Με απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου έγινε δεκτή η αίτηση ενός 43χρονου κατοίκου Ρόδου και ρύθμισε τα χρέη του προς την τράπεζα επί μία τριετία χωρίς την υποχρέωση περαιτέρω καταβολών και εξαιρέθηκε της εκποίησης η κύρια κατοικία του με την υποχρέωση καταβολής για τη διάσωσή της μετά την πάροδο 37 μηνών μηνιαίας δόσης 208 ευρώ για 35 έτη.
Σύμφωνα με την απόφαση ο αιτών ηλικίας 43 ετών, άγαμος διαμένει μαζί με τη μητέρα του σε ισόγεια κατοικία ιδιοκτησίας του. Μέχρι το 2009 εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος – βοηθός μάγειρα με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, με ετήσιες αποδοχές 8.000 ευρώ, το 2009 όμως με την οικονομική κρίση που έπληξε την χώρα η επιχείρηση όπου εργαζόταν έκλεισε και απολύθηκε, παρέμεινε άνεργος επί δύο έτη το 2011 και το 2012, ενώ από το 2013 ξεκίνησε να εργάζεται εποχιακά ως ξενοδοχοϋπάλληλος, με τα ετήσια έσοδά του να ανέρχονται έκτοτε στα 3.700 περίπου. ευρώ μέχρι το 2015, στα 4.700 ευρώ περίπου το 2016, κατόπιν στα 4.300 ευρώ περίπου, ενώ το 2020 κατά το οποίο είχε συμφωνηθεί να εργαστεί με καθεστώς μερικής απασχόλησης τους μήνες Ιούνιο ως Οκτώβριο σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις ως σερβιτόρος – μπάρμαν, ανεστάλη η επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας λόγω της πανδημίας (Ο αιτών έχει στην κυριότητά του ένα διαμέρισμα που αποτελεί την κύρια κατοικία του και η αντικειμενική αξία του ανέρχεται στα 122.000 ευρώ περίπου).
Το 2007 ο αιτών και η αδελφή του έλαβαν ως συνοφειλέτες με την εγγύηση της μητέρας τους, για την αγορά και επισκευή του ακινήτου του και η αδελφή του του δικού της ακινήτου όμορης κάθετης ιδιοκτησίας στεγαστικά δάνεια 119.000 ευρώ 40ετούς διάρκειας και 47.000 ευρώ 40ετούς διάρκειας, για την εξασφάλιση των οποίων εγγράφηκε στα δύο ακίνητα των συνοφειλετών προσημείωση υποθήκης ποσού 143.000 ευρώ και 56.400 ευρώ αντίστοιχα και επισκευαστικό δάνειο 13.000 ευρώ 7ετούς διάρκειας. Η απαίτηση δε από αυτά ανήλθε στα 134.270,40 ευρώ το πρώτο και στα 55.239,87 ευρώ το δεύτερο, ενώ η απαίτηση από το επισκευαστικό δάνειο στα 8.121,67 ευρώ.
Κατά το χρόνο λήψης των δανείων και τα επόμενα έτη ο αιτών είχε μία σταθερή εργασία με ικανοποιητικές αποδοχές, ενώ στην εξυπηρέτηση των δανείων συνεισέφεραν οι γονείς του, που διέμεναν μαζί του και η αδελφή του- συνοφειλέτρια. Το 2009 όμως ο αιτών απολύθηκε από την εργασία του, παρέμεινε για 2 χρόνια άνεργος και έκτοτε δεν κατέφερε να ανεύρει μία σταθερή εργασία με τις ίδιες αποδοχές, απασχολούμενος εποχιακά ως ξενοδοχοϋπάλληλος, ενώ και οι γονείς του που είχαν ετήσια εισοδήματα περίπου 24.000 ευρώ βγήκαν στη σύνταξη το 2012 και έλαβαν λόγω των περικοπών αισθητά μικρότερη σύνταξη από ό,τι ανέμεναν, με τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 9.000 περίπου ευρώ, η δε αδελφή του υπέστη ομοίως μείωση στο μισθό της και από τα 850 ευρώ οι αποδοχές της μειώθηκαν στα 700 περίπου ευρώ μηνιαίως.
Ετσι το Δικαστήριο έκρινε ότι ο αιτών από το 2012 δεν είναι πλέον σε θέση να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις κι έχει περιέλθει χωρίς υπαιτιότητά του σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του και ρύθμισε τα χρέη του προς την τράπεζα επί μία τριετία χωρίς την υποχρέωση περαιτέρω καταβολών και εξαιρέθηκε της εκποίησης η κύρια κατοικία του με την υποχρέωση καταβολής για τη διάσωσή της μετά την πάροδο 37 μηνών μηνιαίας δόσης 208 ευρώ για 35 έτη.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Εμμανουήλ Βλάχος.
Eυνοϊκή ρύθμιση των χρεών 43χρονου που υπήχθη στο νόμο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών
