Η Ρόδος αποχαιρετά τον Θανάση Σέρβο. Έναν άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με την αυθεντική ροδίτικη φιλοξενία και την καθημερινή πράξη της προσφοράς. Έναν πατέρα και σύζυγο που στάθηκε σταθερά δίπλα στην οικογένειά του και έναν επαγγελματία που τίμησε τον χώρο της εστίασης και του τουρισμού με συνέπεια. Έφυγε στα 91 του χρόνια και η τοπική κοινωνία τον μνημονεύει με ευγνωμοσύνη.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή σήμερα και προκάλεσε συγκίνηση σε συνεργάτες και φίλους που τον συνόδευσαν σε μια πορεία δεκαετιών. Το όνομά του ταυτίστηκε με την ήρεμη δύναμη. Με την εργατικότητα χωρίς θόρυβο. Με την επιλογή της συνεργασίας αντί της αντιπαράθεσης. Το αποτύπωμά του δεν είναι μόνο επιχειρηματικό. Είναι πολιτισμικό για έναν τόπο που είδε μέσα από τη δουλειά του τι σημαίνει ποιότητα υπηρεσίας και σεβασμός στον επισκέπτη.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Λευκάδα σε πολύτεκνη οικογένεια με επτά αδέλφια βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα στη Ρόδο για να σπουδάσει στην Ανώτατη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου. Εκεί διαμόρφωσε μια αντίληψη φιλοξενίας που πατούσε στην πειθαρχία στη λεπτομέρεια και στον σεβασμό στον άνθρωπο. Όσοι τον γνώρισαν τότε μιλούν για έναν φιλομαθή νέο που διέβλεπε την προοπτική του νησιού.
Μετά τις σπουδές του προχώρησε μαζί με τρεις συμφοιτητές. Ο Αντώνιος Γιασιράνης ο Κρίτωνας Τοπολιανάκης και ο Ευάγγελος Κουλουμπής έγιναν οι συνοδοιπόροι στην ίδρυση του εστιατορίου 13. Η ομάδα λειτούργησε με συνοχή και έθεσε τις βάσεις για μια νέα περίοδο στην εστίαση της Ρόδου με σταθερή ποιότητα και οργανωμένη λειτουργία.
Στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα μαζί με τον Ευάγγελο Κουλουμπή απέκτησαν και ανακαίνισαν το ιστορικό πλωτό εστιατόριο ΚΟΝ ΤΙΚΙ. Από την πρώτη ημέρα επέλεξαν τη σταθερότητα στην ποιότητα και τη ζεστή ατμόσφαιρα. Για τρεις δεκαετίες μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2000 το ΚΟΝ ΤΙΚΙ έγινε σημείο αναφοράς για Ροδίτες και επισκέπτες. Φιλοξένησε χιλιάδες ταξιδιώτες και σημαντικές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού κοινωνικού και επιχειρηματικού χώρου προβάλλοντας τη Ρόδο.
Η σχέση του με τον Ευάγγελο Κουλουμπή δεν έμεινε απλώς σε μια κοινή επαγγελματική πορεία. Υπήρξε μια σταθερή συμπόρευση σεβασμού και εμπιστοσύνης που δεν ράγισε στον χρόνο. Η εικόνα δύο συνεταίρων που λειτούργησαν τριάντα χρόνια χωρίς προστριβές έμεινε στην τοπική μνήμη ως μάθημα ότι η επιχειρηματικότητα μπορεί να στηριχθεί στην εντιμότητα και στη συνεννόηση.
Προσφορά στον Ροταριανό Όμιλο Ρόδου
Παράλληλα με την επαγγελματική του δράση υπηρέτησε για χρόνια τον Ροταριανό Όμιλο Ρόδου. Ως ενεργό μέλος και αργότερα ως πρόεδρος στήριξε πρωτοβουλίες με κοινωνικό αντίκτυπο και ενθάρρυνε τη συμμετοχή νέων ανθρώπων. Πίστεψε στις αξίες της συναδελφοσύνης της ανιδιοτελούς δράσης και της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο και τις έκανε πράξη με διακριτικότητα.
Από το 1969 μοιράστηκε τη ζωή του με την Ανίτα που κατάγεται από την Ελβετία. Μαζί δημιούργησαν μια δεμένη οικογένεια. Υπερήφανος για τις κόρες του Βεατρίκη και Ναταλί για τους γαμπρούς του Μιχάλη και Γιάννη και για τον εγγονό του Νίκο στάθηκε παρών με αγάπη σοφία και διακριτικότητα. Η οικογένεια ήταν ο γνώμονας των επιλογών του και το μέτρο της επιτυχίας του.
