Την απόφασή του, να μην είναι εκ νέου υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, ανακοινώνει σήμερα στην «δημοκρατική» ο πρόεδρος κ. Κώστας Σαρρής, ενώ ξεκαθαρίζει πως δεν τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί με τα κοινά –αν και του έχουν γίνει επανειλημμένως κρούσεις για διάφορα αξιώματα.
Παράλληλα, μιλάει για την κρίση που έχει πλήξει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τον κλάδο των δικηγόρων, φέρνοντας αρκετούς νέους ανθρώπους ενώπιον προβλημάτων επιβίωσης.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση του κ. Σαρρή σχετικά με το κτηριακό πρόβλημα που παραμένει ένα μεγάλο ‘αγκάθι’ στην Ρόδο, καθώς το δικαστικό μέγαρο αποτελεί ‘ντροπή’ για τον δικηγορικό κόσμο και βεβαίως, δυσκολεύει την σωστή απονομή της δικαιοσύνης –όπως δηλώνει.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Σαρρή, να ξεκινήσουμε από τις εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο Ρόδου και να σας ρωτήσω εάν θα είστε εκ νέου υποψήφιος.
Οι εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου θα γίνουν το Νοέμβριο του ενεστώτος έτους. Υποψήφιοι μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει τέσσερις συνάδελφοι, οι κ.κ. Περίδης, Μαυρομάτης, Καταβενάκης και Κωστόπουλος και δεν γνωρίζω εάν αργότερα εκδηλώσουν κι άλλοι ενδιαφέρον. Εγώ, εκ των πραγμάτων, είτε τροποποιηθεί ο Κώδικας, είτε δεν τροποποιηθεί, δεν θα είμαι υποψήφιος. Διότι πιστεύω πως ό,τι είχα να δώσω στον ΔΣΡ το έχω δώσει κι επομένως θα πρέπει να έρθουν νέοι συνάδελφοι να δώσουν κι εκείνοι αυτό που μπορούν. Και είναι βέβαια όλοι ικανοί και άξιοι και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί η καλή πορεία του Συλλόγου.
• Θα στηρίξετε κάποιον ανοιχτά;
Όλοι είναι αγαπητοί συνάδελφοι και ως εκ τούτου, πρέπει να απέχω από την οποιαδήποτε στήριξη. Βέβαια, έχω υποχρέωση να ψηφίσω κι εγώ κάποιον, όπως ψηφίζουν όλοι και φυσικά, θα επιλέξω κάποιον.
• Πόσα χρόνια παραμείνατε στην προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου;
Είμαι πρόεδρος επί έξι συνεχόμενες θητείες! Δηλαδή, έχω 19 χρόνια –περίπου μια εικοσαετία. Βέβαια, να πω ότι και πριν την εκλογή μου στην προεδρία ήμουν μέλος του δ.σ. του Συλλόγου, αργότερα διετέλεσα γενικός γραμματέας και αργότερα πρόεδρος. Επομένως, έχω εξαντληθεί! Όσο και να λένε αρκετοί συνάδελφοι ότι η παρουσία μου είναι απαραίτητη, θα παραμείνω στην δικηγορία που έχω αγαπήσει. Από εκεί και πέρα, το ενδιαφέρον μου παραμένει.
• Θα ενδιαφερόσασταν κύριε Σαρρή να ασχοληθείτε με τα κοινά; Κάποτε είχατε ασχοληθεί και ήσασταν υποψήφιος για κάποιο αξίωμα.
Ναι, τότε είχα την θέληση –ή έστω και την ανθρώπινη φιλοδοξία, αν θέλετε- και πίστευα ότι κάτι θα μπορούσα να προσφέρω κι εγώ. Αλλά εξ αντικειμένου αποκλείστηκα διότι υπήρχαν άλλοι, ας πούμε «καλύτεροι» από μένα. Και το θεωρώ ότι ήμουνα πάρα πολύ τυχερός τελικά. Διαφορετικά, θα είχα εγκαταλείψει την προσωπική μου ζωή και την δουλειά μου. Διότι πιστεύω, ότι εάν κανείς ασχολείται με κάτι πρέπει να αφιερώνει πάρα πολύ χρόνο σε αυτό. Κι έτσι αρκέστηκα στην οικογένειά μου και στην δικηγορία μου και πιστεύω ότι είναι έτσι καλύτερα. Και βέβαια, το έχω πλέον αποκλείσει αυτό.
