Από τις αλάνες της Ρόδου στα ιταλικά γήπεδα, με πίστη, επιμονή και με πλώρη τα όνειρα που δεν σταματά ποτέ να παλεύει. Ο Έλιο Μινάι δεν είναι απλώς ένας ποδοσφαιριστής των χαμηλών κατηγοριών στην Ιταλία, είναι ένα παιδί που δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε, που έμαθε να παλεύει για κάθε ευκαιρία και να κλείνει τα αυτιά σε ό,τι αρνητικό.
Σε αυτό το ταξίδι, πάντα δίπλα του, η οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν εκεί σε κάθε βήμα, στις πρώτες απορρίψεις, στα ταξίδια, στις δυσκολίες. Φυσικά και εκείνος που ποτέ δεν σταμάτησε να πιστεύει ότι «έχει κάτι μέσα του». Πλέον μετά το πρωτάθλημα και την άνοδο της Μπρα νιώθει δικαιωμένος για την επιλογή του να φύγει από την Ελλάδα και ανυπομονεί να παίξει στη Serie C, ένα πρωτάθλημα που όπως τονίζει είναι αρκετά δύσκολο.
-Αρχικά να κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά σου χρόνια. Έχεις μεγαλώσει στη Ρόδο;
«Ναι, μεγάλωσα στη Ρόδο. Γεννήθηκα στην Αλβανία, έφυγα μηνών δηλαδή. Νιώθω σαν να γεννήθηκα στην Ελλάδα. Εκεί μεγάλωσα, πήγα σχολείο, εκεί ξεκίνησα να παίζω μπάλα. Η οικογένειά μου ζει ακόμα εκεί και πηγαίνω κάθε καλοκαίρι».
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στη Ρόδο;
«Πανέμορφα! Οι φίλοι μου, οι παρέες και το… ποδόσφαιρο! Μιλάμε για τη Ρόδο, ένα νησί που δυσκολεύονται πολλά ταλέντα να φύγουν και που δεν μπορούν να κάνουν μια λαμπρή καριέρα. Εγώ είχα την τύχη να φύγω από εκεί, δηλαδή και γενικά από την Ελλάδα, και να έρθω στην Ιταλία».
-Ήταν ιδανικά θεωρείς για ένα παιδί; Αντιμετώπισες δυσκολίες;
«Είχα πίεση γύρω από τα σχόλια των ανθρώπων και γύρω από την καταγωγή μου. Εγώ νιώθω και τα δύο και ειδικά την Ελλάδα την σέβομαι πολύ για ότι μου έχει προφέρει εμένα και την οικογένεια μου, εκεί έζησα τα πάντα».
-Είσαι από τους ανθρώπους που επηρεάζονται από τα αρνητικά σχόλια;
«Όχι, δεν με αφορά τι λένε. Τα έχω περάσει αυτά. Γενικά δεν δέχομαι αρνητικά, δεν προκαλώ…»
-Πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;
«Ο μπαμπάς μου με έβαλε στον κόσμο του ποδοσφαίρου και εγώ τον ερωτεύτηκα. Ήταν πάντα δίπλα μου σε όλα, στα ταξίδια, σε όλα, με δικά του έξοδα. Ήταν δύσκολα. Εγώ έχω απορριφθεί πάρα πολλές φορές, από γνωστές ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός, ο Αστέρας Τρίπολης. Ποτέ όμως δεν τα παράτησα. Αυτό είναι το μυστικό. Πίστευα και πιστεύω ότι έχω κάτι μέσα μου. Αν δεν πίστευα, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα. Πριν δύο χρόνια ήμουν ένας παίκτης που δεν ήξερε κανένας ούτε ‘’στο χαρτί’’ –και τώρα έχω αρχίσει να γίνομαι γνωστός».
-Το ελληνικό διαβατήριο πώς ήρθε;
«Επειδή οι γονείς μου ήταν πολλά χρόνια στην Ελλάδα και ήταν κάτι που ήθελα για να προχωρήσω μπροστά».
-Αν βρεθείς στο δίλημμα: Εθνική Ελλάδας ή Αλβανίας, τι θα διάλεγες;
«Αυτή που θα έρθει πρώτη. Γιατί πιστεύω ότι αυτή θα ενδιαφερθεί και περισσότερο».
-Πώς ήρθε η πρόταση για την Ιταλία;
«Είχαν γίνει κάποια τουρνουά, όταν ήμουν 14, με την ομάδα που έπαιζα τότε, τους Ιππότες Ρόδου. Είχε πολλές ομάδες και πολλούς σκάουτερ. Είχαν έρθει από την Ιταλία και με είδαν που έπαιζα με τους μεγαλύτερους. Από εκεί πέρασα κάποια camp και πήγα στη Σπαλ. Έκανα δοκιμαστικά, που τότε ήταν στη Serie A».
-Τι κάνεις στην καθημερινότητά σου;
«Ξυπνάω, πάω γυμναστήριο, θα βγω καμία βόλτα και μετά έχουμε προπονήσεις».
-Είναι ανώτερο το βιοτικό επίπεδο;
«Ναι, είναι. Αλλά οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι. Έχω ζήσει και Νότια και Βόρεια. Νότια είναι σαν τους Έλληνες… Βόρεια είναι πιο κρύοι».
-Πώς ήταν οι πρώτες μέρες όταν έφυγες από τη Ρόδο και πήγες στην Ιταλία;
«Ήμουν μικρός και ήταν δύσκολο στην αρχή. Αλλά με ωρίμασε πολύ σαν άνθρωπο αυτό. Νιώθω ευγνώμων για ό,τι έγινε. Πλέον ξέρω να διαχειρίζομαι καταστάσεις».
