• Ο Ροδίτης εργαζόμενος δαπανά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός του για να αγοράσει τα ίδια προϊόντα σε σχέση με άλλους Ευρωπαίους καταναλωτές • Στη Ρόδο, η δυνατότητα να γεμίσει το καλάθι του σούπερ μάρκετ έχει γίνει μέτρο της οικονομικής ασφάλειας κάθε οικογένειας • Η διατροφή προσαρμόζεται αναγκαστικά, με περισσότερες αγορές ιδιωτικής ετικέτας, λιγότερα φρέσκα προϊόντα και συνεχείς περικοπές
Στη Ρόδο, η καθημερινότητα του σούπερ μάρκετ έχει γίνει η πιο καθαρή απόδειξη της ακρίβειας που πιέζει τα νοικοκυριά. Οι εργαζόμενοι, εποχικοί στην πλειονότητά τους, βλέπουν το καλάθι των αγορών να αδειάζει πιο γρήγορα απ’ όσο γεμίζει, με τιμές που σε ορισμένα προϊόντα είναι υψηλότερες από μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου όμως οι μισθοί είναι πολλαπλάσιοι.
Η εικόνα γίνεται πιο καθαρή μέσα από μια σύγκριση με τρεις διαφορετικές πρωτεύουσες, το Άμστερνταμ, τη Μαδρίτη και τη Βιέννη.
Το Άμστερνταμ αντιπροσωπεύει μια βόρεια ευρωπαϊκή οικονομία με υψηλά εισοδήματα και καλά οργανωμένη αγορά.
Η Μαδρίτη φέρνει την οπτική μιας νότιας ευρωπαϊκής χώρας με κοινές διατροφικές συνήθειες και ισχυρή αγροτική παραγωγή.
Η Βιέννη, τέλος, αποτυπώνει την κεντρική Ευρώπη με υψηλούς μέσους μισθούς και διαφορετική καταναλωτική κουλτούρα.
Οι τιμές αντλήθηκαν από τα ηλεκτρονικά καταστήματα σούπερ μάρκετ, την ίδια ημέρα, στις 22 Αυγούστου 2025.
Επιλέχθηκαν βασικά προϊόντα του καθημερινού καλαθιού κυρίως ιδιωτικής ετικέτας όπως γάλα, αυγά, μακαρόνια, ρύζι, ψωμί του τοστ, ζάχαρη, ελαιόλαδο και απορρυπαντικό ρούχων.
Το γάλα στη Ρόδο κοστίζει κατά μέσο όρο 1,68 ευρώ το λίτρο. Στη Μαδρίτη η ίδια κατηγορία προϊόντος πωλείται 0,88 έως 0,97 ευρώ, στο Άμστερνταμ περίπου 1,29 ευρώ και στη Βιέννη κατά μέσο όρο 1,69 ευρώ.
Στα αυγά η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Εξι αυγά στη Ρόδο κοστίζουν 2,78 έως 3,41 ευρώ, δηλαδή περίπου 0,50 ευρώ το τεμάχιο, ενώ στην Ολλανδία το δεκάρι πωλείται 3,59 έως 3,99 ευρώ (0,36 έως 0,40 ανά αυγό), στη Μαδρίτη 12 αυγά κοστίζουν περίπου 2,80 ευρώ (0,23 το τεμάχιο) και στη Βιέννη μια δεκάδα στα 2,99 ευρώ, με τα βιολογικά να φτάνουν έως και τα 4,99 ευρώ.
Στα μακαρόνια η Ρόδος εμφανίζει χαμηλή τιμή με 0,75 ευρώ κατά μέσο όρο για μισό κιλό, έναντι 0,95 στο Άμστερνταμ, 0,79 στη Μαδρίτη και έως 1,99 στη Βιέννη. Στο ρύζι, οι τιμές της Ρόδου κυμαίνονται περίπου από 0,90 έως 1,37 ευρώ για μισό κιλό, σε επίπεδα παρόμοια με της Μαδρίτης και λίγο χαμηλότερα από πολλές επιλογές της κεντρικής Ευρώπης.
Στο ψωμί για τοστ η εικόνα είναι ισορροπημένη, με τη Ρόδο στα 1,47 έως 1,77 ευρώ για 700 γραμμάρια, ενώ οι υπόλοιπες πόλεις κινούνται από 1,20 έως 2 ευρώ. Στη ζάχαρη η Ρόδος καταγράφει χαμηλότερη τιμή, 0,70 ευρώ το κιλό, όταν στο Άμστερνταμ κυμαίνεται από 0,95 έως 1,29 ευρώ.
