«Είμαι καθηγητής στο πανεπιστήμιο και πρέπει να δουλέψω. Δεν θέλω να μείνω και να πάρω λεφτά από καμία κυβέρνηση. Θέλω να δουλέψω για να βοηθήσω την οικογένειά μου να ζήσει σε καλύτερες συνθήκες και με αξιοπρέπεια σε οποιαδήποτε χώρα με ειρήνη» λέει στο «Βήμα» ο Μεντίν Γκανού, καθηγητής – μεταφραστής σε πανεπιστήμιο της Συρίας, ο οποίος μαζί με περίπου 300 συμπατριώτες του παραμένει στην πλατεία Συντάγματος από τις 19 Νοεμβρίου.
Ο Μεντίν ήρθε στην Ελλάδα πριν από δύο μήνες με τον «κλασικό» τρόπο. Αφησε την οικογένειά του κάπου έξω από τη Συρία και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι προς την Ευρώπη.
Επί επτά ώρες βρισκόταν εν πλω στοιβαγμένος μαζί με άλλους συμπατριώτες του ώσπου να διασχίσει το Αιγαίο και να βρεθεί από τα παράλια της Τουρκίας σε κάποιο ελληνικό νησί. Ηταν το τελευταίο στάδιο για την άφιξή του στην Ευρώπη σε ένα ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν έναν χρόνο. «Περιμέναμε δύο μήνες στην Τουρκία μέχρι να βρούμε μια βάρκα να μας μεταφέρει απέναντι. Ολο αυτό το διάστημα Σύροι έφευγαν συνέχεια για την Ελλάδα» περιγράφει στο «Βήμα».
Ολες αυτές τις ημέρες που οι Σύροι ζουν στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος απέναντι από τη Βουλή κάτοικοι και τουρίστες της Αθήνας περνούν από το σημείο, σταματούν για λίγο, διαβάζουν τα συνθήματα, κουνούν το κεφάλι τους με απογοήτευση γι’ αυτό που βλέπουν και φεύγουν.
«Γιατί κάθονται εδώ στην πλατεία όλοι αυτοί; Τι ζητάνε;» με ρωτάει ένας ηλικιωμένος κύριος. Οταν του εξηγώ ότι ζητούν νόμιμα έγγραφα για να βγουν στην Ευρώπη γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τους φροντίσει μονολογεί: «Εμ, βέβαια, εδώ δεν θέλουμε εμείς να μείνουμε στην Ελλάδα, θα θέλουν αυτοί; Βρε τους ταλαίπωρους» και βγάζει από την τσέπη του 10 ευρώ και τα προσφέρει στον φαρμακοποιό – επίσης Σύρο την καταγωγή – Φάντι. Εκείνος τα αρνείται ευγενικά.
«Αρκετοί Ελληνες μάς προσέφεραν φαγητό, φάρμακα, κουβέρτες, αλλά εμείς αυτό που ζητάμε είναι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Δεν ζητάμε άσυλο στην Ελλάδα, ζητάμε κάθε νόμιμο χαρτί που μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα ασφαλές ταξίδι στην Ευρώπη. Δεν ζητάμε τίποτα από την ελληνική κυβέρνηση. Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα υποφέρει από την οικονομική κρίση και δεν μπορεί να βοηθήσει όλους εμάς τους πρόσφυγες προσφέροντάς μας φαγητό, δουλειά, σπίτι κ.τ.λ.» αναφέρει στο «Βήμα» ο Φάντι.
Ούτε μπρος ούτε πίσω
«Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στη Συρία και στην Τουρκία. Τα σύνορα με τα Σκόπια και τη Βουλγαρία είναι κλειστά. Ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση να μας βοηθήσει, όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση» λέει ο Μεντίν.
«Θέλω να ταξιδέψω στη Γερμανία»
«Δραπέτευσα από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Στην Τουρκία πλήρωσα στους λαθρεμπόρους 3.000 δολάρια. Ημουν πολύ μπερδεμένη για το πώς θα φρόντιζα και θα προστάτευα το νεογέννητο παιδί μου γιατί δεν είχε κανένα χαρτί. Ολη μου η οικογένεια είναι στη Συρία, εδώ είμαι μόνη μου. Η Ελλάδα δεν είναι ο τελικός στόχος μου, θέλω να ταξιδέψω στη Γερμανία για μια καλύτερη ζωή» λέει στο «Βήμα» η 18χρονη Ούλα Φαγιάτ κρατώντας ένα κουτί πάνες για το μόλις 45 ημερών παιδί της ενώ δίπλα της στέκεται το μεγαλύτερο παιδί της.
«Οι καταστάσεις εδώ στο Σύνταγμα είναι άσχημες, ειδικά όταν έχεις δύο μικρά παιδιά μαζί σου. Προσπαθήσαμε να περάσουμε τα σύνορα δύο φορές στην Αλβανία και στα Σκόπια, τα παιδιά τότε αρρώστησαν και το ταξίδι ήταν ακόμη πιο δύσκολο» περιγράφει η Σουπρία αλ Ζόμπι, η οποία βρίσκεται εδώ και τρεις μήνες στην Ελλάδα μαζί με τα παιδιά της ηλικίας 3 και 7 ετών αντίστοιχα. Πίσω στη Συρία έχει αφήσει τα δίδυμα παιδιά της ηλικίας 9 ετών και τον άνδρα της, τον οποίο έχουν συλλάβει.
