Ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός, προσκεκλημένος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προκειμένου να λάβει μέρος στη συνεδρίαση της 1ης Κοινοβουλευτικής Εβδομάδας του 1ου Ευρωπαϊκού Εξαμήνου για το 2013, στον τομέα των Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα την Ανεργία των Νέων, εκλήθη να μιλήσει παράλληλα και στη συνεδρίαση της Σοσιαλδημοκρατικής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου, δηλαδή των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών βουλευτών, που συνεδρίαζαν προχθές με θέμα Eυρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο: Προτάσεις των Σοσιαλδημοκρατών για Έξοδο από την Κρίση.
Τον κ. Κρεμαστινό παρουσίασε ο αρχηγός των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών Βουλευτών κ. Ηannes Swoboda. Μεταξύ των άλλων, στην ομιλία του ο κ. Κρεμαστινός είπε τα εξής:
«Με την υπάρχουσα οικονομική κρίση που είναι παγκόσμια και εξαπλώνεται σήμερα στην Ευρώπη, διάχυτα υπάρχει μια απορία: Πώς είναι δυνατόν να μην κυβερνούν οι σοσιαλδημοκράτες στις χώρες της Ευρώπης αλλά κατά πλειοψηφία να κυβερνούν οι συντηρητικοί; Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου είναι απλή. Υπάρχει δυσπιστία. Υπάρχει δυσπιστία στους λαούς της Ευρώπης που πιστεύουν ότι οι σοσιαλδημοκράτες είτε δεν μπορούν, οπότε τίθεται θέμα ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού και φυσικά αντικατάστασής του, είτε – το χειρότερο – τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν συμβιβαστεί με την καθεστηκυία τάξη, το λεγόμενο κατεστημένο, οπότε οι συντηρητικές κυβερνήσεις είναι προτιμότερες γιατί αυτές έχουν καλύτερη επαφή με το κατεστημένο αφού προέρχονται κατευθείαν από αυτό. Την απάντηση πρέπει να τη δώσουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε κάθε κράτος-μέλος της Ε.Ε. ξεχωριστά.
Τώρα όσον αφορά το κύριο θέμα της συζήτησής μας, δηλαδή το κοινωνικό συμβόλαιο, σχεδόν όλα τα κόμματα – ακόμα και τα συντηρητικά – υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει μία συμφωνία όσον αφορά τα δημοσιονομικά θέματα, μια συμφωνία όσον αφορά την παραγωγή και την ανάπτυξη και μια συμφωνία όσον αφορά το κοινωνικό κράτος και τις παροχές του. Τότε, θα ρωτήσει κανείς, αφού όλα τα κόμματα συμφωνούν στις αλλαγές αυτές, ΅πού διαφοροποιούνται οι σοσιαλδημοκράτες’; Οι σοσιαλδημοκράτες, κατά τη δική μου γνώμη και πρόταση, πρέπει να υποστηρίξουν κατά προτεραιότητα ως πρώτο θέμα την κοινωνική συμφωνία. Χωρίς αυτήν, ούτε ανάπτυξη, ούτε δημοσιονομική πειθαρχία μπορεί να υπάρξει.
Όμως για να διασφαλιστεί η κοινωνική συμφωνία, που θα είναι ο βασικός πυλώνας της ανάπτυξης και της παραγωγής, πρέπει η πλειοψηφία των πολιτών να είναι απόλυτα ικανοποιημένη από τον τρόπο ζωής της, από το σύστημα υγείας και πρόνοιας που απολαμβάνει και από το σύστημα παιδείας που θα διασφαλίσει το μέλλον των γενεών. Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να υπάρξει ένα πλαφόν όχι στα κέρδη αλλά στα υπερκέρδη των μονοπωλίων και παράλληλα πλαφόν στα υπερκέρδη και τη γιγάντωση των τραπεζών. Ένα πλαφόν κερδών, έτσι ώστε να υπάρξουν πόροι για ένα κοινωνικό κράτος που να διασφαλίζει μια καλύτερη ζωή και ανθρώπινα γηρατειά στον εργαζόμενο πολίτη.
Θα πρέπει π.χ. ο κατώτατος μισθός να κυμανθεί στο 60-70% του μέσου όρου των υψηλόμισθων. Η ψαλίδα του ανώτερου από τον κατώτερο μισθό να μην ανοίγει αλλά αντίθετα να περιορίζεται συνεχώς, με βάση τα κέρδη που προκύπτουν από τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Θα πρέπει οι άνεργοι να μετεκπαιδεύονται συστηματικά με ειδικά προγράμματα σε πανεπιστημιακά ή τεχνολογικά ιδρύματα, στους τομείς εκείνους που χρειάζονται οι παραγωγικές επενδύσεις. Επίσης με το πλαφόν στα υπερκέρδη, θα εξοικονομηθούν πόροι για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης, ιδιαίτερα κατά της φτώχειας και του υποσιτισμού των παιδιών, ένα φαινόμενο τραγικό που αρχίζει τώρα να εμφανίζεται σε παιδιά του ευρωπαϊκού Νότου.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το χάσμα της οικονομίας μεταξύ Βορρά και Νότου διαρκώς θα μεγαλώνει, αν δεν σταματήσει η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει αναγορεύσει σε σημαία της πολιτικής της η Γερμανία. Φοβούμαι ότι αν εξακολουθήσει την πολιτική της λιτότητας που οδηγεί στη διαρκή ύφεση, στη μεγάλη ανεργία και στο κλείσιμο των επιχειρήσεων, η Ευρώπη θα αυτοκτονήσει. ΅Έτσι, δεν θα χρειαστεί το 2017 ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας ο κ. Κάμερον, εάν επανεκλεγεί, να προκηρύξει δημοψήφισμα για να εγκαταλείψει η Αγγλία την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενωρίτερα η Ευρώπη θα έχει διαλυθεί.
Πιστεύω όμως ότι θα επικρατήσουν οι σώφρονες ώστε η γερμανική πολιτική της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας να μη συνεχισθεί. ¶λλωστε υπάρχουν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι υποστηρίζουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που η γερμανική κυβέρνηση πιστεύει και επιβάλλει σαν πολιτική στους λαούς του Νότου με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα.
Αύριο, προσκεκλημένος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα μιλήσω ενώπιόν του για την ανεργία στην Ευρώπη και ειδικότερα την ανεργία των νέων. Η Ευρώπη έχει αυτή τη στιγμή πάνω από 25 εκ. ανέργους, εκ των οποίων τα 11 εκ. ξεπερνούν τον ένα χρόνο ανεργίας. Η ανεργία στην Ελλάδα δυστυχώς κινείται σήμερα στο 25,5% και πολλοί φοβούνται ότι θα πλησιάσει το 30% στο τέλος του 2013. Ειδικότερα, το ποσοστό της ανεργίας στους νέους ξεπερνά το 50%. Αυτά τα τραγικά νούμερα καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη, γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να συναισθανθούμε ότι βρισκόμαστε ενώπιον ιστορικών στιγμών. Πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών να μείνει ενωμένη, πρέπει να κερδηθεί ο τρίτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος.»
