Η μόνη σταθερά

Ένα εξαιρετικά παρήγορο σημάδι των ημερών είναι η ανιδιοτελής προσφορά πάμπολλων συνανθρώπων μας προς τους πληγέντες από τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Ηδη από τις πρώτες ώρες, όταν οι άνθρωποι στα χωριά που βρέθηκαν κάτω από το νερό συνειδητοποίησαν ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη δική τους κινητοποίηση. Τότε που όσοι ζουν σε υπερυψωμένα σπίτια άνοιξαν την πόρτα τους σε εκείνους που ζουν σε ισόγεια. Τότε που όσοι διαθέτουν βάρκες, ακόμα και παιδικές, φουσκωτές, άρχισαν να τριγυρίζουν από σπίτι σε σπίτι για να βοηθήσουν εγκλωβισμένους. Χαρακτηριστική η περίπτωση του ανθρώπου με τη βάρκα που είδαμε σε φωτογραφίες, σαν σε ταινία του Αγγελόπουλου στο πλημμυρισμένο τοπίο, και μάθαμε πως είναι ένας 80χρονος ψαράς, ο κ. Τασσιόπουλος, που έσωσε με τη βάρκα του 15 ανθρώπους από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους. Στις μέρες που ακολούθησαν η διάθεση προσφοράς και αλληλεγγύης πήρε μορφή μεγάλου κύματος, που ενισχύεται διαρκώς σε όλη τη χώρα. Υπάρχει ακόμα πολλή ανθρωπιά και εκδηλώνεται σε κάποιες κρίσιμες στιγμές, αν θυμηθούμε τη σπουδή, με την οποία ουκ ολίγοι συμπολίτες  είχαν σπεύσει να βοηθήσουν στη Ρόδο, και στον Εβρο στη διάρκεια των πυρκαγιών ή πριν μερικούς μήνες τους βλέπαμε σε ατέλειωτες ουρές προκειμένου να δώσουν αίμα μετά το ατύχημα στα Τέμπη. Στο προσωρινό και στο απρόσμενο, στο αναπόφευκτο και στο μοιραίο, έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο και τον καλύτερό μας εαυτό. Και αυτό μέσα στη λαίλαπα του ακραίου είναι η μόνη σταθερά.