Με τίτλο “All-inclusive Greece” is a disaster, “Το All-inclusive στην Ελλάδα είναι μια καταστροφή”, η διεθνής ιστοσελίδα eHotelier φιλοξενεί άρθρο της κυρίας Φιλίας Τούντα, συμβούλου σε θέματα τουρισμού και ταξιδιών και πρέσβειρα του τουρισμού στα Χανιά, όπως παρουσιάζεται, στο οποίο υπογραμμίζεται ότι η άνθηση αυτής της μορφής τουρισμού ερήμωσε τις τοπικές οικονομίες.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι παλιές πόλεις στη Λέσβο και τη Ρόδο σφύζουν από ζωή, όμως στα θέρετρα το all-inclusive έχει εξαφανίσει οικογενειακές ταβέρνες, μικρά καταστήματα, μικρά και οικογενειακά ξενοδοχεία, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών. Αυτή η κατάσταση φαίνεται ανάγλυφα στις Κάτω Γούβες στην Κρήτη, γράφει.
Υπογραμμίζει, ωστόσο, ότι αυτή η παγκόσμια τάση διακοπων είναι δημοφιλής στους τουρίστες, οι οποίοι θέλουν, ειδικά κατά την τρέχουσα δύσκολη οικονομική συγκυρία, να αισθάνονται σίγουροι για τα έξοδά τους και επιλέγουν ξενοδοχεία All-inclusive.
Ομως, σημειώνει, τι σημαίνει για τους προορισμούς το μοντέλο του Αll-inclusive, όπου οι τουρίστες καλούνται να “αφήσουν τα πορτοφόλια τους στο σπίτι”; Το προσωπικό είναι σπάνια Ελληνες, η ιδιοκτησία των ξενοδοχείων τις περισσότερες φορές ανήκει σε μια υπερπόντια πολυεθνική εταιρεία και τα κέρδη επαναπατρίζονται στο εξωτερικό. Έτσι, οι τοπικές κοινωνίες βλέπουν μικρό ή μηδενικό οικονομικό όφελος.
Η διαιώνιση του σημερινού μοντέλου Αll-inclusive, υπογραμμίζει, απειλεί τον χαρακτήρα των προορισμών, που οι τουρίστες πληρώνουν για να δουν. Το μοντέλο αυτό θα είναι πιο βιώσιμο εφόσον εξασφαλίσει ισότιμες συνθήκες και δώσει δύναμη στις τοπικές οικονομίες, προσθέτει.
Όσο για τους ίδιους τους τουρίστες, τι βλέπουν στην Ελλάδα; Οντας μέσα σε ένα ξενοδοχείο, θα μπορούσαν αυτό το περιβάλλον να το βιώνουν στην Τουρκία ή την Πορτογαλία.
Η ίδια συμβουλεύει τους τουρίστες να επιλέγουν τοπικά ιδιόκτητα ξενοδοχεία και καταλύματα, όπου μπορούν να έχουν και γεύματα εξίσου φτηνά με το Αll inclusive. Ετσι, θα έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν περισσότερα για τον προορισμό και τον τοπικό πολιτισμό, και να αυξηθούν τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες.
Πολλά χρόνια πριν, σημειώνει, ένα μέρος του κάθε ευρώ που δαπανάται σε ένα θέρετρο διαχέονταν στην τοπική οικονομία, αλλά σήμερα το εισόδημα από τον τουρισμό διαρρέει έξω από την Ελλάδα και μόνο ένα μικρό ποσό παίρνει η τοπική οικονομία.
Δυστυχώς, υπογραμμίζει, μετρώντας τον αριθμό των αφίξεων στα αεροδρόμια, ως μέσο για την εκτίμηση της επιτυχίας ή της αποτυχίας του τουρισμού, αυτό δεν έχει πλέον καμία αξία για τους χιλιάδες που χάνουν τις επιχειρήσεις τους και τις δραστηριότητες επιβίωσης κάθε σεζόν.
Δυστυχώς, συνεχιζει, η “Αll inclusive” τάση δεν είναι ένα πρόβλημα μόνο στην Ελλάδα, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που προκαλεί προβλήματα σε πολλές τοπικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Πριν να είναι πολύ αργά, καταλήγει, το “Αll inclusive” πρέπει να ρυθμιστεί και να αναπτύσσεται με περιορισμούς, διότι ο τουρισμός δεν είναι επιχείρηση μόνο ενός ταξιδιωτικού πράκτορα ή ενός ξενοδοχείο, είναι μια επιχείρηση μιας ολόκληρης κοινότητας.
