• Με την υπ’ αριθμ. 816/21.5.2025 απόφαση, το Ζ΄ Ποινικό Τμήμα επικύρωσε πλήρως την απόφαση 26/2023 του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου
Με απόφασή του στις 21 Μαΐου 2025 (αριθμ. 816/2025), το Ζ΄ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που είχε ασκήσει ο 59χρονος κατηγορούμενος, με την οποία επεδίωκε την ακύρωση της απόφασης υπ’ αριθμ. 26/2023 του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η καταδικαστική απόφαση πληρούσε τις προϋποθέσεις νόμιμης και αιτιολογημένης δικανικής κρίσης, χωρίς να διαπιστωθεί καμία από τις αιτίες ακυρότητας που επικαλείτο η υπεράσπιση.
Με αυτή την απόφαση, η καταδίκη του 59χρονου, που γεννήθηκε το 1966 και κατοικεί στην Πυλώνα της Ρόδου, καθίσταται τελεσίδικη. Ο κατηγορούμενος είχε κριθεί ένοχος χωρίς κανένα ελαφρυντικό, για απάτη με περιουσιακή ζημία άνω των 120.000 ευρώ, εις βάρος Βρετανού υπηκόου και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 6 ετών.
Το χρονικό της υπόθεσης
Η υπόθεση αφορούσε στην εξαπάτηση του Andrew Kenneth Teague, κατοίκου Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος το 2007 αποφάσισε να αγοράσει κατοικία στη Ρόδο και ήρθε σε επαφή με τον κατηγορούμενο, εργολάβο οικοδομών. Ο Teague συμφώνησε να αγοράσει ένα διαμέρισμα στον οικισμό Πυλώνα αντί του ποσού των 135.000 ευρώ. Ακολούθησαν ιδιωτικό συμφωνητικό, προκαταβολή 10.000 ευρώ, μεταφορά επιταγής ύψους 137.000 ευρώ, άνοιγμα κοινού τραπεζικού λογαριασμού και κατάθεση των χρημάτων.
Ο κατηγορούμενος έλαβε τον πλήρη έλεγχο του λογαριασμού και, χωρίς να έχει ολοκληρώσει τη μεταβίβαση του ακινήτου, αφαίρεσε το σύνολο του ποσού. Ο αγοραστής πίστευε ότι τα χρήματα θα εκταμιεύονταν μόνο παρουσία και των δύο. Τελικά, έμεινε στο ακίνητο μέχρι το 2012, οπότε και εκδιώχθηκε από αυτό λόγω πλειστηριασμού υπέρ τρίτου, με αποτέλεσμα να διαπιστωθεί ότι ουδέποτε είχε γίνει νόμιμη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας στο όνομά του.
Το Εφετείο απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου
Κατά την ακροαματική διαδικασία στο Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου, το οποίο συνεδρίασε στις 11 Μαΐου 2023, ο κατηγορούμενος επιχείρησε να αμφισβητήσει τη δόλια πρόθεση και να αναγνωριστούν στο πρόσωπό του διάφορες ελαφρυντικές περιστάσεις (έντιμος βίος, απουσία ταπεινών κινήτρων, καλή μεταγενέστερη συμπεριφορά, αναγνώριση χρέους). Ωστόσο, το δικαστήριο, αξιολογώντας τα αποδεικτικά στοιχεία, τις καταθέσεις των μαρτύρων και τα αναγνωσθέντα έγγραφα, έκρινε ότι η απάτη ήταν πλήρως στοιχειοθετημένη, με σκοπό παράνομου περιουσιακού οφέλους, και χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε:
Στην απόδειξη ότι ο κατηγορούμενος παραπλάνησε τον αγοραστή με ψευδείς παραστάσεις περί καθαρής ιδιοκτησίας.
Στη χρήση του τραπεζικού λογαριασμού χωρίς τη συγκατάθεση του Teague.
Στο γεγονός ότι η κατοικία ουδέποτε περιήλθε στην ιδιοκτησία του αγοραστή.
Στην οικονομική και ψυχολογική βλάβη που υπέστη ο εγκαλών, όπως κατέθεσε ο ίδιος και μάρτυρας.
Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρξε καμία ικανοποιητική προσπάθεια αποκατάστασης της ζημίας, ούτε αποδείξεις για μεταμέλεια, ενώ και τα ελαφρυντικά απορρίφθηκαν ως αβάσιμα ή ατεκμηρίωτα.
Η κατάθεση του θύματος
Ο Andrew Kenneth Teague κατέθεσε ότι εμπιστεύθηκε τον κατηγορούμενο, ο οποίος τον απέτρεψε από την προσφυγή σε δικηγόρο και άνοιξε κοινό λογαριασμό, από τον οποίο αφαίρεσε εν αγνοία του 135.000 ευρώ. Ο Teague υπογράμμισε πως ποτέ δεν είχε αντιληφθεί ότι το ακίνητο ήταν ήδη υποθηκευμένο στην Alpha Bank με προσημείωση 181.000 ευρώ. Παρά τη διαμονή του επί τέσσερα έτη στο ακίνητο, το 2012 αποβλήθηκε από αυτό, ενώ δεν του προσφέρθηκε καμία εναλλακτική λύση ή επιστροφή χρημάτων.
Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου στηρίχθηκε κυρίως στην επίκληση ανωτέρας βίας λόγω της οικονομικής κρίσης και στην επίδειξη καλής μεταγενέστερης συμπεριφοράς. Ωστόσο, η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου τόνισε ότι η κρίση είχε ξεκινήσει αφού ήδη είχαν τελεστεί τα επίδικα περιστατικά, ενώ δεν υπήρξε καμία έμπρακτη ενέργεια από τον κατηγορούμενο που να δείχνει ουσιαστική μεταμέλεια ή αποζημίωση.
Ο Άρειος Πάγος, λαμβάνοντας υπόψη τη λεπτομερή αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης, τις εκτενείς αναφορές στα αποδεικτικά μέσα και την επάρκεια των νομικών συλλογισμών, απέρριψε την αίτηση αναίρεσης ως αβάσιμη. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου δεν παρουσίαζε κανένα νομικό σφάλμα, αντιφάσεις ή παραβιάσεις ουσιωδών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.
