• Ομόφωνη απόφαση για υποστήριξη της έφεσης κατά εταιρείας τουριστικής ανάπτυξης με αιχμή τον χρόνο λειτουργίας της μονάδας στο Φαληράκι και τη νομιμότητα της αρχικής διοικητικής κρίσης
Με σαφή στόχευση στη δικαστική αποκατάσταση της αρχικής δημοτικής κρίσης, η Δημοτική Επιτροπή Ρόδου ενέκρινε ομοφώνως την υποστήριξη της ήδη ασκηθείσας έφεσης του Δήμου κατά ανώνυμης εταιρείας τουριστικής ανάπτυξης και της απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου που είχε ακυρώσει την υπ’ αριθμόν 496 του 2016 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η υπόθεση αφορά στην ένταξη ή μη μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας στο Φαληράκι σε καθεστώς εποχικής λειτουργίας και συνακόλουθα στον τρόπο υπολογισμού των ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού. Η συζήτηση της έφεσης έχει οριστεί για τις 14 Νοεμβρίου 2025 στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η δικαστική διαμάχη εκκινεί το 2016 όταν η εταιρεία κατέθεσε προσφυγή ζητώντας την ακύρωση της 496 του 2016 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου που είχε απορρίψει αίτημα αναγνώρισης εποχικής λειτουργίας της μονάδας βάσει του άρθρου 5 του Νόμου 429 του 1976. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση του Δήμου. Κατά της πρωτόδικης κρίσης ο Δήμος άσκησε την από 17 Οκτωβρίου 2023 έφεση ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά.
Στον πυρήνα της διαφοράς βρίσκεται η έννοια της εποχικής λειτουργίας κατά το άρθρο 5 του Νόμου 429 του 1976 και η επίδρασή της στη χρέωση τελών καθαριότητας και φωτισμού. Η δημοτική πλευρά επικαλείται παράλληλα διατάξεις για τη διακοπή ηλεκτροδότησης ως αντικειμενικό κριτήριο μη χρήσης ακινήτου καθώς και την ερμηνεία ότι περίοδοι συντήρησης και προετοιμασίας λογίζονται ως χρόνος λειτουργίας. Η ερμηνευτική αυτή γραμμή συνδέεται και με νεότερες ρυθμίσεις για την απαλλαγή από τέλη όταν υπάρχει τεκμηριωμένη μη χρήση και διακοπή ρεύματος με υπεύθυνη δήλωση.
Τα επιχειρήματα του Δήμου Ρόδου
Η έφεση του Δήμου αναπτύσσει τρεις βασικούς άξονες. Πρώτον προβάλλεται ότι η αρχική προσφυγή της εταιρείας είχε ασκηθεί εκπρόθεσμα με βάση την ειδική προθεσμία για διαφορές δημοτικής φορολογίας και με δεδομένο ότι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είχε κοινοποιηθεί νομίμως μέσω ταχυδρομείου και είχε αναρτηθεί στη Διαύγεια. Δεύτερον υποστηρίζεται ότι η περίοδος κατά την οποία μια ξενοδοχειακή μονάδα εκτελεί εργασίες συντήρησης, λειτουργεί διοικητικά τμήματα ή βρίσκεται σε διαδικασία προετοιμασίας για την επόμενη σεζόν συνιστά χρόνο λειτουργίας του ακινήτου και άρα δεν στοιχειοθετείται εποχικότητα με την έννοια της πλήρους αργίας. Τρίτον προβάλλεται ότι η απόφαση 496 του 2016 ήταν επαρκώς και ειδικώς αιτιολογημένη με αναφορά στο εφαρμοστέο πλαίσιο και στα πραγματικά δεδομένα του φακέλου.
Στο αποδεικτικό σκέλος ο Δήμος επικαλείται και πόρισμα αυτοψίας του 2016 που κατέγραψε σε λειτουργία τμήματα της μονάδας εκτός τουριστικής περιόδου όπως λογιστήριο, γραφεία και θυρωρείο συντήρησης με συνολική επιφάνεια πάνω από τριακόσια τετραγωνικά μέτρα. Το εύρημα αυτό αξιοποιείται ως ένδειξη συνεχούς χρήσης των εγκαταστάσεων ανεξαρτήτως φιλοξενίας πελατών. Παράλληλα γίνεται επίκληση του κανόνα ότι η απαλλαγή από τέλη προϋποθέτει διακοπή ηλεκτροδότησης και ρητή δήλωση μη χρήσης με συνέπεια έως την υποβολή τέτοιας δήλωσης τα τέλη να οφείλονται.
Η Δημοτική Επιτροπή συνεδρίασε χθες και το σώμα αποφάσισε ομοφώνως να εγκρίνει την υποστήριξη της έφεσης και να παράσχει πληρεξουσιότητα στη δικηγόρο του Δήμου με πάγια έμμισθη εντολή για παράσταση στη δικάσιμο της 14ης Νοεμβρίου 2025 καθώς και σε κάθε μετ’ αναβολή συζήτηση.
Τι σημαίνει για τον ξενοδοχειακό κλάδο της Ρόδου
Η έκβαση της υπόθεσης έχει ευρύτερη σημασία για τον τρόπο που οι τοπικές αρχές και οι επιχειρήσεις του τουρισμού αντιλαμβάνονται την εποχικότητα. Εφόσον υιοθετηθεί η θέση του Δήμου θα παγιωθεί μια πιο αυστηρή προσέγγιση που απαιτεί πλήρη παύση λειτουργιών και διακοπή ηλεκτροδότησης για να τεκμηριωθεί μη χρήση ακινήτου. Αντίθετα αν επικρατήσει η θέση της εταιρείας θα ενισχυθεί ένα πρότυπο όπου η έννοια της εποχικότητας μπορεί να συνδυάζεται με διοικητική ή τεχνική ετοιμότητα χωρίς πλήρη αργία. Στο οικονομικό σκέλος η τελική κρίση επηρεάζει την ανακατανομή των ανταποδοτικών βαρών καθώς τα έσοδα των τελών καθαριότητας και φωτισμού συνδέονται με την κάλυψη του κόστους παρεχόμενων υπηρεσιών προς όλους τους δημότες.