• Ο Δήμος καλείται να πληρώσει εκατομμύρια ευρώ, ενώ η διαπραγμάτευση για τη μίσθωση του “Ξενοδοχείου των Ρόδων” παραμένει στον αέρα
Με την αριθμ. 545/2025 απόφαση του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, γράφτηκε το τελευταίο κεφάλαιο σε μία πολυετή δικαστική διαμάχη μεταξύ του Δήμου Ρόδου και της εταιρείας Καζίνο Ρόδου ΑΕ για την επιστροφή ποσών που καταβλήθηκαν ως ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.
Η υπόθεση κρίθηκε υπέρ της εταιρείας και η αίτηση αναιρέσεως του Δήμου απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, λόγω μη προσκόμισης σχετικής απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής για την έγκριση της προσφυγής.
Η απόφαση αυτή έρχεται ως συνέχεια σειράς απορριπτικών κρίσεων του ΣτΕ (8 συνολικά αποφάσεις), που τεκμηριώνουν ένα σταθερό νομικό προηγούμενο: ο Δήμος δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, με αποτέλεσμα να οριστικοποιηθεί η υποχρέωσή του να επιστρέψει στην Καζίνο Ρόδου ΑΕ τα ποσά του φόρου που καταβλήθηκαν για τα έτη 2009 και 2010.
Ένα «χαμένο πεδίο μάχης» στο Ανώτατο Ακυρωτικό
Η τελευταία απόφαση του ΣτΕ έχει ιδιαίτερο βάρος, όχι μόνο επειδή σφραγίζει τη δικαίωση της εταιρείας, αλλά και επειδή ο Δήμος Ρόδου δεν παρέστη καν στη δίκη.
Η απουσία του από την ακροαματική διαδικασία και η αποτυχία να κατατεθεί νομότυπη έγκριση από το αρμόδιο όργανο της τοπικής αυτοδιοίκησης για την άσκηση της αίτησης, καταδεικνύουν μια ουσιαστική υποχώρηση αν όχι εγκατάλειψη από πλευράς του Δήμου.
Με αυτή την απόφαση, η νομική «μάχη» ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου έληξε για τον Δήμο. Και το σημαντικότερο: έληξε ερήμην του.
Η ώρα του λογαριασμού
Το τίμημα αυτής της ήττας δεν είναι μόνο θεσμικό αλλά και οικονομικό. Οι πρώτοι υπολογισμοί κάνουν λόγο για αποζημιώσεις που ξεπερνούν τα 4 εκατ. ευρώ. Τα ποσά αυτά, που ο Δήμος καλείται να επιστρέψει στην Καζίνο Ρόδου ΑΕ, προκύπτουν από καταβολές φόρων που το ΣτΕ έκρινε ότι έγιναν χωρίς νομική βάση, καθώς ο ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. κρίθηκε στην πορεία αντισυνταγματικός και καταργήθηκε νομοθετικά με τον ν. 4336/2015.
Η Καζίνο Ρόδου ΑΕ είχε κινηθεί έγκαιρα, καταθέτοντας ανακλητικές δηλώσεις, οι οποίες όμως αγνοήθηκαν από τον Δήμο. Το αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσει μια μακρά δικαστική πορεία που κατέληξε με οκτώ αποφάσεις εις βάρος του Δήμου.
Η μίσθωση του “Grande Albergo Delle Rose”
Την ίδια ώρα που οι αποφάσεις του ΣτΕ έχουν καθαρογραφεί εκκρεμεί κρίσιμο θέμα: η ανανέωση της μίσθωσης του εμβληματικού “Ξενοδοχείου των Ρόδων” (Grande Albergo Delle Rose).
Η υφιστάμενη σύμβαση λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2026, και ως το τέλος του 2024 εκκινούσε η προθεσμία για την έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ Δήμου και εταιρείας.
Μέχρι στιγμής, πέρα από μια ανεπίσημη συνάντηση εκπροσώπων της εταιρείας με τον αντιδήμαρχο επί των Οικονομικών, δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική πρόοδος. Ο Δήμος προσανατολίζεται στη σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής, χωρίς να είναι σαφές εάν αυτό θα καταλήξει έγκαιρα σε μια συγκροτημένη πρόταση.
Παλιές υποσχέσεις, ανοιχτοί λογαριασμοί
Το ιστορικό της υπόθεσης είναι γεμάτο υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Όταν η άδεια του Καζίνο κατακυρώθηκε, είχε προηγηθεί δέσμευση για υλοποίηση έργων αντισταθμιστικού χαρακτήρα ύψους 20 δισ. δραχμών. Ωστόσο, τα έργα αυτά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, και το ερώτημα για το ποιος φέρει την ευθύνη παραμένει. Η μητρική εταιρεία Resido (Queenco) δεν ανέλαβε την υποχρέωση, η οποία σύμφωνα με έγγραφα του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης βάρυνε την Εμπορική Τράπεζα, που αποχώρησε από το σχήμα το 1998.
Σήμερα, ο μεγαλομέτοχος της Καζίνο Ρόδου ΑΕ κ. Yarin Lerner, δηλώνει πρόθυμος να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση της μίσθωσης. Ωστόσο, η υπόθεση είναι πλέον πολύ πιο σύνθετη, αφού οι οικονομικές απαιτήσεις, οι νομικές αποφάσεις και η έλλειψη εμπιστοσύνης συσσωρεύθηκαν σαν βαρίδια στη διαπραγματευτική ισχύ του Δήμου.
Χωρίς σχέδιο,χωρίς αντίσταση
Η εικόνα που προκύπτει είναι σαφής: ο Δήμος Ρόδου δεν διαθέτει μέχρι στιγμής μια συγκροτημένη στρατηγική στις διαπραγματεύσεις για την αξιοποίηση μιας από τις σημαντικότερες δημόσιες περιουσίες του νησιού.
Η αδυναμία να αποτραπεί η επιστροφή εκατομμυρίων και η καθυστέρηση στην έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ανανέωση της μίσθωσης συνθέτουν ένα απογοητευτικό σκηνικό.
Και πλέον, δεν είναι απλώς η ώρα των αποφάσεων. Είναι η ώρα του λογαριασμού.
