Χάνοντας το μέτρο

Αντιλαμβάνεται κάποιος την αρθρογραφία, τον σχολιασμό, για το θετικό πρόσημο της κυβέρνησης, για την  αισιοδοξία σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών, όπως αποτυπώνεται και από στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Αλλά είναι άλλο να περιγράφεις την αλλαγή κλίματος, μέσα από τα θετικά στοιχεία και κινήσεις για την οικονομία ή αποφάσεις που αφορούν την καθημερινότητα κι άλλο να παραθέτεις και «στιλιστικά» στοιχεία περί της αλλαγής του κλίματος στη χώρα μας αναφέροντας: «Είναι τώρα δυο μήνες που η αλλαγή του κλίματος άρχισε να… κυκλοφορεί στον δρόμο. Πρώτη φορά παρατηρώ τους συμπολίτες μας πιο χαλαρούς, λιγότερο επιθετικούς, πιο φροντισμένους, σε πλήρη απόρριψη των αμπέχονων και του αφάνα style μαλλί των γυναικών, δηλαδή όσα αποτελούσαν ενός είδους σήμα κατατεθέν συριζαϊκό.» Μην τρελαθούμε δηλαδή με την κυρία δημοσιογράφο και νυν σύμβουλο υπουργού. Αυτές οι τρελές υπερβολές από κάτι λιβανιστήρια, καθόλου δεν βοηθούν την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Ο οποίος μάλλον «χάνει» από κάποιους οι οποίοι  απευθύνονται σε άρθρα τους στον πρώτο ενικό («άκου Κυριάκο»), ή αναμεταδίδοντας π.χ. την παρουσία του στον αγιασμό  με τη συνοδεία του τραγουδιού «όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο» τελειώνοντας το… ρεπορτάζ «κι εγώ σ’ αγαπώ Κυριάκο», επιδεικνύοντας μια οικειότητα που μπορεί να ταιριάζει σε κάποιον φίλο τού κ. Μητσοτάκη και εκπρόσωπο θεσμού, σίγουρα όχι σε κάποιον που θέλει να αποκαλείται και να είναι δημοσιογράφος. Φαίνεται πως οι  «αλλαγές κλίματος» δεν κάνουν καλό σε κάποιους… Χάνουν το μέτρο.