Η Diane ήρθε στη Ρόδο γεμάτη όνειρα για τη ζωή της και σήμερα ειναι άστεγη…

Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη

Η Diane Davison ονειρευόταν από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της στη Ρόδο, όταν ήρθε για διακοπές με τους γονείς της, να καταφέρει μια μέρα να ζήσει μόνιμα εδώ. Κι έτσι κι έγινε.
Μετά το διαζύγιό της, πήρε τα σκυλιά της και ήρθε στη Ρόδο για να ζήσει το όνειρό της. Αλλά δεν κράτησε για πολύ. Η Diane, ένα ακόμα θύμα της οικονομικής κρίσης, απολύθηκε κι εδώ κι ενάμιση χρόνο είναι άστεγη.
Ζει σε μια καλύβα, χωρίς στέγη, χωρίς νερό και ρεύμα στο Φαληράκι με τα σκυλιά της, όμως ο ιδιοκτήτης που της την παραχώρησε, έχει βάλει το οικόπεδο προς πώληση και τώρα πρέπει να φύγει κι από εκεί, χωρίς να έχει πού να πάει…
Παρ΄όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει, η Diane ονειρεύεται να χτίσει τη ζωή της ξανά από την αρχή.
Στη συνέντευξή της σήμερα στη «δ» μιλά για τα όνειρά της, τη ζωή της, εξηγεί πώς έφτασε από 3.000 ευρώ μισθό να ζει με ένα επίδομα των 160 ευρώ από την Πρόνοια και αναφέρεται στην μεγάλη της αδυναμία, τα σκυλιά της, που δεν τα αποχωρίζεται ούτε στιγμή!
• Πότε ήρθες στην Ρόδο για πρώτη φορά;
Όταν ήμουν 6 χρονών. Το 1966.
• Και πότε ήρθες ξανά;
Όταν ήμουν 18! Έκανα τα γενέθλιά μου εδώ με τους φίλους μου και μείναμε σε ένα ξενοδοχείο, μάλιστα γίναμε φίλοι με τον ιδιοκτήτη. Έπειτα ήρθα ξανά με τον άντρα μου. Προσπαθούσαμε να κάνουμε παιδί, δυστυχώς όμως είχα πάρα πολλές αποβολές. Ο σύζυγός μου προερχόταν από μεγάλη οικογένεια και ονειρευόταν πάντα να κάνει κι αυτός την δική του. Οπότε αναγκάστηκα να τον αφήσω να φύγει. Εκείνος έφυγε για να κάνει την ζωή του και εγώ κράτησα τα σκυλιά μας. Τότε πήρα την μεγάλη απόφαση. Εβαλα τα σκυλιά μου σε ένα αυτοκίνητο και οδήγησα μέχρι εδώ.
• Από πού;
Από την Αγγλία.
• Ποια χρονιά;
Το 2004.
• Επομένως το 2004, έρχεσαι στην Ρόδο και ξεκινάς να δουλεύεις εδώ.
Ναι. Αρχικά, δούλευα σε ένα τατουατζίδικο στο Φαληράκι! Έχω κάνει τατουάζ σε πολλούς στην Ρόδο. Και έτσι απέκτησα και πολλούς φίλους. Ζωγραφίζω πάρα πολύ καλά. Αργότερα δούλεψα σε σούπερ μάρκετ και κατόπιν σε πρακτορείο timesharing. Την λάτρεψα αυτήν την δουλειά.
• Για πόσα χρόνια δούλεψες στο πρακτορείο;
Για περίπου πέντε χρόνια.
• Πότε έμεινες άστεγη;
Το 2016. Τον περασμένο Ιούλιο.
• Πώς συνέβη αυτό;
Απολύθηκα από τη δουλειά μου.
• Τι σου είπαν, γιατί σε απέλυσαν;
Λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και της υπερφορολόγησης, δεν συνέφερε την εταιρεία – η οποία είναι πολυεθνική- να συνεχίσει να λειτουργεί εδώ. Το ελληνικό παράρτημα έπρεπε να κλείσει.