«Βρισκόμουν σε μια βάρκα με δύο μικρά παιδιά. Οταν έφθασα στην Αθήνα από την Κω έμενα από σπίτι σε σπίτι μαζί με άλλους ανθρώπους και μετά ήρθαμε εδώ στο Σύνταγμα. Προσπαθώ να πάω στην Αυστρία, όπου είναι πιο εύκολο να φέρω εκεί την οικογένειά μου. Η διαδικασία είναι πιο εύκολη, γιατί αν μείνω έναν χρόνο στην Αυστρία θα μπορώ να φέρω και την υπόλοιπη οικογένειά μου εκεί» εξηγεί στο «Βήμα» η Σουπρία.
«Γιατί τους αφήνουν χριστουγεννιάτικα μέσα στο Σύνταγμα; Τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι αν χειροτερέψει ο καιρός;» αναρωτιούνται δύο κυρίες που βρίσκονται στο σημείο προτού συνεχίσουν τη βόλτα τους.
«Ο καιρός είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς, αλλά όλοι εδώ ζητάμε τα δικαιώματά μας από την κυβέρνηση, δεν θέλουμε να φύγουμε από εδώ αν δεν πάρουμε κάποιο χαρτί. Μας λένε ότι δεν μπορούν να μας δώσουν διαβατήριο για να εγκαταλείψουμε την Ελλάδα» σημειώνει ο Μεντίν.
Υπολογίζεται ότι από την αρχή της κρίσης στη Συρία ως σήμερα έχουν μπει στην Ελλάδα 46.500 Σύροι, ενώ μόνο το 2014 ο αριθμός φτάνει τις 30.300. Ανθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη και αυτή τη στιγμή παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα.
«Δεν έχω άλλη λύση, δεν έχω άλλα λεφτά και δεν μπορώ να πάω πίσω στη Συρία. Κανείς μας δεν μπορεί να γυρίσει πίσω στον πόλεμο» υπογραμμίζει η Σουπρία και τα μάτια της βουρκώνουν.
«Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια ιστορία να σας πουν, μια φρικτή ιστορία» σημειώνει ο Φάντι.
«Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει κρίση και δεν θέλουμε να κάνουμε κανένα λάθος στην Ελλάδα και ξέρουμε ότι δεν είναι καλό για την Ελλάδα να μένουμε εδώ» καταλήγει ο Μεντίν.
ΤΟ ΒΗΜΑ
H καλή μας Ε.Ε. ψήφισε πρώτα σχέδιο υποχρεωτικής υποστήριξης από τα κράτη μέλη της, με ελεύθερη είσοδο των συνόρων της σε ανθρώπους (οικονομικοί μετανάστες, πρόσφυγες κτλ.) από άλλες ηπείρους που είχαν ανάγκη να ζήσουν και να εργαστούν στην Ευρώπη έστω και προσωρινά. Έτσι υποχρεώθηκαν οι χώρες του Νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Ισπανία) να δέχονται σε πρώτο στάδιο τους μετανάστες και πρόσφυγες από όλο τον κόσμο (στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) και στη συνέχεια να προωθούνται σιγά- σιγά και σε χώρες του ανεπτυγμένου Βορρά. Αυτό όμως δε συνέβη ποτέ. Οι άνθρωποι παρέμεναν στο νότο, ενώ η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία επέτρεπαν την είσοδο στη χώρα τους με το σταγονόμετρο επί 2 δεκαετίες και πλέον. Το αποτέλεσμα: ζουν εκατομμύρια αλλοδαποί στην Ελλάδα και Ιταλία πολλοί από αυτούς άνεργοι με τα επακόλουθα προβλήματα (βία, εγκληματικότητα). Φυσικά και πρέπει να βοηθήσουμε τους Σύριους πρόσφυγες, όπως άλλωστε στο παρελθόν βρήκαν και οι Έλληνες καταφύγιο στη Συρία (Μικρασιατική καταστροφή, Β Παγκόσμιος πόλεμος). Έχουν όμως υποχρέωση και χώρες του βιομηχανικού Βορρά να επιτρέψουν την εγκατάσταση αυτών των δύστυχων ανθρώπων και στις δικές τους χώρες και να μην κουνάνε το δάχτυλο μόνο στην Ελλάδα και να μας θυμίζουν μόνο τις δικές μας υποχρεώσεις- δεσμεύσεις. Ας μάθουν επιτέλους οι <>, Βόρεια Ευρώπη και Τουρκία ότι οι Έλληνες και Ελληνίδες έχουν Φιλότιμο και Ανθρωπιά και δεν τους στοιβάζουμε σε μία πλαστική βάρκα μέσα στο πέλαγος στη τύχη τους.
Και ποιος δεν μπορει να νοιωση πονο και λυπη γι αυτους τους ανθρωπους αλλα τι μπορει να κανει η Ελλαδα?
Υπαρχουν συμβασεις, νομοι της ΕΕ. Δεν ειναι στα χερια της Ελλαδας μονο.
Αν ολοι οι πλουσιοι εδειναν τα λεφτα τους στους φτωχους τοτε δεν θα ειχαμε κανενα πλουσιο παρα μονο φτωχους γιατι ακομη δεν βρεθηκε η φορμουλα να εξαφανιστη η φτωχεια αν και περασαν χιλιαδες χρονια ζωης σ’αυτη τη γη.