• Με επιστολές, συναντήσεις και τεκμηριωμένα υπομνήματα, οι νοσοκομειακοί γιατροί της Ρόδου προειδοποιούν: αν δεν ενισχυθεί τώρα το νοσοκομείο, όλη η Δωδεκάνησος θα μείνει ακάλυπτη
Η κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου δεν είναι απλώς δύσκολη. Είναι επικίνδυνη. Με επίσημο αίτημα προς τον υφυπουργό Υγείας Μάριο Θεμιστοκλέους, ο Σύλλογος Νοσοκομειακών Γιατρών ζητά επείγουσα συνάντηση για να εκθέσει «την πραγματικότητα που βιώνουν οι γιατροί και οι εργαζόμενοι».
Η επιστολή αναφέρεται στην ιδιαιτερότητα της Ρόδου ως γεωγραφικού και υγειονομικού κόμβου για την περιοχή του νοτιοανατολικού Αιγαίου.
Το νοσοκομείο της Ρόδου καλύπτει ανάγκες όχι μόνο των κατοίκων του νησιού, αλλά και δεκάδων άλλων νησιωτικών πληθυσμών, από την Κω μέχρι την Κάρπαθο και την Κάλυμνο.
Η σύσκεψη της 16ης Ιουνίου: συμφωνία στην κρισιμότητα
Η 16η Ιουνίου 2025 ήταν μία μέρα που ίσως μείνει ιστορική για τη δημόσια υγεία στα Δωδεκάνησα. Στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Ρόδου πραγματοποιήθηκε ευρείας συμμετοχής σύσκεψη, παρουσία αντιπροσωπείας της ΟΕΝΓΕ, του δημάρχου Ρόδου, συνδικαλιστικών οργάνων, φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ, εργατικών σωματείων και του τοπικού Τύπου.
Γιατροί από άλλα νησιά –με φυσική παρουσία ή μέσω υπομνημάτων– μετέφεραν τα ίδια μηνύματα: κοινές αγωνίες, ίδιες ελλείψεις, όμοια επείγουσα ανάγκη για λύσεις. Το νοσοκομείο Ρόδου αποτελεί καταφύγιο και αποκούμπι για χιλιάδες πολίτες και δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με προσωπικό που αγγίζει τα όρια της εξάντλησης.
Ένας «πυλώνας υγείας» που ραγίζει
Το νοσοκομείο Ρόδου δεν είναι ένα επαρχιακό ίδρυμα που εξυπηρετεί αποκλειστικά τον τοπικό πληθυσμό. Είναι πυλώνας υγείας για ολόκληρη τη Δωδεκάνησο – και συχνά για τις Κυκλάδες. Χρησιμοποιείται για διακομιδές, εξειδικευμένες ιατρικές υπηρεσίες, κρίσιμες επεμβάσεις και βαριά περιστατικά που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε μικρότερα νησιά.
Οι γιατροί, όμως, δεν μπορούν να κάνουν θαύματα. Η υποστελέχωση είναι ασφυκτική. Η φθορά από την πίεση και την υπερεργασία έχει συσσωρευτεί. Πολλές κλινικές λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό.
Η πίεση έχει αυξήσει την ψυχολογική και επαγγελματική κόπωση. Η ασφαλής λειτουργία του νοσοκομείου είναι ήδη οριακή.
Η πρόταση των γιατρών: τεκμηριωμένη, κατατεθειμένη, ανεκπλήρωτη
Οι γιατροί δεν περιορίστηκαν σε διαμαρτυρίες. Κατέθεσαν πρόταση – δομημένη, ρεαλιστική, βασισμένη στις ανάγκες του νοσοκομείου και των κατοίκων της περιοχής. Η πρόταση συντάχθηκε με τη συνδρομή των διοικητικών υπηρεσιών του ιδρύματος και περιλαμβάνει αριθμητική καταγραφή των κενών θέσεων, ανά ειδικότητα και υπηρεσία.
Το βασικό αίτημα είναι η σταθερή και άμεση στελέχωση σε τρεις πυλώνες:
• Ιατρικό προσωπικό (ειδικευμένοι γιατροί κρίσιμων ειδικοτήτων)
• Νοσηλευτικό προσωπικό (που επωμίζεται μεγάλο όγκο ευθυνών)
• Διοικητικό προσωπικό (που εξασφαλίζει τη λειτουργία του συστήματος)
Η επιστολή καταλήγει με έκκληση: «Σας ζητούμε την υλοποίηση της πρότασής μας ώστε να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη και ασφαλέστερη λειτουργία του Ιδρύματος με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους».
Ανοικτά ερωτήματα προς την Πολιτεία
Η στάση της Πολιτείας μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται από χρονική καθυστέρηση και έλλειψη αποφασιστικότητας. Οι γιατροί δεν ζητούν διορισμούς εντυπώσεων ούτε έκτακτες επιχορηγήσεις για τα φώτα της δημοσιότητας. Ζητούν προσωπικό και σχέδιο.
Τα κρίσιμα ερωτήματα:
• Ποια είναι η κυβερνητική στρατηγική για την υγειονομική κάλυψη των νησιών;
• Γιατί τα αιτήματα των τοπικών φορέων αντιμετωπίζονται με αδράνεια;
• Πόσο κοντά βρισκόμαστε στην κατάρρευση της δομής; Κι αν γίνει, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;
Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου δεν ζητά χάρη. Ζητά δικαίωση. Ζητά να αντιμετωπιστεί με τη σοβαρότητα που του αρμόζει.
Να σταματήσει να είναι ένα νησιωτικό «μπάλωμα» του συστήματος και να γίνει αυτό που μπορεί και πρέπει: ένα πλήρως στελεχωμένο, λειτουργικό και αξιόπιστο υγειονομικό κέντρο, αντάξιο των αναγκών μιας ολόκληρης νησιωτικής περιφέρειας.
Η Πολιτεία έχει μπροστά της μια ευκαιρία: ή θα στηρίξει τη δημόσια υγεία στην πράξη ή θα παρακολουθήσει την κατάρρευσή της ως θεατής.