• Πόσα χρήματα έβγαζες τον μήνα τότε;
Εβγαζα περίπου 3.000 ευρώ τον μήνα. Τότε βοηθούσα όσους είχαν ανάγκη. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα χρειαζόμουν εγώ βοήθεια, ότι θα κατέληγα άστεγη… Τον πρώτο καιρό που έμεινα στο δρόμο, ντρεπόμουν πολύ. Εμεινα και δύο εβδομάδες χωρίς φαγητό, ντρεπόμουν να ζητήσω φαγητό. Είχα απελπιστεί. Τότε πήρα την απόφαση να αυτοκτονήσω.
• Εφτασες σε αυτό το σημείο;
Ναι. Αυτό που έκανα ήταν αξιοθρήνητο… Ήμουν χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό, δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου και σκεφτόμουν: Πώς είναι δυνατόν να ζω έτσι…. Δεν ήθελα να με κοιτάζουν ούτε τα σκυλιά μου, ντρεπόμουν, ήμουν αξιολύπητη. Πήρα λοιπόν το μαχαίρι και αποφάσισα να κόψω τις φλέβες μου… Ο σκύλος μου, η Μάγδα, βλέποντάς με έπεσε πάνω μου, μου επιτέθηκε και είτε το πιστεύετε είτε όχι, μου πήρε το μαχαίρι από το χέρι! Το πέταξε στο πάτωμα. Αμέσως έτρεξαν πάνω μου και με έγλειφαν και τα τέσσερα σκυλιά. Τότε ένιωσα πολύ εγωίστρια. Εάν πέθαινα τι θα είχαν απογίνει τα σκυλιά μου; Ποιος θα τα τάιζε; Θα είχαν απομείνει μόνα, γι αυτό και απαγόρευσα στον εαυτό μου να κάνει ξανά τέτοιες σκέψεις.
• Σήμερα έχεις κάποιο εισόδημα;
Περίπου 160 ευρώ τον μήνα από την Πρόνοια.
• Από τα 3.000 ευρώ τον μήνα, σήμερα ζεις με 160 ευρώ;
Δεν ζει κανείς με αυτά τα χρήματα. Ευτυχώς έχω βοήθεια από πολλούς ανθρώπους που μου παρέχουν φαγητό και τα αναγκαία που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει.
• Πού έμενες πριν χάσεις τη δουλειά σου;
Νοίκιαζα ένα σπίτι πριν χάσω την δουλειά μου, με αυλή κι εκεί ζούσα με τα τέσσερα σκυλιά μου. Κι ενώ είχαμε συμφωνήσει με τα χρήματα της αποζημίωσης που πήρα από την εταιρεία όταν απολύθηκα, να κατασκευάσω κάποιες υποδομές εκεί ώστε να μπορώ να φιλοξενώ σκυλιά, ως επάγγελμα, ο ιδιοκτήτης έφερε μία μπουλντόζα και γκρέμισε τα πάντα! Εκεί είχα ρίξει όλες μου τις οικονομίες… Ύστερα με κατηγόρησε ότι έκλεψα κάποιες πόρτες. Καταλήξαμε στην αστυνομία. Παρόλα αυτά εγώ είχα φωτογραφίες με ημερομηνία και απέδειξα ότι δεν υπήρχαν ποτέ πόρτες. Απλώς βρέθηκε κάποιος που ήθελε να το νοικιάσει με περισσότερα χρήματα. Μου αποσύνδεσαν το ρεύμα και το νερό και έβγαλαν τα πράγματά μου στην βροχή. Οι φωτογραφίες των γονιών μου διαλύθηκαν… Έχω χάσει όλες μου τις αναμνήσεις. Φυσικά δεν είχα συμβόλαιο ή κάποιο φορολογικό στοιχείο που να με κατοχυρώνει, κι έτσι έφτασα στο σημείο μηδέν.
• Κι έτσι έμεινες στο δρόμο…
Δεν είχα πού να πάω.
