Αγώνας μετ’ εμποδίων σε ναρκοπέδιο, προοιωνίζεται το προεκλογικό σκηνικό στην τοπική αυτοδιοίκηση στην περιοχή μας και ορισμένες παρατάξεις έχουν ήδη αρχίσει να βελτιστοποιούν τεχνικές αποδόμησης, παίζοντας με τις ευαίσθητες χορδές της ηθικής.
Η πρόωρη ως και αδικαιολόγητη υποβάθμιση της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι ένα γενικό συμπέρασμα, που τελικά δεν αποφέρει πολιτικά οφέλη, εκ της προσδοκώμενης φθοράς του αντιπάλου, αφού δεν ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους, αλλά μόνο ένα σκληρό πυρήνα στελεχών τους.
Γράφει ο Δαμιανός Αθανασίου
«Αλληλοσπαράζονται» διεκδικητές θώκων ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την κοινή γνώμη να δείχνει αδιάφορη σε «κοκορομαχίες», που στήθηκαν σε μια περίοδο, που το ζητούμενο είναι να προσφέρουν ελπίδα και προοπτική για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα πολύπαθα νησιά, στο μέτρο των δυνατοτήτων, που τους δίνει ο πρώτος και δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης.
Εφόσον οι «μονομάχοι» επιλέξουν να αντιπαρατεθούν και στην πορεία με όρους διασυρμού και υποβάθμισης της πολιτικής, τότε θα χάσουν δυνάμεις και καλλιεργώντας ακραία πόλωση, τελικά, την κοινωνία.
Ο Πλάτωνας έγραφε στο διάλογο Φαίδρο πως “η ομοιότητα γεννά φιλία”…
Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να ερευνήσει κανείς ποιοι έχουν πλαισιώσει μέχρι σήμερα τους διεκδικητές και τι ρόλο παίζουν στην χάραξη της προεκλογικής τους τακτικής.
Η Ρόδος είναι μικρή και η διαπίστωση ότι έχουν ξεκινήσει ανίερες συμμαχίες με πρόσωπα, που κάτω από άλλες περιστάσεις, θα ήταν αδιάφορα, πληγώνει.
Αναστήθηκαν και γεννήθηκαν άτομα, που θέλουν να παίξουν ρόλο και στην τοπική ενημέρωση, με μόνο τους κριτήριο, την εμπάθεια έναντι του αντιπάλου και πλαισιώνουν συνδυασμούς, που τους ανέχονται ως και τους επιτρέπουν να έχουν λόγο, στην διαμόρφωση της προεκλογικής τους ατζέντας. Είναι και κάποιοι άλλοι που θεωρούν τις εκλογές ως εφόδιο για την επιβίωση τους. «Μάνα εξ ουρανού» οι εκλογές γι’ αυτούς…
Οι «φίλοι μας» όμως καθρεφτίζουν τον εαυτό μας, ακόμα κι αν αυτό νομίζουμε ότι δεν είναι φανερό.
Το φαινόμενο μάλιστα τείνει να προσλάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας για συγκεκριμένο διεκδικητή της ψήφου των νησιωτών αφού δεν αντιλαμβάνεται ότι με «τέτοιες» παρέες και σχηματίζοντας συνδυασμό με «ορφανά» ως και με «εξόριστους», δεν θα μπορέσει να πείσει ότι κινητήριος δύναμη των φίλων του δεν είναι το μίσος έναντι του αντιπάλου του ενώ δύσκολα, θα ξεπεράσει το αφήγημα της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας, είναι η τακτική που ακολουθούν όσοι δεν ξέρουν να κερδίζουν.
Καλλιεργώντας συνθήκες ακραίας πόλωσης ορισμένοι επιδιώκουν να συγκρατήσουν μια συμπαγή ομάδα, που θα τους επιτρέψει να παραμείνουν, ακόμα και μετά μια εκλογική ήττα, καθοριστικοί παίκτες στο σύστημα της απλής αναλογικής.
