Τα… τείχη

Την ώρα που η Κορακάκη γκρέμιζε τα εμπόδια που έμπαιναν τροχοπέδη στα όνειρά της, διάφορα κωμικοτραγικά συνέβαιναν στη χώρα. Γκρεμιζόταν η παράγκα  ως προπονητικό κέντρο μιας πρωταθλήτριας Ολυμπιακών προδιαγραφών. Ξηλωνόταν και γκρεμιζόταν η παράγκα στην οποία προπονούταν. Για να τοποθετηθεί, δήλωνε ο δήμαρχος –κατακεραυνώνοντας την Πολιτεία –, κοντέινερ που θα προσφέρει αρτιότερες συνθήκες προπόνησης!!! (να γελάσω ή να κλάψω; ) Η σπουδή του Δημάρχου Δράμας να κατεδαφίσει το αχούρι που προπονείτο η Δραμινή δημότης του, ανήμερα του θριάμβου της, δείχνει την ιδιοτέλεια πολιτικών αρχόντων σε όλο της το μεγαλείο. Εφόσον δεν τους εξυπηρετούν στους προσωπικούς τους στόχους τους αγνοούν, Όταν αυτοί όμως διακριθούν –πόσο μάλλον ακουστούν μέχρι τα πέρατα του κόσμου- προσπαθούν να κλέψουν κάτι από τη δόξα τους και να αναδείξουν την ανυπαρξία τους με λίγα λεπτά δημοσιότητας. Δεν έχει καμία σημασία αν μεγαλύτερη είναι η ευθύνη της Πολιτείας ή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι όλοι συνυπεύθυνοι. Γι’ αυτό, να κάνουν το καθήκον τους, να φροντίσουν να υπάρχουν αθλητικά κέντρα και όχι παράγκες ή… κοντέινερ, να αφήσουν τις πολιτικάντικες κουτοπονηριές και να μείνουν μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η μήπως να μην  είμαστε κακοπροαίρετοι; Μάλλον στη Δράμα δεν έχουν τείχη να ρίξουν για να υποδεχτούν την Ολυμπιονίκη και έριξαν τους τοίχους μιας παράγκας.  Τα πάντα είναι θέμα οπτικής και ορθογραφίας. «Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα» μια άλλη οπτική…