• Τι πράγματα πήρες μαζί σου;
Πιτζάμες, ζεστά ρούχα, πετσέτες και είδη μπάνιου. Έμεινα στην παραλία στο Φαληράκι για περίπου πέντε μέρες. Μετά με είδαν οι ιδιοκτήτες ενός σούπερμάρκετ και μου πρότειναν να μείνω σε μία αποθήκη, κοντά στο μαγαζί. Είναι μία ξύλινη καλύβα χωρίς ρεύμα και μπάνιο και χωρίς οροφή. Μου ζήτησαν να προσέχω τα ζωάκια τους και χάρηκα γι αυτό. Αγαπώ πολύ τα ζώα και το έκανα με μεγάλη χαρά. Εκεί μένω μέχρι τώρα αλλά δυστυχώς, όπως με ενημέρωσαν οι ιδιοκτήτες, ο χώρος πωλείται και θα πρέπει να φύγω από εκεί… Κάποιοι φίλοι μου, που επέστρεψαν από την Ρόδο στην Αγγλία, μου χάρισαν το αυτοκίνητό τους. Θέλω να το ανταλλάξω με ένα τροχόσπιτο είτε για να μείνω μέσα εκεί είτε για να μπορέσω να φύγω.
• Να φύγεις για πού; Θα επιστρέψεις στην Αγγλία;
Δυστυχώς δεν μπορώ προς το παρόν να επιστρέψω, γιατί έχω πρόβλημα με την καρδιά μου. Πήγα πριν ένα μήνα στο νοσοκομείο και μου είπαν ότι πρέπει να κάνω επέμβαση για να μου τοποθετήσουν μπαλονάκι. Ευτυχώς μου είπαν απ’ το νοσοκομείο, ότι μέσω της Πρόνοιας θα κλείσουμε ραντεβού για να εγχειριστώ. Δυστυχώς έχω και πρόβλημα με την μνήμη μου. Δεν μπορώ πια να θυμηθώ ούτε το όνομα της μητέρας μου. Συναντώ κόσμο στον δρόμο και με χαιρετά και δεν θυμάμαι ποιοι είναι… Ισως λόγω της κατάστασης που βιώνω.
• Πώς είναι η μέρα σου; Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας;
Ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί. Έξι η ώρα έχω ξυπνήσει σίγουρα. Κάνουμε βόλτα με τα σκυλιά μου στην παραλία. Μετά επιστρέφουμε στο σπίτι και τρώμε. Στη συνέχεια επισκέπτομαι ένα ξενοδοχείο όπου μου επιτρέπουν να κάνω μπάνιο, είναι πολύ καλοί μαζί μου. Μου δίνουν και φαγητό για τα σκυλιά και μου χάρισαν μερικά έπιπλα για την καλύβα μου. Καθαρίζω το «σπίτι» κάθε μέρα γιατί κάτω είναι χώμα και δεν έχει στέγη. Εχω στρώσει κούτες κάτω για να μην πατάω στα χώματα. Όταν βρέχει, η καλύβα γεμίζει νερό και το χώμα γίνεται λάσπη…. Αφού καθαρίσω το σπίτι, έπειτα περιπλανιέμαι στον δρόμο και περιμένω την Σοφία, (σ.σ. την εθελόντρια Σοφία Μανιά). Η Σοφία με ταΐζει και με φροντίζει κάθε μέρα, αν δεν ήταν η Σοφία σήμερα θα ήμουν πεθαμένη. Παλιά ήμουν πολύ παχιά. Τώρα όχι πια. Εχασα πολλά κιλά και δεν μου έκαναν τα ρούχα μου! Ευτυχώς μου έφεραν καινούργια ρούχα κάποιοι φίλοι μου.
• Παρ΄όλα αυτά Diane, δεν χάνεις το χαμόγελό σου!
Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που θα κλαίω και θα πέσω σε κατάθλιψη, αν εξαιρέσει κανείς το ατυχές περιστατικό με την απόπειρα αυτοκτονίας… Μόλις αποκατασταθεί το πρόβλημα με την καρδιά μου, πιστεύω ότι θα μπορέσω ξανά να δουλέψω.