-Πώς είναι το ποδόσφαιρο στην Ιταλία στις χαμηλότερες κατηγορίες;
«Έχω ζήσει και τη Serie A, είχα πάει στην αποστολή της Σπαλ στο ματς με τη Ρόμα. Είναι ένα ματς που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν είναι το ίδιο με το να κάνεις ντεμπούτο, αλλά ήταν πολύ όμορφη εμπειρία. Το επίπεδο εδώ μπορεί να ακούγεται χαμηλό, μπορεί κάποιος να σκέφτεται ότι η τέταρτη κατηγορία Ιταλίας δεν έχει υψηλό επίπεδο. Αλλά δεν ισχύει. Απλώς, όπως είναι λογικό, δεν παρακολουθείται πολύ. Υπάρχουν πολλές ομάδες, πολλά ταλέντα, και επίσης τα μπάτζετ των ομάδων είναι πολύ υψηλά, ποσά που στην Ελλάδα δεν βλέπεις ούτε στη Super League 2. Πιστεύω ότι υπάρχουν ομάδες που αν τις βάλεις να παίξουν με ομάδες Β’ Εθνικής, κερδίζουν εύκολα».
-Πώς το έζησες όλο αυτό με τη Μπρα, που ανέβηκε κατηγορία;
«Κανείς δεν γνωρίζει τη Μπρα. Εγώ ήρθα σε αυτή την ομάδα έχοντας πολλή εμπειρία σε αυτό το επίπεδο. Έχω παίξει σε πολύ ιστορικές ομάδες, όπως η Βαρέζε. Αλλά η Μπρά είναι μια ομάδα σε μια πολύ μικρή πόλη, 30.000 κατοίκων. Είναι τόσο όμορφο αυτό, γιατί είναι μια μικρή πόλη που ούτε είχαμε αυτό το μπάτζετ για να πεις… ότι πάμε για άνοδο. Όταν ξεκινούσε η σεζόν, μερικοί λέγανε ότι πάμε για να σωθούμε. Αυτό είναι το όμορφο του ποδοσφαίρου. Άλλες ομάδες όπως η Βαρέζε είχαν δύο εκατομμύρια μπάτζετ, μιλάμε για πολλά λεφτά. Εμείς ήμασταν πολύ πίσω σε αυτό. Όταν ξεκίνησε όμως η σεζόν και είδα τους συμπαίκτες μου, είδα κάτι καλύτερο. Είδα ότι δεν παίζουμε μόνο για να σωθούμε. Από τη δεύτερη αγωνιστική δεν πέσαμε από την πρώτη θέση. Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό. Εγώ προσωπικά έκανα μια τρομερή σεζόν και είμαι πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό που έγινε. Σε μια μικρή πόλη, γράφτηκε ιστορία. Ήρθαν εδώ για να καλύψουν το ματς η Sky Sports. Ήταν τρομερό».
-Ήταν κάτι μαγικό για εσένα αυτό το πρωτάθλημα, φαντάζομαι…
«Το πρώτο είναι πάντα το πιο ιδιαίτερο. Παρόλο που είναι τέταρτης κατηγορίας, είναι πολύ δύσκολα γιατί ανεβαίνει μόνο ένας. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα που ανεβαίνουν δύο. Το ζήσαμε όλοι πολύ έντονα».
-Είσαι ένας παίκτης πολύ έμπειρος στις χαμηλές κατηγορίες. Είσαι έτοιμος να ανέβεις στις ψηλότερες, θεωρείς;
«Ακριβώς! Είχα κάποιες ευκαιρίες να φύγω από την Ιταλία, να πάω σε άλλες χώρες και σε υψηλότερο επίπεδο, απλά λόγω τροφείων δεν μπορούσε να γίνει η μετεγγραφή».
-Από πού είχες προτάσεις;
«Είχα από Πορτογαλία, Β’ Εθνική, από την Μαρίτιμο. Απλά δεν τα βρήκαν στα χρήματα».
-Σε στενοχώρησε αυτό;
«Με στενοχώρησε πολύ ότι έμενα στην ίδια κατηγορία, στάσιμος. Απλά στο ποδόσφαιρο τα στατιστικά κάνουν έναν παίκτη. Αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί ένας σκάουτερ θα δει και παιχνίδι, αλλά υπάρχουν τόσα ταλέντα που κάνουν καλό παιχνίδι και δεν έχουν την αναγνώριση».
-Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;
«Να παίξω στην Premier League… Είναι απίστευτο το επίπεδο. Τα γήπεδα, όλα».
-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου πέντε χρόνια αργότερα;
«Πιστεύω ότι θα κάνω μια καλή ποδοσφαιρική καριέρα. Θα παίξω Α’ Εθνική σε κάποια χώρα».
-Το ενδεχόμενο να επιστρέψεις στην Ελλάδα το σκέφτεσαι;
«Όχι, δεν θα ερχόμουν στη Super League 2…».
Στην Α’ Εθνική;
«Μόνο στις μεγάλες ομάδες. Όπως είναι τώρα η κατάταξη, μέχρι τον ΟΦΗ θα πήγαινα… Δεν είναι ότι έχω κάτι, απλά δεν λένε τόσο ωραία πράγματα για το ελληνικό ποδόσφαιρο».
-Τι εννοείς;
«Δεν γνωρίζω πολλά από τη Super League 1, αλλά από τη Β’ Εθνική… χάνουν τα λεφτά τους. Εδώ δεν συμβαίνουν αυτά. Μέχρι και τα προπονητικά, σε αυτή την κατηγορία, μπορεί να έχουν τέσσερα γήπεδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσεις τα λεφτά σου».
Πηγή: gazzetta.gr
