Η παγκόσμια ημέρα των Φάρων καθιερώθηκε ως η τρίτη Κυριακή του Αυγούστου και με την ευκαιρία αυτή νιώσαμε κι εμείς την ανάγκη να θυμηθούμε και να θαυμάσουμε όλους αυτούς τους φάρους που υπάρχουν στο νησί μας και καθοδηγούν τους ναυτικούς μας από τα πολύ παλιά χρόνια.
Ο πιο επιβλητικός ίσως φάρος του νησιού μας είναι ο Φάρος του Αγίου Νικολάου στο μόλο του Μαντρακιού που εκτός από φάρος αφορά και ένα σημαντικό οχυρό για την άμυνα της πόλης της Ρόδου που κτίστηκε γύρω στα 1467-67 από το Μεγάλο Μάγιστρο Zacosta στη θέση όπου υπήρχε μέχρι να κατασκευαστεί μόνο η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Μετά την πολιορκία του 1480 και το σεισμό του 1481 και τις ζημιές που υπέστη ανοικοδομήθηκε από τον Μάγιστρο D’ Aubusson.
Πέρα από τα εξειδικευμένα ιστορικά στοιχεία εμείς που ζούμε γύρω από τον Φάρο και είμαστε ένας λαός της θάλασσας αφού μάλιστα στη Ρόδο ιδρύθηκε και το Ναυτικό Δίκαιο της Θάλασσας αυτό που μας μένει σαν σύγχρονοι ροδίτες αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε στην διατήρηση της παρακαταθήκης και της ιστορίας μας ώστε να μεταλαμπαδεύσουμε ότι παραλάβαμε στις επόμενες γενιές είναι τουλάχιστον να σεβαστούμε την ιστορία του τόπου μας.
Η σημερινή εικόνα του Φάρου του Αγίου Νικολάου και άλλων μνημείων που υπάρχουν ειδικά στο κέντρο είναι αυτή που εισπράττουμε σαν συναίσθημα. Ο Φάρος που είναι υπέροχος αλλά και άλλα μνημεία νιώθουμε ότι φαίνεται πνιγμένος από τις διάφορες επιφανειακές και περιττές κατασκευές που προσπαθούν με τα φανταστικά τους εφέ και στολίδια να ξεπεράσουν την ομορφιά και την αρχοντιά αυτών των μνημείων και να μας κάνουν να ασχοληθούμε με αυτά.
Η ναρκισσιστική συμπεριφορά όσων έχουν τοποθετήσει και ανέχονται την παραμονή των ανούσιων αυτών κατασκευών στις ζώνες προστασίας των μνημειακών αυτών συμπλεγμάτων μας θυμώνει και μας θυμίζει ότι πρόκειται για φάρες ανθρώπων που άθελά τους έχουν βάλει τα δυνατά τους να επισκιάσουν την απαράμιλλη ομορφιά της Ρόδου και των μνημείων της.
Η διαπίστωση αυτή δεν είναι η υποκειμενική μας αντίληψη διότι ζούμε στην ρεαλιστική μας πραγματικότητας μιας κατιούσας πορείας της αντίληψης της ομορφιάς και της ευαισθησίας απέναντι σε έναν τόπο που πέρασε από πολλούς κατακτητές.
Κολυμπώντας από την πλευρά του Τραμπολίνο προς τον κυματοθραύστη διαπιστώνει κανείς ότι ο Φάρος του Αγίου Νικολάου προσπαθεί να δείξει ότι υπάρχει φυσικά οι Φάροι ανέκαθεν ήταν το σύμβολο καθοδήγησης για κάθε ναυτικό και όχι τα πυροτεχνήματα και οι προβολείς που δεν αποπροσανατολίζουν μόνο τους ναυτικούς αλλά και τα ίδια τα ζώα της θάλασσας που προσπαθούν να επιβιώσουν και να επαναλάβουν τον κύκλο της ζωής τους μέσα από τα ταξίδια τους.
Όσο για τις φάρες που είτε έχουν την καλή ή την κακή τους έννοια εμείς στη Ρόδο επιθυμούμε όταν αναφέρονται στο νησί μας να αναφέρονται πάντα με θετικά και με σεβασμό.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Απόφ.Τμ.Μεσογ.Σπουδών ΠΑ
Msc Προηγμένα Συστήματα Διοίκησης ΠΑΔΑ
