται υπό το βάρος των φοροεισπρακτικών πολιτικών, χωρίς ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής, με ορατό τον κίνδυνο του αφελληνισμού και της κατάρρευσης χιλιάδων τουριστικών επιχειρήσεων που θα συμπαρασύρουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Αυτός ο παραλογισμός επιβάλλεται, εδώ και τώρα να σταματήσει και να αντιμετωπιστεί ο τουρισμός, όπως ακριβώς ταιριάζει στην βαριά βιομηχανία της χώρας μας.