Το ελαιόλαδο δείχνει τη μεγαλύτερη απόκλιση. Στη Ρόδο οι τιμές ξεκινούν από 6,50 ευρώ και φθάνουν τα 10 ευρώ για επώνυμες μάρκες, ενώ στη Μαδρίτη το ιδιωτικό brand πωλείται 4,64 ευρώ και τα επώνυμα από 6,55 έως 9,45. Στην Ολλανδία, το ιδιωτικό brand κοστολογείται στα 9,59 ευρώ.
Στα απορρυπαντικά ρούχων, οι τιμές στη Ρόδο εμφανίζονται χαμηλότερες ονομαστικά, με συσκευασία Ariel 45 μεζούρων στα 9,99 ευρώ, έναντι 29,29 στην Ολλανδία, αλλά εκεί οι εκπτώσεις και τα πολλαπλά πακέτα μειώνουν ουσιαστικά το τελικό κόστος ανά πλύση.
Στην Ελλάδα ο κατώτατος μισθός είναι σήμερα 880 ευρώ μικτά τον μήνα, δηλαδή περίπου 770 καθαρά, και ο μέσος καθαρός μισθός γύρω στα 1.250 ευρώ. Στην Ισπανία ο κατώτατος είναι 1.381 ευρώ μικτά και ο μέσος καθαρός 1.800. Στην Ολλανδία ο κατώτατος μισθός αντιστοιχεί σε περίπου 2.436 ευρώ μικτά (με βάση το ωρομίσθιο των 14,40 ευρώ), ενώ ο μέσος καθαρός ξεπερνά τα 3.000. Στην Αυστρία δεν υπάρχει νομικός κατώτατος μισθός αλλά οι κλαδικές συμβάσεις εξασφαλίζουν κατώτατα επίπεδα γύρω στα 1.700 έως 1.800 μικτά, με τον μέσο καθαρό να υπερβαίνει τα 2.500.
Αν μετατρέψουμε τις τιμές του σούπερ μάρκετ σε ποσοστό του μισθού, το συμπέρασμα είναι καθαρό. Ο Ροδίτης εργαζόμενος δαπανά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός του για να αγοράσει το ίδιο καλάθι.
Η ιδιαιτερότητα της Ρόδου επιδεινώνει αυτήν την πίεση. Η πλειονότητα των κατοίκων εργάζεται εποχικά στον τουρισμό, με μισθό για έξι έως επτά μήνες τον χρόνο. Τους υπόλοιπους μήνες στηρίζονται στο επίδομα ανεργίας, το οποίο διαρκεί πλέον λιγότερους μήνες και με αυστηρότερα κριτήρια από ό,τι στο παρελθόν. Αυτό αφήνει μεγάλα διαστήματα χωρίς εισόδημα.
Η διατροφή προσαρμόζεται αναγκαστικά, με περισσότερες αγορές ιδιωτικής ετικέτας, λιγότερα φρέσκα προϊόντα και συνεχείς περικοπές.
Οι αιτίες των υψηλών τιμών είναι γνωστές, το αυξημένο κόστος μεταφοράς στα νησιά, η περιορισμένη διαπραγματευτική ισχύς των ελληνικών αλυσίδων σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς, η τουριστική ζήτηση που συχνά ενσωματώνεται στη διαμόρφωση των τιμών και φυσικά η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που δημιούργησε μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων. Το αποτέλεσμα είναι ένα καλάθι που, ακόμη κι αν δεν φαίνεται πάντα ακριβότερο απόλυτα σε κάθε προϊόν, αποδεικνύεται δυσανάλογα βαρύ για τα ελληνικά εισοδήματα.
Για έναν Ολλανδό ή έναν Ισπανό, το κόστος του σούπερ μάρκετ είναι ένα ποσοστό του μισθού που αφήνει περιθώρια για αποταμίευση ή άλλες δαπάνες.
Για έναν Ελληνα και μάλιστα εποχικά εργαζόμενο όπως οι περισσότεροι στη Ρόδο, που ζει με έξι μήνες δουλειάς και τρεις μήνες επιδόματος, αν το δικαιούται, οι υπόλοιποι μήνες είναι κενοί.
Στη Ρόδο, η δυνατότητα να γεμίσει το καλάθι του σούπερ μάρκετ έχει γίνει μέτρο της οικονομικής ασφάλειας κάθε οικογένειας
