Ορόσημα

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, έχουμε κουραστεί να καταναλώνουμε ορόσημα. Κάθε λίγο και λιγάκι απαιτείται μια καινούργια θυσία, μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ώστε κάτι καλύτερο να προσδοκούμε για τη συνέχεια. Οι απανωτές διαψεύσεις όμως, κάποια στιγμή εκτός από την κούραση, παράγουν απόγνωση και οργή και γιγαντώνουν την καχυποψία στην κοινωνία. Οι φοβικοί πολιτικοί μας, δίστασαν να πουν εξ’ αρχής την αλήθεια. Ο λόγος είναι πως θα έπρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πουν αλήθειες που δεν τόλμησαν ποτέ. Ο κόσμος ξέρει πως αυτά δεν ήταν τα τελευταία μέτρα, ούτε οι τελευταίες θυσίες. Τα εισοδήματα του θα συνεχίσουν να υποχωρούν, η φορολογία θα αυξηθεί, η ανεργία θα καλπάσει,, η φτώχεια θα μεγαλώσει. Θα τρέξει αίμα. Το χειρότερο σήμερα δεν είναι τα μέτρα και όσα θα συμβούν στη ζωή μας, αλλά το γεγονός πως κανείς δεν πιστεύει πως θα οδηγήσουν κάπου καλύτερα, έστω και μακροπρόθεσμα. Η εξίσωση δεν βγαίνει, ούτε με θαύμα. Και την αίσθηση αυτή την κάνει εντονότερη, η απογοητευτική σχεδόν παρακμιακή εικόνα, που παρουσιάζει σήμερα η χώρα σε όλους τους τομείς. Θέατρο του παραλόγου. Οι πρωταγωνιστές κάνουν πως παίζουν κι  εμείς κάνουμε ότι τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, ότι πιστεύουμε όσα λένε.