Στην Ελλάδα τα ιατρικά σφάλματα ούτε καταγράφονται σε κάποια επίσημη βάση δεδομένων ούτε τηρούνται στατιστικά για αυτά. Το σύστημα είναι «τυφλό» και το πρόβλημα επανέρχεται στο προσκήνιο λόγω μιας σειράς περιστατικών που καταγράφονται τους τελευταίους μήνες σε νοσοκομεία και κλινικές της Αττικής.
Το περασμένο καλοκαίρι έχασε τη ζωή της μια 62χρονη γυναίκα, στην οποία φέρεται να έγινε λάθος μετάγγιση αίματος στο «Τζάνειο». Στις αρχές Σεπτεμβρίου παρόμοιο περιστατικό συνέβη στην «Ευρωκλινική», ευτυχώς όχι με τραγική κατάληξη, ενώ προ ημερών νεαρή ασθενής στο «Αττικόν», στην οποία φέρεται να χορηγήθηκε λάθος φαρμακευτική αγωγή, παρουσίασε αλλεργική αντίδραση.
Γιατροί, νομικοί και ιατροδικαστές μιλούν στην «Καθημερινή» για την απουσία ενιαίου συστήματος συλλογής και διαχείρισης των ιατρικών σφαλμάτων.
Ανάγκη για μοντέλο ανίχνευσης και ανάλυσης
Το 2014 στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς αναλύθηκαν 660 αποφάσεις ποινικών και διοικητικών δικαστηρίων σε υποθέσεις περιστατικών ιατρικής αμέλειας.
Από την έρευνα προκύπτει ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούσαν μαιευτήρες-γυναικολόγους (25%), για να ακολουθήσουν οι γενικοί χειρουργοί (16,9%), οι καρδιολόγοι-καρδιοχειρουργοί (7,5%) και οι ορθοπεδικοί (6,9%). Στις ίδιες δικαστικές αποφάσεις οι συχνότερες θεραπευτικές κατηγορίες καταγράφονται ως εξής: Κύηση, τοκετός και λοχεία (24%), παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος (12%) και παθήσεις του πεπτικού συστήματος (12%).
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΠΑΠΕΙ, όπως προκύπτει από την ανάλυση των δικαστικών αποφάσεων, η μέση επιδικασθείσα αποζημίωση στα ελληνικά δικαστήρια υπολογίστηκε στις 300.000 ευρώ και ο μέσος όρος για την έκδοση της απόφασης στα 7 έτη.
«Απαιτείται η καλλιέργεια κουλτούρας αναφοράς των περιστατικών χωρίς πρόθεση στοχοποίησης», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Θανάσης Βοζίκης.
Πηγή: skai.gr
