Παρακολουθώ μετά τον τραγικό χαμό ενός 20χρονου κοριτσιού, ώρες ατέλειωτες δημοσιογράφους να ρωτούν και να ξαναρωτούν, να κάνουν ρεπορτάζ σε γνωστούς και φίλους για το «ποιόν της κοπέλας» και να περιγράφεται το πόσο καλή ήταν, πόσο καλή ήταν η οικογένειά της. Δηλαδή εάν δεν ήταν καλή θα είχε κάποια διαφορά η δολοφονία; Οι δολοφονίες ανθρώπων έχουν διαβαθμίσεις; Προφανώς εάν κρίνω από σχόλιο κάτω από το δημοσίευμα της «δ», σχετικό με την δολοφονία : «Oπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Κάτι θα έκανε…» Η λογική του «τα’ θελε» που μπορεί ακόμη και να δώσει… ελαφρυντικά σε μια δολοφονία. Οσο για τον οχετό σεξιστικών και ρατσιστικών σχολίων στον τοίχο της στο facebook από εν δυνάμει βιαστές και φονιάδες, που ξέρασαν μίσος διαπιστώνοντας ότι δήλωνε ότι δεν βγαίνει με σεξιστές και ρατσιστές. δηλώνουν για ακόμη μια φορά, ότι έχουμε ξεφύγει, διολισθαίνοντας επικίνδυνα σε φασιστικούς δρόμους. Τι να πει κανείς βέβαια, για την ευκαιρία που άδραξαν κάποιοι γνωστοί ντόπιοι εραστές της επικοινωνίας για να κάνουν παρέλαση σε αθηναϊκά κανάλια… Όπως επίσης και για κάποιους δημοσιολογούντες των Αθηνών, οι οποίοι θέλησαν να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, μεταφέροντας το θέμα ανασφάλειας των πολιτών και του ελλείμματος της κυβέρνησης στο θέμα αυτό και στη Ρόδο, βάζοντάς τα όλα στο μίξερ «αντιπολίτευση να’ναι κι ότι να’ναι», ανησυχώντας κατά πως έλεγαν για τους γονείς που τα παιδιά τους σπουδάζουν στη Ρόδο…
Με αφορμή μια αποτρόπαια δολοφονία