• Να περάσουμε στα προβλήματα του κλάδου. Είδαμε και την περσινή πολύμηνη αποχή των δικηγόρων, που τους έχει χτυπήσει η κρίση και τα μέτρα της κυβέρνησης.
Τα προβλήματα του κλάδου είναι τεράστια. Μετά και τα νέα μέτρα που ψηφίστηκαν και λόγω της οικονομικής κρίσης και φυσικά λόγω των αυξημένων φορολογικών μέτρων που επιβάλλονται, κινδυνεύουμε με εκκαθάριση του επαγγέλματος. Τα γραμμάτια προείσπραξης έχουν αυξηθεί πάρα πολύ ενώ οι κρατήσεις έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό (80% περίπου) είναι φόροι υπέρ τρίτων. Αυτό που μένει τελικά είναι τόσο μικρό που δεν μπορείς να καλύψεις και τα βασικά σου έξοδα. Όταν υπάρχει π.χ. ένα μεγάλο γραφείο που απασχολεί συνεργάτες και εργαζόμενους, έχει πάρα πολλές υποχρεώσεις. Αυτή η κατάσταση έχει πλήξει πάρα πολύ τους νέους συναδέλφους. Και οφείλω να ομολογήσω πως υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι δικηγόροι που έχουν πολλά προσόντα και γνώσεις και δεν καθίσταται εφικτό λόγω της κρίσης, να γίνουν γνωστοί στην αγορά και στην κοινωνία. Είναι πάρα πολλοί μάλιστα που δεν μπορούν να επιβιώσουν. Θα έλεγα ότι η κρίση αυτή ευνοεί ορισμένους παλαιούς συναδέλφους διότι ο κόσμος προκειμένου να αντιμετωπίσει μια υπόθεση, επιλέγει καλώς ή κακώς έναν παλαιό συνάδελφο, τον οποίο εμπιστεύεται περισσότερο από έναν νεώτερο. Κι έτσι οι νεότεροι έχουν πρόβλημα. Κι αυτό είναι η μεγάλη μου λύπη διότι στήριζα πάντα τους νέους δικηγόρους. Δυστυχώς, είναι πολλοί οι συνάδελφοι που εξαναγκάζονται να παραιτηθούν και να επιλέξουν άλλον τρόπο εργασίας –υπάλληλοι ή κάπου αλλού.
• Η Ρόδος είναι σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με άλλες περιοχές για τον κλάδο σας;
Ναι, θα έλεγα πως η Ρόδος παραμένει σε μια καλύτερη κατάσταση από άλλες περιοχές της χώρας. Ευτυχώς με τον Τουρισμό, η οικονομία κινείται και από αυτό ευνοείται και η δικηγορία. Ωστόσο, δυστυχώς, πολλοί δικηγόροι έχουν παραιτηθεί και μάλιστα σε μεγάλο αριθμό.
• Με το κτηριακό πρόβλημα τι γίνεται που χρονίζει; Το έχετε παλέψει εδώ και πολλά χρόνια ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου.
Δυστυχώς, εγώ έχω απογοητευτεί. Εάν κάτι φρόντισα με σθένος τόσο πολύ, ήταν το θέμα του Δικαστικού Μεγάρου διότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες απονέμεται η δικαιοσύνη στην Ρόδο είναι ‘τριτοκοσμικής’ χώρας. Δεν φαντάζομαι και κάποια τριτοκοσμική χώρα που να έχει αυτή την κατάσταση. Αλλά είναι απαράδεκτο για την Ρόδο, που είναι ένα νησί από όπου κάθε χρόνο περνούν εκατομμύρια τουρίστες και κάποιοι εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ή έστω έχουν την απορία να δουν το δικαστήριο. Είναι πραγματικά ντροπή! Είναι ντροπή για τον Πολιτισμό μας, για την Ιστορία μας και εν γένει για την Ρόδο να υπάρχει αυτή η κατάσταση. Η μόνη αίθουσα που υπάρχει είναι το ακροατήριο -1 και η αίθουσα του Εφετείου. Να σημειώσω ότι λόγω ελλείψεως χώρων, συνεδριάζουν τα δικαστήρια στην αίθουσα -2 δηλαδή πολλές φορές το Εφετείο που διακόπτει συνεδριάσεις, μεταφέρεται σε αυτή την αίθουσα η οποία δεν είναι ακροατήριο αλλά είναι ένα γραφείο, είτε στο ακροατήριο -3 που έχει διαμορφωθεί ανάλογα μεν, αλλά οι συνθήκες είναι απαράδεκτες. Είναι τέτοια η κατάσταση που δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ποιος είναι ο δικαστής, ποιος είναι ο γραμματέας, ποιος είναι ο δικηγόρος και ποιος ο… διάδικος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες επηρεάζεται και η ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης. Διότι ο χώρος ο κατάλληλος, είναι εκείνος που δημιουργεί και την κατάλληλη ατμόσφαιρα και τον απαραίτητο σεβασμό και φυσικά το δέος. Να σας αναφέρω ότι είχαμε επισκεφθεί τη Νότια Ιταλία, όπου είχαμε διανυκτερεύσει σε μια αρχαία ελληνική αποικία, όπου πήγαμε να επισκεφθούμε το δικαστήριο. Ντράπηκα για την κατάσταση την δική μας! Εκεί τα δικαστήρια έχουν τέτοια τάξη και κοσμιότητα, που διερωτάται κανείς γιατί εμείς έχουμε μείνει τόσο πίσω. Εδώ από την στιγμή που ξεκινάει η δίκη είναι σαν ‘καφενείο’ με ανοιχτές τις πόρτες, κάτι που μας υποβαθμίζει.
