«Αυτές οι ριζοσπαστικές αριστερές διαδηλώσεις, με υποκινητές και συχνά επί πληρωμή ταραχοποιούς, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΝΕΚΤΕΣ. Επίσης, από εδώ και πέρα, ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΑΣΚΕΣ στις διαδηλώσεις. Τι έχουν να κρύψουν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί ;» ( Ντόναλντ Τραμπ)
Οι σκηνές έρχονται από το πλάνο ενός σχεδόν «σχεδιασμένου» μέλλοντος. Στο Λος Άντζελες συγκρούεται όχι μόνο ο κόσμος των ανισοτήτων, αλλά και των διαφορετικών πεποιθήσεων σχετικά με επίδικα όπως η ελευθερία και η επιβίωση.
Το έχουμε ξαναγράψει : ένας «εμφύλιος» πόλεμος των πολυπολιτισμικών τάξεων στις ΗΠΑ είναι ότι πιο επικίνδυνο για την διεθνή ισορροπία.
Ο Τραμπ όμως – μόνιμος προνοητικός καθοδηγητής της χαοτικής αταξίας – ονομάζει τον εχθρό : οι «αριστεροί», λέει που μάλιστα ότι «επιχορηγούνται» για να διαμαρτύρονται….
Προσπαθεί με αλλά λόγια, να μετατρέψει την αντιμεταναστευτική του μανία σε ενδοαμερικανικό πρόβλημα, σε ένα ξεκάθαρο ιδεολογικοπολιτικό ζητούμενο, ώστε φυσικά να πετύχει τον μόνιμο στόχο του : τον διχασμό και το συγκρουσιακό κοινωνικό σκηνικό.
Η εποχή Τραμπ είναι η εποχή των εντολών για συμμόρφωση -όχι για λαϊκή και ταξική διαμαρτυρία. Η Αμερική – χώρα της ελευθερίας – μετατρέπεται σταδιακά σε χώρα της καθυπόταξης και της αυτοματοποιημένης σχεδόν συμμόρφωσης με την εξουσία.
Και αυτό φυσικά άρχισε ήδη να κοπιάρεται από άλλες κυβερνήσεις, από καθεστωτικές αρχηγικές ηγεσίες κρατών στη Δύση, με βιοπολιτικής φύσεως( αθόρυβες προς το παρόν) συνέπειες για τις κοινωνίες.
Η δε «εθνοφρουρά» που έστειλε ο Τραμπ είναι το σημαίνον «κράτος» απέναντι στην σημαινόμενη «μάζα», στο δήθεν πληρωμένο εξεγερμένο πλήθος.
Σε ένα διεθνές μιλιταριστικό κλίμα γεωπολιτικής αστάθειας, οι στρατιωτικές δυνάμεις στην Αμερική χρησιμοποιούνται εσωτερικά ως «δυνάμεις εθνικής ασφάλειας». Και δεν στοχεύουν ακριβώς στους μετανάστες και στον «ξένο». Το λέει άλλωστε ξεκάθαρα ο παρανοϊκός ηγεμόνας : είναι οι «αριστεροί με τις μάσκες», ο εχθρός που υποδεικνύει η εξουσία.
Διατάσσοντας να βγουν οι μάσκες, ο Τραμπ διατάσσει να καταργηθεί η ανωνυμία του πλήθους ως αυτοοργανωμένου «κοινωνικού σώματος» διαμαρτυρίας. Διατάσσει στην πραγματικότητα την σύλληψη όποιου αγανακτεί και βγαίνει σε δρόμους και πλατείες.
Η εποχή Τραμπ είναι- όπως είπαμε- εποχή συμμόρφωσης με το δήθεν «νόμιμο». Είναι η απόλυτη επικράτηση αυτού που ο Ιταλός φιλόσοφος Αγκάμπεν ονόμασε εδώ και χρόνια «καθεστώς έκτακτης ανάγκης»( το οποίο έγινε φυσικά μόνιμο).
Ο Τραμπ θέλει να «σκοτώσει» το ριζοσπαστικό. Θέλει να επέμβει στο φαντασιακό των κοινωνιών και να προτάξει στο συλλογικό ασυνείδητο της Αμερικής ( που έγινε ένα έθνος κυρίως από μετανάστες ) το πατριωτικό, το εθνικό, το φυλετικό – κατά του ανθρωπισμού και του ουμανισμού.
Στο Λος Άντζελες διεξάγεται μια πάλη μεταξύ (υποτίθεται) φιλελεύθερου κράτους και φιλελεύθερων πολιτών . Με πραγματικό χαμένο όμως, τον δυτικό αστικό φιλελευθερισμό…
