Σε μια υπόθεση που αναδεικνύει τα όρια και τις αυστηρές προϋποθέσεις του πλαισίου εξυγίανσης επιχειρήσεων, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου απέρριψε την αίτηση προληπτικών μέτρων μεγάλης και πολυσχιδούς εταιρείας του νησιού, η οποία βρισκόταν αντιμέτωπη με πιεστικές οικονομικές υποχρεώσεις.
Η απόφαση αφήνει την επιχείρηση εκτεθειμένη σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, ενώ θέτει σε κίνδυνο δεκάδες θέσεις εργασίας και τη λειτουργία ενός κρίσιμου κρίκου της τοπικής οικονομικής αλυσίδας.
Η οικονομική κατάσταση της εταιρείας
Η επιχείρηση, που δραστηριοποιείται σε εμπορία, μεταποίηση, τουριστικές υπηρεσίες και αγροτικά προϊόντα, απασχολεί περίπου 42 εργαζομένους, συμβάλλοντας σημαντικά στην τοπική αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία που κατατέθηκαν, οι συνολικές της οφειλές ανέρχονται σε 1.434.311,14 ευρώ, περιλαμβάνοντας:
• 600.000 € σε τεχνική και εισαγωγική εταιρεία της Αθήνας
• 472.288,92 € σε εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων
• 113.322,24 € προς μεγάλη τραπεζική εταιρεία
• Περίπου 89.000 € σε άλλες επιχειρήσεις και προμηθευτές
Οι οφειλές αυτές έχουν ήδη οδηγήσει στην έκδοση διαταγών πληρωμής και στην έναρξη διαδικασιών κατάσχεσης επί κινητών, ακινήτων και τραπεζικών λογαριασμών, δημιουργώντας σοβαρά εμπόδια στη συνέχιση της λειτουργίας της. Λογαριασμοί που σχετίζονται με τη μισθοδοσία έχουν δεσμευθεί, ενώ η έλλειψη ρευστότητας δυσχεραίνει την προμήθεια πρώτων υλών και την εξυπηρέτηση πελατών.
Το αίτημα για προληπτικά μέτρα
Η εταιρεία κατέθεσε αίτηση στις 15 Απριλίου 2025 ζητώντας πλήρη αναστολή κάθε μέτρου συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης, καθώς και αποδέσμευση τραπεζικών λογαριασμών. Το νομικό της επιχείρημα στηρίχθηκε στο άρθρο 53 του Ν. 4738/2020, που προβλέπει δυνατότητα προσωρινής προστασίας εφόσον:
-Υπάρχει συναίνεση πιστωτών που εκπροσωπούν τουλάχιστον το 20% των απαιτήσεων.
-Υπάρχει άμεσος κίνδυνος ανεπανόρθωτης βλάβης.
-Η εταιρεία επιδιώκει οργανωμένη εξυγίανση.
Η πλευρά της επιχείρησης παρουσίασε δήλωση συναίνεσης από εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων, η οποία, σύμφωνα με τα στοιχεία της, εκπροσωπούσε το 25,72% των απαιτήσεων.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η συναίνεση που προσκομίστηκε δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου, καθώς παρασχέθηκε εκ μέρους τραπεζικού ιδρύματος που δεν περιλαμβανόταν στον κατάλογο πιστωτών της εταιρείας. Αντιθέτως, η ίδια εταιρεία διαχείρισης εμφανιζόταν στο ισοζύγιο ως εκπρόσωπος άλλου αλλοδαπού πιστωτή, για τον οποίο όμως δεν υπήρξε σχετική έγγραφη συναίνεση.
Η έλλειψη αυτής της τυπικής, αλλά κρίσιμης, προϋπόθεσης οδήγησε στην απόρριψη της αίτησης ως νομικά αβάσιμη.
Το Ελληνικό Δημόσιο, που διατηρεί ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις ύψους 37.121.180,95 ευρώ κατά της εταιρείας, παρενέβη ζητώντας την απόρριψη της αίτησης. Ωστόσο, μετά την κύρια απόρριψη, η παρέμβαση κρίθηκε άνευ αντικειμένου.
Απόρριψη αίτησης προστασίας Ροδίτικης εταιρείας με χρέη άνω του 1,4 εκατ. ευρώ
