Ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα φιλοξένησε πρόσφατα το κανάλι Cinematicaholics στο YouTube, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα λιγότερο γνωστό αλλά άκρως σημαντικό μνημείο της Ρόδου: τον ιταλικό αλευρόμυλο που χτίστηκε το 1935, κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων. Το βίντεο με τίτλο “From Industry to History: The Flour Mill of Rhodes” αναδεικνύει μια πτυχή της ιστορίας του νησιού που συχνά μένει στη σκιά των πιο προβεβλημένων μνημείων.
Μια ιστορία που ξεκινά το 1912
Όπως υπενθυμίζει το αφιέρωμα, η Ιταλία κατέλαβε τα Δωδεκάνησα το 1912, στο πλαίσιο του Ιταλοτουρκικού Πολέμου. Η παρουσία των Ιταλών διήρκεσε περίπου τρεις δεκαετίες, έως το 1943, αφήνοντας έντονο αποτύπωμα τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στην πολεοδομία της Ρόδου. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιουργήθηκαν έργα που είχαν στόχο τον εκσυγχρονισμό αλλά και την «ιταλοποίηση» του τόπου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ανέγερση του αλευρόμυλου το 1935, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες σίτισης των κατοίκων και πιθανόν κάλυπτε και ευρύτερη διανομή στο Αιγαίο.
Ένα μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς
Το Cinematicaholics δεν στέκεται μόνο στην αρχιτεκτονική αξία του μνημείου αλλά και στο συμβολισμό του. Ο μύλος αποτελεί σπάνιο δείγμα βιομηχανικής κληρονομιάς στο νησί, μια «φωνή» από το παρελθόν που θυμίζει την καθημερινή ζωή και την παραγωγική δραστηριότητα της εποχής. Σε αντίθεση με πιο προβεβλημένα ιταλικά κτίρια, όπως η Casa del Fascio ή το Θέατρο Puccini, ο μύλος είναι ένας λιγότερο γνωστός αλλά εξίσου σημαντικός μάρτυρας της ιστορίας.
Η εγκατάλειψη και ο κίνδυνος απώλειας
Σήμερα, το κτίριο βρίσκεται σε δραματική κατάσταση: οι τοίχοι καταρρέουν, η υγρασία το διαβρώνει και χρόνο με τον χρόνο οι φθορές πολλαπλασιάζονται. Όπως τονίζεται στο αφιέρωμα, εάν δεν υπάρξουν άμεσες πρωτοβουλίες συντήρησης, ο μύλος θα χαθεί οριστικά, παρασύροντας μαζί του ένα πολύτιμο κομμάτι της νεότερης ιστορίας της Ρόδου.
Ένα ανοιχτό ερώτημα
Το βίντεο κλείνει με έναν προβληματισμό: Θα σωθεί ο αλευρόμυλος ως μνημείο πολιτιστικής και βιομηχανικής κληρονομιάς ή θα αφεθεί να χαθεί για πάντα; Πρόκειται για ένα δίλημμα που δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αλλά και το πώς επιλέγουμε να διαφυλάξουμε την ιστορική μας ταυτότητα στο μέλλον.