• Πού αλλού θα μπορούσε να στεγαστεί ένα σύγχρονο δικαστικό κτήριο στην Ρόδο;
Εμείς σαν Δικηγορικός Σύλλογος είχαμε ενδιαφερθεί για να μάθουμε ποια ακίνητα, που είναι του δημοσίου, μπορούν να οικοδομηθούν για να φιλοξενήσουν ένα σύγχρονο δικαστικό μέγαρο. Δεν υπάρχει κανένα ακίνητο εντός της πόλεως Ρόδου, που να είναι το κατάλληλο για να ανεγερθεί ένα σύγχρονο δικαστικό μέγαρο –κι αυτό γιατί σε όλες τις πόλεις του κόσμου, τα δικαστήρια βρίσκονται εντός πόλεως. Εκείνο που ήταν μια καλή λύση, ήταν η μεταφορά των υπηρεσιών του δικαστηρίου στο παλαιό νοσοκομείο. Στην αρχή ήταν όλα θετικά και φτάσαμε σε σημείο συμφωνίας με το υπουργείο Δικαιοσύνης. Όταν πλέον ήρθε η ώρα, εμφανίσθηκε εμπλοκή με το υπουργείο Υγείας. Έχω επανειλημμένως επισκεφθεί τόσο τον υπουργό Δικαιοσύνης όσο και τον υπουργό Υγείας για το θέμα. Μάλιστα, είχαμε φτάσει και πάλι σε ένα σημείο συμφωνίας. Ωστόσο δεν έγινε τίποτε εγγράφως. Η κατάσταση με τις εμπλοκές συνεχίστηκε και οι προσπάθειες παρέμειναν ατελέσφορες.
• Ωστόσο, κανονικά η Ρόδος χρειάζεται ένα καινούργιο κτήριο για δικαστικό μέγαρο….
Βεβαίως, αλλά δεν βρήκαμε κάτι οικοδομήσιμο. Υπήρξε και μια καλή πρόταση για την αξιοποίηση της Λέσχης Αξιωματικών –η οποία και αυτή απορρίφθηκε. Ήταν μια ενδεδειγμένη λύση και θα είχε μια πιο αξιοπρεπή εμφάνιση. Μάλιστα είχαμε κάνει και ολοκληρωμένη μελέτη ενώ υπήρχε και ένα ακάλυπτο οικόπεδο μεγάλης έκτασης. Πρόσφατα το συζήτησα και με τον δήμαρχο, που είναι φίλος και συνάδελφος, αλλά…. αντιλαμβάνομαι πως όλα μένουν τελικά στα λόγια και στις υποσχέσεις! Έτσι εξακολουθεί να ταλαιπωρείται η δικαιοσύνη και να υποβαθμίζεται στους χώρους αυτούς. Ντρέπομαι πραγματικά να βλέπω να γίνεται μια δίκη μέσα σε ένα γραφείο και δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Προσπάθησα πολύ για το θέμα, αλλά δεν τελεσφόρησε καμία προσπάθεια. Δυστυχώς, δεν έχουν αναζητηθεί ποτέ μέχρι σήμερα οι ευθύνες από κανέναν και περιορίζονται όλοι να το αφήνουν στους… επόμενους.