• Πώς είναι να ζεις χωρίς χρήματα;
Δύσκολα. Αλλά όχι ακατόρθωτο τελικά, είναι ένας άλλος κόσμος, μια άλλη ζωή και σίγουρα όχι αυτή που ονειρεύεται κανείς να ζήσει… Αλλα συμβαίνουν κι αυτά. Εχω τα λίγα χρήματα της Πρόνοιας, αλλά ευτυχώς έχω την Σοφία! Θα είχαμε πεθάνει κι εγώ και τα σκυλιά μου χωρίς την Σοφία. Η ζωή είναι περίεργη, κάνει κύκλους… Όταν ήμουν στην Αγγλία με τον άντρα μου είχαμε μια pub. Έτυχε να γνωρίσουμε κάποιον που απολύθηκε από την τράπεζα όπου εργαζόταν και λίγο καιρό αργότερα, έμεινε άστεγος. Τον φιλοξενήσαμε με τον άντρα μου για περίπου δύο χρόνια. Με αποκαλούσε δεύτερή του μητέρα. Στη συνέχεια βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε κι έκανε την δική του οικογένεια. Μου είπε ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ την βοήθεια που του προσφέραμε με τον άντρα μου και μου είπε ότι όποτε τον χρειαστώ, θα είναι κοντά μου. Σκέφτηκα, λοιπόν, να του στείλω μήνυμα. Επικοινώνησα μαζί του και μου πρότεινε να με φιλοξενήσει για όσο χρειαστεί αλλά μου ζήτησε να πάω να τον βρω χωρίς τα σκυλιά μου! Αδύνατον! Τα σκυλιά μου είναι τα παιδιά που έχασα… Δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψω ακόμα κι αν χρειαστεί να μείνω για πάντα στο δρόμο.
• Τι σχεδιάζεις τώρα Νταϊάν;
Θα ήθελα να μπορέσω να μείνω εδώ στη Ρόδο, έστω σε κάποια αποθήκη με τα σκυλιά μου. Δεν θέλω σπίτι, ας είναι μία αποθήκη… Αρκεί να έχει στέγη και να έχω δίπλα μου τα σκυλιά μου. Εάν όμως δεν τα καταφέρω, τότε θα ήθελα αφού κάνω την εγχείρηση στην καρδιά, που επείγει, να φύγω για Τενερίφη.
• Τι να κάνεις στην Τενερίφη;
Να ζητήσω δουλειά ξανά, στην εταιρεία, όπου εργαζόμουν. Τώρα δραστηριοποιείται εκεί, ελπίζω να υπάρχει θέση για μένα. Όμως μέχρι να εγχειριστώ, δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα…
• Δεν έχεις συγγενείς που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν;
Όχι, δεν έχω κανέναν. Ο πρώην άντρας μου, με τον οποίον έχουμε πολύ καλές σχέσεις, έχει πια τη δική του οικογένεια, έχει αποκτήσει κι ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι.
• Πόσο καιρό είσαι στο δρόμο;
Εδώ και 1,5 χρόνο.
• Κάνεις όνειρα;
Ναι.
• Τι ονειρεύεσαι για την ζωή σου;
Θέλω ένα κομμάτι γης κι ένα τροχόσπιτο και να έχω όλα τα ζώα που με έχουν ανάγκη για να τα φροντίζω. Δεν μ’ ενδιαφέρει να βλέπω ανθρώπους. Αγαπώ τα ζώα.
• Θέλεις να συνεχίσεις να μένεις στη Ρόδο;
Ναι! Αυτό ήταν το μεγάλο μου όνειρο απο μικρό παιδί. Όταν ήρθα με τους γονείς μου για διακοπές και είδα τη Ρόδο για πρώτη φορά, είπα ότι μια μέρα θα έρθω να ζήσω σε αυτό το νησί. Κι έτσι έγινε.
• Τι ονειρεύεσαι τα βράδια;
Οτι έχω δουλειά, ότι έχω ένα ζεστό σπίτι κι έχω μαζί μου τα σκυλιά μου…

Οποιος επιθυμεί να βοηθήσει την Diane, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της στο τηλ 6955 813 514