• Η απόφαση 764/2025 του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου επιβεβαιώνει ότι η οικονομική ενίσχυση των 3.000 ευρώ για τους πυροπαθείς του 2007 προοριζόταν αποκλειστικά για μόνιμους κατοίκους πληγεισών περιοχών • Η εκκαλούσα, κάτοικος Λάμπης Κω, κρίθηκε ότι δεν πληρούσε το κριτήριο
Δεκαεπτά χρόνια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, η Δικαιοσύνη έρχεται να επανεξετάσει ποιος δικαιούται να λάβει και ποιος να επιστρέψει την έκτακτη οικονομική ενίσχυση των 3.000 ευρώ.
Η υπόθεση αφορά γυναίκα, κάτοικο Λάμπης Κω Δωδεκανήσου, η οποία είχε λάβει το 2007 το επίμαχο ποσό με βάση κοινή υπουργική απόφαση που προβλέπει στήριξη για περιουσίες που επλήγησαν από τις φωτιές. Η ζημιά της αφορούσε ακίνητο στη Ζαχάρω Ηλείας. Όμως, το Ελεγκτικό Συνέδριο απεφάνθη: δεν επαρκεί η ύπαρξη πληγείσας περιουσίας – απαιτείται και μόνιμη κατοικία στην περιοχή που επλήγη.
Το χρονικό της υπόθεσης
Η εκκαλούσα εισέπραξε τα 3.000 ευρώ το 2007 μέσω τραπεζικού καταστήματος, δηλώνοντας ότι η περιουσία της είχε υποστεί ζημιές. Ωστόσο, όταν ζητήθηκε μεταγενέστερα ο έλεγχος των δικαιολογητικών βάσει των υπουργικών αποφάσεων που συνόδευσαν το καθεστώς ενισχύσεων η γυναίκα δεν προσκόμισε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.
Το 2012 εκδόθηκε πράξη καταλογισμού εις βάρος της. Το 2018, όταν ενημερώθηκε για πρώτη φορά επισήμως μέσω κατάσχεσης, προσέφυγε στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Το αίτημά της: ακύρωση της καταλογιστικής πράξης.
Το δικαστήριο: σαφές το κριτήριο της μόνιμης κατοικίας
Το Πρώτο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την Απόφαση 764/2025, απέρριψε την έφεση. Στην αιτιολογία της απόφασης ξεκαθαρίζεται πως οι κοινές υπουργικές αποφάσεις που ρύθμιζαν το καθεστώς των ενισχύσεων το 2007, απαιτούσαν σαφώς και ρητά την ύπαρξη μόνιμης κατοικίας στην πληγείσα περιοχή.
Η εκκαλούσα δήλωνε στο Ε1 του 2007 ως τόπο κατοικίας τη Λάμπη της Κω και όχι τη Ζαχάρω. Παρά τις μεταγενέστερες προσπάθειές της να αποδείξει δεσμό με την Ηλεία (π.χ. εγγραφή στο δημοτολόγιο, περιουσιακές σχέσεις), το Δικαστήριο έκρινε πως δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη σταθερού κέντρου βιοτικών σχέσεων στην πυρόπληκτη περιοχή, όπως ορίζει το άρθρο 51 του Αστικού Κώδικα για τον προσδιορισμό της μόνιμης κατοικίας.
Η θέση της εκκαλούσας
Η γυναίκα υποστήριξε ότι δεν είχε ενημερωθεί ποτέ για την υποχρέωση υποβολής δικαιολογητικών, ούτε έλαβε έγκαιρη κοινοποίηση της καταλογιστικής πράξης. Δήλωσε ότι το ποσό χρησιμοποιήθηκε πράγματι για αποκατάσταση ζημιών και ότι η περιουσία της υπέστη καταστροφή από τις φωτιές.
Παρουσίασε μάλιστα φορολογικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το εισόδημά της δεν υπερβαίνει τα 250 ευρώ τον μήνα, ενώ επικαλέστηκε αρχές όπως η επιείκεια, η χρηστή διοίκηση και η αναλογικότητα.
Όμως το Δικαστήριο απέρριψε αυτά τα επιχειρήματα ως απαράδεκτα ή αβάσιμα, υπογραμμίζοντας ότι η ίδια είχε δηλώσει με υπεύθυνη δήλωση ότι γνώριζε τις υποχρεώσεις της και ότι το ποσό που έλαβε τελούσε υπό όρο: την εκ των υστέρων πιστοποίηση των νόμιμων προϋποθέσεων.
Η μόνιμη κατοικία: το «κλειδί» της υπόθεσης
Η απόφαση δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: οι έκτακτες ενισχύσεις του 2007 δεν αποτελούσαν αποζημίωση για υλική ζημιά, αλλά κοινωνική παροχή για όσους επλήγησαν βιοτικά και υπαρξιακά. Αυτό σημαίνει: μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών, των οποίων το σπίτι, το χωριό, ο τόπος διαβίωσης καταστράφηκε.
Όσοι απλώς είχαν περιουσία στην περιοχή αλλά έμεναν αλλού, όπως στην προκειμένη περίπτωση η Λάμπη της Κω, δεν εμπίπτουν στον πυρήνα του νόμου, ακόμα κι αν υπήρξε πραγματική υλική ζημιά.
