Η συντονιστική επιτροπή των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων του κράτους σε σημερινή ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι «η αποδεικτική αξιοποίηση των καταθέσεων των προστατευόμενων μαρτύρων, χωρίς τη δυνατότητα ελέγχου της αξιοπιστίας τους, υπονομεύει τις αρχές του νομικού μας πολιτισμού και της ευρωπαϊκής δικαιοταξίας, με προεξάρχουσα εκείνη της δίκαιης δίκης» και προσθέτει ότι «προσβάλλεται για πολλοστή φορά βάναυσα από την παραβίαση της μυστικότητας της ποινικής προδικασίας».
Αναλυτικότερα, με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις που έχουν ανακύψει στον δημόσιο διάλογο σχετικά με τα θέματα που άπτονται της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, η συντονιστική επιτροπή της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Οι πρόσφατες εξελίξεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν τις ενστάσεις που έχει δημόσια διατυπώσει το δικηγορικό σώμα σχετικά με τον θεσμό των «μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος» που θεσπίστηκε με πρωτοβουλία προηγούμενων Κυβερνήσεων και τώρα χρησιμοποιείται ευρέως σε υποθέσεις μείζονος σημασίας, με -εξ αντικείμενου- πολιτικές προεκτάσεις.
Η αποδεικτική αξιοποίηση των καταθέσεων των μαρτύρων αυτών, χωρίς τη δυνατότητα ελέγχου της αξιοπιστίας τους, υπονομεύει τις αρχές του νομικού μας πολιτισμού και της ευρωπαϊκής δικαιοταξίας, με προεξάρχουσα εκείνη της δίκαιης δίκης.
Επισημαίνεται περαιτέρω μετ’ επιτάσεως ότι η δικονομική τάξη προσβάλλεται για πολλοστή φορά βάναυσα από την παραβίαση της μυστικότητας της ποινικής προδικασίας. Οι συστηματικές παραβιάσεις που παρατηρούνται διαχρονικά καταδεικνύουν ότι δεν αρκεί πλέον η φραστική καταδίκη, αλλά προσαπαιτείται η πρόβλεψη και η κυρίως η επιβολή κυρώσεων στους υπαιτίους».
Παράλληλα, η συντονιστική επιτροπή στην ανακοίνωσή της αναφέρει: «Έξωθεν παρεμβάσεις σε εκκρεμείς υποθέσεις δεν συγχωρούνται. Για τον λόγο αυτό, το δικηγορικό σώμα, τηρώντας πάγια στάση, απέχει από οποιονδήποτε σχολιασμό θεμάτων ουσίας, θέση εξάλλου που ασπάζεται και ο υπουργός Δικαιοσύνης, όπως προκύπτει από τη χθεσινή του ανακοίνωση. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αφήνεται να κάνει απερίσπαστη το έργο της, υποκείμενη ασφαλώς σε κριτική, με βάση όμως νομικά κριτήρια και όχι πολιτικές σκοπιμότητες.
Ο ψόγος και οι δημόσιες υποδείξεις προς την Δικαιοσύνη, ιδίως όταν προέρχονται από πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας, συνιστούν σαφή, αξιόμεμπτη παρέμβαση στο έργο της, που απάδει στη συνταγματική αρχή της διάκρισης των εξουσιών και υπονομεύει το κύρος της. Συνιστά, λοιπόν, πρωτίστως δικαιοκρατική αναγκαιότητα όσοι μετέχουν της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας να στηρίξουν την ανεξάρτητη απονομή της Δικαιοσύνης και να αποφεύγουν οποιεσδήποτε επεμβάσεις στο έργο της».
