Στη σύγχρονη δημόσια σφαίρα, παρατηρείται όλο και συχνότερα το φαινόμενο η πολιτική να μετατρέπεται σε ένα ζήτημα καθαρά επικοινωνιακό. Αντί να παρουσιάζεται με σαφήνεια και ειλικρίνεια η ουσία των πολιτικών που εφαρμόζονται, κυριαρχεί η εικόνα, η εντύπωση και η διαχείριση των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Με άλλα λόγια, η πολιτική επικοινωνίας υπερισχύει της επικοινωνίας της πολιτικής. Αυτή η μετάθεση του βάρους από την ουσία στη μορφή δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη δημοκρατία όσο και για την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.
Η πολιτική, με την κλασική της έννοια, αφορά τη χάραξη στρατηγικής, τη λήψη αποφάσεων, την αντιμετώπιση προβλημάτων και τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Όταν όμως το επίκεντρο μετατοπίζεται από την ουσία στην επικοινωνία, τότε η πολιτική τείνει να γίνεται μια επιφανειακή δραστηριότητα, εστιασμένη στο πώς θα φανεί μια απόφαση και όχι στο ποιο είναι το πραγματικό της περιεχόμενο. Στην ουσία, αυτό οδηγεί σε μια συνεχή διαχείριση εντυπώσεων, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η τηλεόραση παίζουν τον ρόλο της νέας πολιτικής σκηνής.
Οι πολιτικοί συχνά επιλέγουν να αναλώνονται σε επικοινωνιακές στρατηγικές που τους προσφέρουν άμεσα κέρδη δημοτικότητας, παραμερίζοντας την ανάγκη για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούν χρόνο και κόπο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται η πραγματική διάσταση της πολιτικής, η οποία είναι συνδεδεμένη με το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνική δικαιοσύνη και την προώθηση της συλλογικής προόδου. Η πολιτική μετατρέπεται έτσι σε μια «διαχείριση» γεγονότων και εικόνων, παρά σε δημιουργία μακροπρόθεσμων λύσεων.
Ωστόσο, η ανάγκη για επιστροφή στην ουσία της πολιτικής είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Οι προκλήσεις της εποχής – από την οικονομία και το περιβάλλον έως τις κοινωνικές ανισότητες – δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Απαιτούν όραμα, υπευθυνότητα και διαφάνεια. Η επικοινωνία ασφαλώς είναι απαραίτητη, καθώς η δημοκρατία προϋποθέτει την ενημέρωση και τη συμμετοχή των πολιτών. Όμως πρέπει να παραμένει το μέσο και όχι ο αυτοσκοπός.
Συνεπώς, η πολιτική επικοινωνίας, όταν γίνεται αυτοτελής στρατηγική αποκομμένη από το περιεχόμενο, αποδυναμώνει τη δημοκρατία. Η πραγματική πρόκληση είναι να επαναφέρουμε το κέντρο βάρους στην επικοινωνία της πολιτικής: στη σαφή και ειλικρινή παρουσίαση των αποφάσεων, των στόχων και των αποτελεσμάτων. Μόνο έτσι η πολιτική μπορεί να ανακτήσει το κύρος και την ουσία της, υπηρετώντας ουσιαστικά τον πολίτη και το κοινωνικό σύνολο.
