Αρκεί να τους βρούμε

Στις εβδομάδες που απομένουν μέχρι τις τελικές λίστες υποψηφίων, τα κόμματα διαγκωνίζονται ποιο θα προσελκύσει περισσότερους αναγνωρίσιμους στο ευρύ κοινό και έτσι καταφεύγουν στις συνεργασίες με παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών, πανελίστες (τι λέξη κι αυτή!), πρώην ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, δημοσιογράφους και διάφορους. celebrities. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι κάποιος που ασχολείται με τον αθλητισμό ή τη βιομηχανία του θεάματος δεν μπορεί να ασχολείται με την πολιτική. Μια χαρά μπορεί να ασχολείται και να τα πάει και καλά. Αρκεί όντως να ασχολείται με την πολιτική. Γιατί το πρόβλημα είναι η εκλογή σε θέσεις ευθύνης προσώπων που ούτε ασχολούνται ούτε τους ενδιαφέρει η πολιτική. Πρόκειται για διασημότητες παντελώς άσχετες με τα δημόσια πράγματα. Υποψηφίων που θεωρούν ότι ο πρότερος βίος δημοσιότητας, είναι το εισιτήριο για τις Βρυξέλλες, για έναν ρόλο που απαιτεί γνώσεις,  πολιτικό κριτήριο, επικοινωνιακό χάρισμα, στον δύσκολο, δύσβατο στίβο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Μια πολύ σοβαρή υπόθεση που αφορά άμεσα τις ζωές μας. Το 80% των εθνικών νομοθεσιών των κρατών μελών της ΕΕ αποτελείται από τις ευρωπαϊκές οδηγίες που καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το Ευρωκοινοβούλιο. Όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Ρόδο: «Δεν πρέπει να πάρουμε αψήφιστα τις Ευρωεκλογές αφού το τι γίνεται στην Ευρώπη έχει άμεσο αντίκτυπο στην Ελλάδα» Το ποιοι/ες θα συμμετέχουν σε αυτή τη νομοθετική διαδικασία έχει σημασία λοιπόν. Αρκεί να τους βρούμε στις λίστες. Και αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη των κομμάτων.