Η απώλεια του Τσαμπίκου Χατζημιχάλη, του καταξιωμένου τουριστικού πράκτορα, που έχει συνδέσει το όνομά με την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, βύθισε στο πένθος τη Ρόδο.
Οραματιστής, εργατικός και με τεράστια προσφορά στον τόπο του, ο Τσαμπίκος Χατζημιχάλης, συνέδεσε το όνομά του με την κρουαζιέρα θεμελιώνοντας ισχυρές βάσεις για την εξέλιξή της μέχρι σήμερα.
Ο Τσαμπίκος Χατζημιχάλης, γεννήθηκε στις 23/03/1950, στο Αρχάγγελο Ρόδου. Ήταν παντρεμένος με την Χρυσαφίνα Βαρέλη και μαζί απέκτησαν 3 παιδιά, την Ανθούλα, τον Μανώλη και την Τόνια.
Αποφοίτησε από την Λογιστική Σχολή των Αθηνών το 1969 και εν συνεχεία εγκαταστάθηκε στην Ρόδο όπου επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε με τον τουριστικό κλάδο.
Εργάσθηκε αρχικά σε μεγάλους για την εποχή Tour Operators (πχ Kuoni) και εν συνεχεία ως λογιστής της εταιρείας Ταξίδια Καραγιαννίδη ΑΕ. Με τη δική του σκληρή προσπάθεια και γνώσεις, κατάφερε γρήγορα να ξεχωρίσει και να γίνει πολύ ισχυρός στο χώρο της τοπικής ναυτιλίας. Διατηρούσε ένα από τα γνωστότερα ναυτιλιακά πρακτορεία της Ρόδου από το 1975, προσφέροντας τις υπηρεσίες του με ποιότητα, ήθος και τελειομανία.
Κατάφερε να συνδέσει το όνομα του με τον ανάπτυξη και την εξέλιξη του θαλάσσιου τουρισμού της Ρόδου και ειδικότερα της κρουαζιέρας. Συνεργάσθηκε με όλους σχεδόν τους Έλληνες Εφοπλιστές του κλάδου αυτού και πρακτόρευσε μερικές από τις μεγαλύτερες διεθνείς εταιρείες κρουαζιεροπλοίων που κατέπλεαν στο λιμάνι της Ρόδου (μεταξύ αυτών, Epirotiki Lines, Sun Line, Norwegian, MSC, Carnival, Oceania, Costa Cruises, GAC SHIPPING, SCANDINAVIAN NEAR AGENCY, TUI Cruises).
Επίλεκτο μέλος της κοινωνίας με μεγάλη κοινωνική ευαισθησία και αφοσίωση στον θαλάσσιο τουρισμό, που τον υπηρετούσε με ατελείωτη αγάπη και αφοσίωση.
Συμμετείχε σε φορείς και οργανώσεις οι οποίοι είχαν ως σκοπό την ανάπτυξη της κρουαζιέρας και γενικότερα της τουριστικής προβολής της Ρόδου. Μέσα από την επαγγελματική του αυτή ενασχόληση, τιμήθηκε και διακρίθηκε επανειλημμένως .
Ο εκλιπών είχε διαγράψει μία ιδιαίτερα επιτυχημένη διαδρομή στον ναυτιλιακό χώρο, ενώ τον τελευταίο χρόνο ήταν κοντά στα παιδιά του και στα εγγόνια του, σύμβουλος, υποστηρικτής και συνεργάτης, παρά την επιδείνωση της υγείας του. Διατηρούσε πάντα το χαμόγελο του παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, είχε πάντα ένα καλό λόγο για όλους και αγαπούσε πραγματικά τον συνάνθρωπο του. Διατηρούσε την απλότητα και την ταπεινότητα του και δεν ξεχνούσε ποτέ τον τόπο που τον μεγάλωσε, τον Αρχάγγελο.