Από εκεί και πέρα η επικοινωνιακή διαχείριση των όσων συμβαίνουν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο είναι η χειρότερη όσων έχουν ζήσει οι νησιώτες. Παρεμβάσεις επί παρεμβάσεων και δηλώσεις επί δηλώσεων σε καθημερινή σχεδόν βάση στην λογική ότι τίποτε δεν μένει αναπάντητο ή ασχολίαστο. Κανένα φίλτρο για το ποιος θα απαντήσει και τι θα πει, αλλά και σε ποιον θα απαντήσει κι αν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί του.
«Υπερευαισθησίες» εκεί που η καλύτερη στάση θα ήταν η περιφρόνηση.
«Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο»… είναι ο τίτλος επιτυχημένης ταινίας του 1953. Τρεις απένταρες αλλά γοητευτικές πρωταγωνίστριες ενοικιάζουν ένα πανάκριβο διαμέρισμα στο Manhattan με σκοπό να «τυλίξουν» τρεις εκατομμυριούχους από τον καλό κόσμο της Νέας Υόρκης. Τα σχέδιά τους όμως δεν εξελίσσονται κανονικά, γιατί αφενός κυκλοφορούν και απένταροι άντρες που παριστάνουν τους εκατομμυριούχους και αφετέρου με την πολυτελή ζωή που κάνουν τους τελειώνουν πολύ γρήγορα τα χρήματα που έχουν και αρχίζουν να πουλάνε τα ξένα έπιπλα του διαμερίσματος!
Το έργο είναι πολύ διασκεδαστικό και θυμίζει την κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί σε συγκεκριμένα επιτελεία.
Σωρεία εμπειρικών δεδομένων έχει δείξει πως οι επιλογές μας βασίζονται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αξιολογούμε την παρούσα κατάσταση (status quo), η οποία και αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς.
Πολλές από τις αποφάσεις μας παίρνουν έτσι τη μορφή μιας επιλογής ανάμεσα στη διατήρηση της παρούσας κατάστασης και στην αποδοχή μιας εναλλακτικής λύσης, ανάλογα με τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα κάθε επιλογής.
Αφού λοιπόν το σημείο αναφοράς είναι το παρόν, τα όποια πλεονεκτήματα των εναλλακτικών λύσεων εκλαμβάνονται ως κέρδη και τα όποια μειονεκτήματα ως ζημίες.
Έχει επίσης αποδειχτεί πειραματικά πως οι ζημίες και τα μειονεκτήματα έχουν μεγαλύτερο βάρος στην τελική προτίμηση από τα κέρδη και τα πλεονεκτήματα, πράγμα που συνδέεται με την αποστροφή των ανθρώπων για το ενδεχόμενο ζημιών.
Ακριβώς επειδή οι ζημίες φαντάζουν μεγαλύτερες στον ανθρώπινο εγκέφαλο από ό,τι τα κέρδη, οι αποφάσεις μας κλίνουν προς τη διατήρηση της παρούσας κατάστασης.
Εντούτοις, είναι πιθανό να υπάρξει «αντιστροφή προτίμησης», κατά την οποία, ιδίως σε περιστάσεις μεταβολής του αρχικού σημείου αναφοράς, η αποστροφή για τις ζημίες μετατρέπεται σε επιδίωξη κινδύνου.
Όπως εξηγούν συγγραφείς, η επιδίωξη κινδύνου κυριαρχεί «όταν οι άνθρωποι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια βέβαιη απώλεια και την ισχυρή πιθανότητα μιας ακόμη μεγαλύτερης απώλειας».
Αυτές οι θεωρητικές γνώσεις αποτελούν κατάλληλο πλαίσιο για την κατανόηση του τρόπου που επιλέγει το εκλογικό σώμα.
Και είναι να απορεί κανείς αν πιστεύουν ορισμένοι υποψήφιοι ότι ο κόσμος δεν τους έχει ήδη «ζυγίσει», αλλά και δεν έχει «αξιολογήσει» τους αντιπάλους τους.
Και με κάποιες τέτοιες αρχές «στήνονται» επικοινωνιακές «καμπάνιες» όχι με ύβρεις, συκοφαντίες, διαδόσεις και καφενειακού τύπου συζητήσεις ούτε με καθημερινές απαντήσεις επί αυτών.
