• Το Πρωτοδικείο Ρόδου απέρριψε την αγωγή της μητέρας για αποκλειστική επιμέλεια – Η μητέρα πρόκειται να ασκήσει έφεση
Με μία εκτενή απόφαση, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου ολοκλήρωσε τη νομική εξέταση μίας περίπλοκης οικογενειακής διαφοράς, απορρίπτοντας την αγωγή μητέρας που ζητούσε την αποκλειστική επιμέλεια δύο ανηλίκων τέκνων. Η υπόθεση περιελάμβανε σειρά ενστάσεων σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, την ύπαρξη προηγούμενης αλλοδαπής απόφασης, και εξελίχθηκε μεταξύ δύο κρατών, Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Εχει απασχολήσει εξάλλου κατ΄ επανάληψη και μάλιστα πανελληνίως την επικαιρότητα.
Η αγωγή κατατέθηκε αρχικά τον Αύγουστο του 2021 και αφορούσε στη ρύθμιση της επιμέλειας και στη διατροφή δύο ανηλίκων. Επανεισήχθη με κλήση το 2024, κατόπιν της έκδοσης μη οριστικής απόφασης το 2023, η οποία είχε αναβάλει την εκδίκαση λόγω ζητήματος διεθνούς δικαιοδοσίας. Η μητέρα των ανηλίκων, επικαλούμενη την εν τοις πράγμασι άσκηση της επιμέλειας, ζήτησε να της ανατεθεί αποκλειστικά, και να της επιδικαστεί διατροφή ύψους 480 ευρώ ανά τέκνο μηνιαίως.
Ο εναγόμενος (πατέρας), που κατοικεί στις ΗΠΑ, προέβαλε ένσταση περί έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας των ελληνικών δικαστηρίων. Το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση αυτή ως νομικά αβάσιμη. Βασιζόμενο στη διάταξη του άρθρου 601 §2 ΚΠολΔ και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διάδικοι και τα τέκνα διαθέτουν την ελληνική ιθαγένεια, έκρινε πως η ελληνική ιθαγένεια λειτουργεί ως αυτοτελής δικαιοδοτική βάση. Επιπλέον, λόγω κενού νόμου και της μη εφαρμοσιμότητας του Κανονισμού Βρυξέλλες ΙΙα, κρίθηκε ότι μπορεί να εφαρμοστεί αναλογικά το εσωτερικό δίκαιο (άρθρο 601 ΚΠολΔ).
Το Δικαστήριο επισήμανε ότι ακόμα και στην περίπτωση της συντρέχουσας αλλοδαπής ιθαγένειας, η ελληνική ιθαγένεια υπερισχύει για τον προσδιορισμό της δικαιοδοσίας.
Ο εναγόμενος επικαλέστηκε επίσης την ύπαρξη τελεσίδικης απόφασης του δικαστηρίου της Πολιτείας Φλόριντα, με την οποία του είχε ανατεθεί η αποκλειστική επιμέλεια των ανηλίκων, και υποστήριξε ότι συνεπώς υπάρχει εκκρεμοδικία ή δεδικασμένο. Το ελληνικό δικαστήριο έκρινε ότι η συγκεκριμένη απόφαση των ΗΠΑ δεν έχει αναγνωριστεί δικαστικά στην Ελλάδα σύμφωνα με τα άρθρα 323 επ. ΚΠολΔ και άρα δεν παράγει έννομα αποτελέσματα στο ελληνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, απορρίφθηκε και αυτή η ένσταση.
Κατά την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού, το δικαστήριο έκρινε ότι η μητέρα είχε μεταβάλει πολλαπλώς τον τόπο διαμονής των ανηλίκων τέκνων εντός ενός χρονικού διαστήματος επτά μηνών. Οι μετακινήσεις περιελάμβαναν τις τοποθεσίες Ηνωμένες Πολιτείες – Ρόδος – Κάρπαθος – Ρέθυμνο, με αποτέλεσμα να αποκοπούν τα παιδιά από το συγγενικό περιβάλλον και από σταθερή εκπαιδευτική ένταξη.
Το δικαστήριο σημείωσε ότι οι εναλλαγές στον τόπο διαμονής δημιούργησαν ένα περιβάλλον αστάθειας, μη προβλεψιμότητας και ανεπαρκούς υποστήριξης των αναγκών των παιδιών, μεταξύ αυτών και της σχολικής τους φοίτησης. Διαπιστώθηκε επίσης ότι η μητέρα δεν είχε αναζητήσει ειδική υποστήριξη από σύμβουλο ψυχικής υγείας προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις συνθήκες διαβίωσης των ανηλίκων.
Ως αποτέλεσμα, η δικαστική κρίση κατέληξε ότι, παρά την πρόθεση της ενάγουσας να διατηρήσει δεσμό με τα παιδιά της, δεν είναι κατάλληλη προς ανάληψη αποκλειστικής επιμέλειας, με βασικό κριτήριο το συμφέρον των ανηλίκων.
Ο πατέρας εκπροσωπήθηκε από τον δικηγόρο κ. Βασίλη Καταβενάκη και η μητέρα από τον κ. Ν. Σκορδίλη.
Σημειώνεται ότι πρόκειται για πρωτόδικη απόφαση και ότι η μητέρα πρόκειται να ασκήσει έφεση.
