«Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη»-Αυτή η μάστιγα!

Τι είναι αυτή η πολιτική ευθύνη που αναλαμβάνουν οι πολιτικοί, όταν δουν ότι ξεπερνούν το όριο ασφαλείας; Αντε λοιπόν και την ανέλαβαν. Αρχίζουν να τρέχουν οι βρύσες νερό ;( λέμε τώρα ένα παράδειγμα…) Κι ύστερα; Ποιες συνέπειες έχει; Πως ορίζονται; Που προβλέπονται; Ο αναλαμβάνων την πολιτική ευθύνη για κάτι, χάνει το πολιτικό του αξίωμα και την διοικητική του θέση; Εκπίπτει της βουλευτικής ασυλίας εάν τυχαίνει να είναι βουλευτής; Χάνει το δικαίωμα να είναι και πάλι υποψήφιος για οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμα για ένα μεγάλο διάστημα περιόδων ή ακόμα και μόνιμα; Επιστρέφει στο Δημόσιο τους μισθούς που έλαβε, αφού οι πολιτικές του αποφάσεις κι οι ενέργειες δημιούργησαν ζημία; Αφού δεν έφερε το αποτέλεσμα για το οποίο του εδόθη από τους πολίτες η θέση. Αναγκάζεται να διορθώσει με δικά του έξοδα την ζημία που προκάλεσε; Αποζημιώνει το Δημόσιο με δικά του χρήματα από την τυχόν ζημία που του προκάλεσε; Αποζημιώνει μα δικά του έξοδα τους θιγέντες από τις συνέπειες των πολιτικών του αποφάσεων; Υπάρχει, τέλος πάντων, κάποιου είδους συνέπεια που να συνοδεύει την συγκεκριμένη έκφραση όσον αφορά τον πολιτικά υπεύθυνο, για οτιδήποτε; Τίποτε από όλα αυτά. Ο όρος «πολιτική ευθύνη» είναι μια κενόλογη και συνειδητή επινόηση του συστήματος, η οποία σκοπεύει στην προσωρινή εκτόνωση της συναισθηματικής έντασης που δημιουργείται στους πολίτες από το αίτημα απόδοσης δικαιοσύνης μπροστά την συνειδητοποίηση της ασυδοσίας και της συλλογικής ζημίας που προκαλεί η ανευθυνότητα (τουλάχιστον) κι η ασυνειδησία των πολιτικών. Ο όρος αυτός από μόνος του αποτελεί κορυφαίο δείγμα περιφρόνησης και εμπαιγμού, των πολιτών. Κι όταν πια δεν μπορούν να κρυφτούν οι πράξεις τους γιατί οι συνέπειές τους διαλύουν την ελληνική κοινωνία, εκτονώνουν το κοινό αίσθημα με «σφοδρές», άδειες κι ανώδυνες αποδόσεις «πολιτικής ευθύνης». Υ. Γ. Και τέλος πάντων όταν το μετανιώσουμε την ξε-αναλαμβάνουμε, λέμε πως παρανόησαν τις δηλώσεις μας οι δημοσιογράφοι (του κίτρινου τύπου…) και άλλα τέτοια «υπεύθυνα».