Για την ιστορία, αν ανατρέξουμε στην εποχή (1960) της ανακήρυξης της Κύπρου ως ανεξάρτητης χώρας, θα θυμηθούμε, πως στη Μεγαλόνησο υπήρχαν στρατιωτικές δυνάμεις : – 950 Ελληνοκυπρίων ανδρών (ΕΛΔΥΚ) και
– 650 Τουρκοκυπρίων ανδρών (ΤΟΥΡΔΥΚ).
Με τον φόβο της επαπειλούμενης τουρκικής εισβολής, ο νεοεκλεγής πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου (εκλέχθηκε το Νοέμβρη του 1963) αποφάσισε να οργανώσει την άμυνα της Κύπρου, ώστε να αποτρέπεται η στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας. Αλλά και στην περίπτωση που αυτή θα εκδηλώνετο, να αμυνθεί η Κύπρος αποτελεσματικά.
Δηλαδή, ο Γεώργιος Παπανδρέου έπραξε το αυτονόητο – όπως έπραξαν και όλες οι ελληνικές δημοκρατικές κυβερνήσεις (μετά την δικτατορία) για τα νησιά μας, με βάση το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε, που οργάνωσαν την άμυνα στο Αιγαίο
Τότε το 1964, ο Γεώργιος Παπανδρέου έστειλε – μυστικά – μια ολόκληρη μεραρχία :
με 8.500 άνδρες, – με 3 συντάγματα πεζικού, – με 2 μοίρες καταδρομών,
με 2 ίλες αρμάτων κ.λ.π. Με την μεραρχία και με την ενίσχυση της ΕΛΔΥΚ, η Κύπρος απέκτησε μια απόλυτα αξιόμαχη άμυνα, που αποθάρρυνε την Τουρκία, να επιχειρήσει εισβολή.
Δυστυχώς όμως, το 1967 επιβλήθηκε η χούντα στην χώρα μας και το δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας, παρά την «πατριωτική» ρητορική του, το 1968 απέσυρε ( ! ) την ελληνική μεραρχία από τη Μεγαλόνησο και άφησε, την άμυνα της Κύπρου κυριολεκτικά «γυμνή», έρμαιο της τουρκικής επιβουλής.
Για την Τουρκία δεν έμενε πλέον παρά η κατάλληλη ευκαιρία. Και την έδωσαν πάλι οι χουντικοί της Αθήνας, με το προδοτικό πραξικόπημα κατά του νόμιμα εκλεγμένου ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, εθνάρχη Μακαρίου.
Τις ευνοϊκές, για την Τουρκία, συνθήκες της αποστρατικοποίησης της Κύπρου, που την διέπραξαν οι δικτάτορες της χώρας μας (1967 – 1974), επιδιώκει και σήμερα η τουρκική ηγεσία, αξιώνοντας την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και ειδικότερα της Δωδεκανήσου.
Επειδή, η γειτονική μας χώρα ποτέ δεν θα δεχθεί την οριοθέτηση με βάση το Διεθνές Δίκαιο και επειδή η αποδεδειγμένη τακτική της είναι, να καταλαμβάνει εδάφη με στρατιωτική εισβολή, για να επιβάλλει – με τα όπλα – τους όρους της, γι’ αυτό θέλει την άμυνα των νησιών «γυμνή», ώστε την κατάλληλη στιγμή, να διαπράξει με ευκολία όσα διέπραξε και στην Κύπρο το 1974.
Βέβαια, καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να αποστρατικοποιήσει τα νησιά μας, επειδή αυτό επιδιώκει η Τουρκία, συνδέοντας αυτή την αξίωση της, με την κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου.
Δεν θα αποστρατικοποιηθεί κανένα νησί, ακόμη κι αν η τουρκική εθνοσυνέλευση ανακαλέσει το cases belli.
Η ελληνική κυριαρχία επί όλων των νησιών και των παρακείμενων βραχονησίδων αναγνωρίστηκε (με τις Συνθήκες : της Λωζάνης, για τα βόρεια νησιά του Αιγαίου και των Παρσίων, για τα Δωδεκάνησα), χωρίς να αναιρείται, αν έχουν στρατό, που να τα προασπίζεται έναντι υπαρκτής και εκπεφρασμένης απειλής (δικαίωμα που παρέχει
η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών).
Η Τουρκία προβάλλει τώρα την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών του Αιγαίου, αποσιωπόντας : την Συνθήκη του Μοντρέ, του 1936, το γεγονός ότι στην Συνθήκη των Παρισίων δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος (για να αξιώνει …) , τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε και την μεγάλη αποβατική δύναμη της τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου, απέναντι από τα νησιά μας.
4 Ιουνίου 2022
Κοσμάς Σφυρίου
