Από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου – Εγινε δεκτή την ανακοπή δανειολήπτριας ακυρώνοντας τη διαταγή πληρωμής, την επιταγή προς πληρωμή και την κατάσχεση
Με απόφασή του, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου προχώρησε στην ακύρωση της διαταγής πληρωμής, της επιταγής προς πληρωμή και της έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης που είχαν εκδοθεί σε βάρος δανειολήπτριας, διακόπτοντας τη διαδικασία πλειστηριασμού κύριας κατοικίας της, ο οποίος είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025.
Η υπόθεση αφορά την ανακοπή που κατατέθηκε από τη δανειολήπτρια και συνεκδικάστηκε με πρόσθετους λόγους. Η αιτούσα εκπροσωπήθηκε από τη δικηγόρο κ. Ειρήνη Βασιλείου, η οποία στήριξε την επιχειρηματολογία της σε κεντρικό δικονομικό ελάττωμα της διαδικασίας: την αοριστία της διαταγής πληρωμής.
Στο επίδικο της υπόθεσης βρέθηκε η διαταγή πληρωμής που είχε εκδοθεί κατόπιν αιτήματος της εταιρείας INTRUM HELLAS Α.Ε.Δ.Α.Δ.Π., διαχειρίστριας απαιτήσεων της αλλοδαπής εταιρείας Phoinix NPL Finance DAC. Η τελευταία είχε αποκτήσει τις σχετικές απαιτήσεις από την Τράπεζα Πειραιώς με βάση σύμβαση μεταβίβασης του 2020.
Η συνολική απαίτηση, σύμφωνα με τα έγγραφα που προσκομίστηκαν, ανερχόταν σε 47.651,85 ευρώ. Παρόλα αυτά, η εταιρεία αιτήθηκε την έκδοση διαταγής πληρωμής για το ποσό των 36.018,28 ευρώ, επιφυλασσόμενη για το υπόλοιπο. Το πρόβλημα που εντοπίστηκε από την αιτούσα και έγινε δεκτό από το δικαστήριο είναι ότι η διαχείριση αυτής της μερικής απαίτησης έγινε χωρίς αναφορά στα επιμέρους κονδύλια. Δεν προέκυπτε δηλαδή ποιο ποσό αφορά σε κεφάλαιο, ποιο σε τόκους, ποιο σε έξοδα ή σε άλλες επιβαρύνσεις.
Στην απόφαση επισημαίνεται ότι η δυνατότητα του δανειστή να περιορίσει το αίτημα της διαταγής πληρωμής σε μέρος της συνολικής οφειλής αναγνωρίζεται από τη νομολογία. Ωστόσο, αυτός ο περιορισμός πρέπει να είναι σαφής και συγκεκριμένος. Όπως αναφέρεται, όταν η απαίτηση αποτελείται από περισσότερα κονδύλια – κεφάλαιο, τόκους συμβατικούς ή υπερημερίας, εισφορές, έξοδα – η μερική διεκδίκηση απαιτεί διευκρίνιση ως προς τα επιμέρους ποσά ή τουλάχιστον αναλογικό προσδιορισμό κατά ποσοστό.
Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι στην αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής δεν διευκρινιζόταν με σαφήνεια ποια κονδύλια περιλαμβάνονται στο ποσό των 36.018,28 ευρώ και ποια εξαιρούνται. Δεν περιγραφόταν ούτε ποια ακριβώς ποσά απομένουν προς επιδίωξη στο μέλλον. Έτσι, κρίθηκε ότι η απαίτηση κατέστη αόριστη και ανεκκαθάριστη, καθιστώντας την επίμαχη διαταγή πληρωμής ανεπαρκή για να θεμελιώσει εκτελεστικές ενέργειες.
Η αοριστία, όπως σημειώνει το δικαστήριο, δεν επιτρέπει στην αιτούσα να διαχωρίσει τις επιμέρους χρεώσεις ώστε να προσβάλει τη νομιμότητα ή το ύψος κάθε μιας ξεχωριστά, ενώ εμποδίζει και τον δικαστικό έλεγχο της βασιμότητάς τους. Καθώς δεν καθίσταται εφικτός ούτε ο επιμερισμός των ποσών σε περίπτωση εν μέρει ακύρωσης, το δικαστήριο κατέληξε στην πλήρη ακύρωση της διαταγής πληρωμής.
Ανάλογη ήταν και η τύχη των πράξεων που θεμελιώνονταν επ’ αυτής. Η επιταγή προς πληρωμή που εκδόθηκε στη συνέχεια – και επιδόθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2024 – κρίθηκε επίσης άκυρη. Το ίδιο συνέβη και με την έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, με την οποία είχε επιβληθεί κατάσχεση στο ακίνητο της δανειολήπτριας, στην περιοχή της Ρόδου, για το συνολικό ποσό των 36.473,46 ευρώ.
Η ημερομηνία του πλειστηριασμού είχε οριστεί για τις 11 Ιουνίου 2025, ημέρα Τετάρτη, μεταξύ 10.00 και 12.00, μέσω της πλατφόρμας ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Με την απόφαση, το Δικαστήριο έκρινε ότι μετά την ακύρωση της διαταγής πληρωμής, δεν υπάρχει νόμιμος εκτελεστός τίτλος, γεγονός που ακυρώνει και τη δυνατότητα συνέχισης οποιασδήποτε πράξης εκτέλεσης που βασίζεται σε αυτή.
