Από σαράντα κύματα εξακολουθούν να περνούν οι έμποροι και επιχειρηματίες που έχουν συναλλαγές με το εξωτερικό και πρέπει να αποστέλλουν χρηματικά εμβάσματα προς τους προμηθευτές τους. Παρά τις υποσχέσεις περί του αντιθέτου, η όλη διαδικασία εξακολουθεί να είναι χρονοβόρος, δυσκίνητη και γεμάτη ατέρμονα έγγραφα.
Στη Ρόδο είναι μεγάλος ο αριθμός των εμπόρων και των επιχειρηματιών που εισάγουν εμπορεύματα και υπηρεσίες από διάφορες χώρες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Ολοι τους ανεξαιρέτως έχουν πρόβλημα με τη διαδικασία. Ολοι τους καλούνται να πάρουν προτιμολόγια από τους προμηθευτές τους και αυτά να τα υποβάλουν προς το αρμόδιο τραπεζικό τμήμα. Ακολουθεί η υποβολή της αίτησης, η οποία απαιτεί πολύωρη αναμονή στην τράπεζα, συνεχή παρουσία του επιχειρηματία και έναν τραπεζικό υπάλληλο να συμπληρώνει διαρκώς στοιχεία στο online σύστημα.
Όλες οι παραπάνω ενέργειες αποτελούν μόνο την πρώτη φάση της διαδικασίας. Ακολουθεί ένα τριήμερο αναμονής για την έγκριση από τα κεντρικά γραφεία της τράπεζας. Από τη στιγμή που δοθεί η έγκριση, μέχρις ότου φτάσουν τα χρήματα στον τελικό τους προορισμό, απαιτείται η παρέλευση άλλων τεσσάρων έως επτά ημερών ανάλογα με τη χώρα στην οποία εδρεύει ο προμηθευτής.
Μπορεί αυτό το οκταήμερο (στο ελάχιστο) της διαδικασίας να φαντάζει ως χρόνος μικρός, ωστόσο για εκείνους που γνωρίζουν τις ανάγκες του εμπορίου και των επιχειρήσεων, όλο αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Οι συναλλαγές καθυστερούν και μαζί τους καθυστερούν οι φορτώσεις στα λιμάνια, επιβάλλονται επιπλέον χρεώσεις για τις αποθήκες που χρησιμοποιούνται για την μεταφόρτωση των πακέτων και μια σειρά άλλων επιπτώσεων. Μάλιστα, εάν πρόκειται για ευπαθή προϊόντα, τότε οι συνέπειες των καθυστερήσεων αυτών είναι ακόμα πιο μεγάλες.
Προβλήματα και
στις εγκεκριμένες αιτήσεις
Επιχειρηματίες με τους οποίους επικοινώνησε η «Δημοκρατική» στάθηκαν ιδιαίτερα σ’ ένα πρόβλημα με το οποίο έρχονται πολλές φορές αντιμέτωποι. Το πρόβλημα αυτό δημιουργεί πρόσθετες καθυστερήσεις και ακόμα μεγαλύτερη ταλαιπωρία.
Οι επιχειρηματίες περιέγραψαν ότι «είναι σύνηθες στις συναλλαγές με το εξωτερικό η πληρωμή του προμηθευτή να γίνεται σταδιακά. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί για ένα τιμολόγιο 10.000 ευρώ, να αποσταλούν στην αρχή τα 4.000 ευρώ για να ξεκινήσει η διαδικασία συγκέντρωσης των εμπορευμάτων και μόλις το φορτίο είναι έτοιμο για αποστολή, τότε να ζητηθεί η καταβολή των υπολοίπων 6.000 ευρώ ώστε να γίνει η εξόφληση (στο εξωτερικό δεν υπάρχει η έννοια της πίστωσης) και να ξεκινήσει η διαδικασία φόρτωσης».
Σύμφωνα με την περιγραφή, επειδή μεταξύ της προκαταβολής και της εξόφλησης μεσολαβεί ένα μικρό χρονικό διάστημα (ποικίλει ανά περίπτωση), έχει διαπιστωθεί ότι αναιρείται ή λήγει η έγκριση που αρχικώς είχε δοθεί από το τραπεζικό κατάστημα για την αποστολή των εμβασμάτων. «Είναι πολλές οι περιπτώσεις», όπως τονίσθηκε προς τη «Δημοκρατική», «που καλούμαστε να περάσουμε δύο φορές την διαδικασία έκδοσης άδειας πληρωμής στο εξωτερικό, για ένα και μόνο τιμολόγιο. Όλο αυτό είναι εξοντωτικό».
Ακόμα πιο τραγική είναι η διαπίστωση ότι οι ίδιοι οι επιχειρηματίες κάνοντας αυτές τις περιγραφές, δεν επιθυμούν να δημοσιοποιηθεί το όνομά τους, φοβούμενοι μήπως και έχουν περαιτέρω προβλήματα με τα τραπεζικά στελέχη. Ολο αυτό είναι πραγματικά αδιανόητο για μια ελεύθερη οικονομία και για έναν τόπο όπου ανθεί η ιδιωτική οικονομία.
Ξεχάστηκαν
οι υποσχέσεις
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα είχαν αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ελάφρυνση της όλης διαδικασίας. Είχαν δεσμευτεί ότι για ποσά μέχρι 5.000 ευρώ δεν θα απαιτείται η συναίνεση από τα κεντρικά των τραπεζών, αλλά θα μπορούν απευθείας οι διευθυντές των καταστημάτων να εγκρίνουν τα αιτήματα των επιχειρηματιών.
Η δέσμευση αυτή δεν τηρήθηκε ποτέ. Απεναντίας, το σύστημα παραμένει γραφειοκρατικό και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος, αφού στο τέλος όλες οι αιτήσεις εγκρίνονται. Τα εμπόδια που θέτει καθημερινά η κυβέρνηση Τσίπρα προς το ελεύθερο επιχειρείν έχουν αρχίσει πια να καλλιεργούν την πεποίθηση ύπαρξης διαδικασίας μεθοδευμένης καταστροφής των Ελλήνων επιχειρηματιών.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα και έχουν τα συμφέροντά τους στο εξωτερικό, δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τα capital control, καθώς για τις πληρωμές των βιομηχάνων ακολουθούν εντελώς διαφορετική διαδικασία.
Η διαδικασία αυτή έρχεται να προστεθεί ως «όπλο» στο σκληρό ανταγωνισμό που επιβάλλουν στην αγορά, σε σύγκριση με τους Ελληνες εμπόρους συναδέλφους τους.
Το πιο τραγικό απορρέει από τη διαπίστωση ότι ενώ η Κυβέρνηση ενημερώνεται διαρκώς για τα τεράστια προβλήματα που προκαλεί στην αγορά, εξακολουθεί να μη διευκολύνει τον επιχειρηματικό κόσμο.
Σε όλο το σχεδιασμό που αφορά στον περιορισμό των capital controls για το 2016, δεν προβλέπεται ούτε μια ενέργεια ώστε να διευκολυνθεί η αποστολή χρημάτων στο εξωτερικό για την πληρωμή προμηθευτών.
